This ain't love

Hoofdstuk 31

Olivia's pov.

"Mensen mag ik jullie aandacht even !!"
"Rachel aub..." smeekte ik maar ze keek me alleen met een grijns aan en ging verder.
Iedereen had hun aandacht nu op ons gericht wat me onzeker en beschaamd maakte.

"Jullie nerd hier. Olivia Wilson heeft een geheimpje." riep ze waardoor iedereen me grinnikend aankeek.
"Jullie nerd hier is verlieft. Maar weet je , niet op een of andere nerd nee ze is verliefd op Jayden Cloud. Jayden Cloud de player van onze school. Ze hebben namelijk vroige week bijna heel de week samen gespendeerd." vertelde ze iedereen , zonder maar een keer mijn naam te gebruiken. Jayden , Hunter , Luke en Chloë stonden ondertussen allemaal aan de tafel waar Rachel op stond met een grote grijns en ik naast stond met mijn wangen zo rood als tomaten misschien roder zelf.

"Zo is het wel genoeg geweest." zei Jayden en haalde Rachel van de tafel. Je hoorde door heel de refter mensen fluisteren , wijzen , lachen. Tranen van schaamte stapelde zich in mijn ogen maar ik liep ze niet ontsnappen , niet weer.

Jayden en Chloë waren een paar tafels verder met Rachel gaan praten en ik stond hier nog met Hunter en Luke.
"Hij geeft echt om je hoor." zei Luke opeens uit het niets.
"Jha tuurlijk. En mijn pa is de kerstman." lachte ik sarcastisch.
"Oh vertel hem dan dat ik dit jaar al heel flink ben geweest." grapte Luke waardoor ik moest lachen.
"Oh Liv kan nog wel lachen." porde Hunter in mijn wang , wat hem een stoot tegen zijn arm bezorgde van me waardoor hij nu moest lachen.

"Maar nee serieus , hij geeft om je. Het lijk er misschien niet echt op maar toch." verzekerde Luke me waardoor ik twijfelachtig naar Jayden's kant keek en ik kreeg er direct spijt van. Chloë stond er ondertussen niet meer alleen Jayden en Rachel die staan te zoenen . Mijn ogen werden groot en kon nog net iets zeggen voor ik weg liep.
"Nee ik denk toch dat hij niets om me geeft."

Ik nam mij rugzak en liep de refter uit , sommige kinderen dat alles hebben gevolgt lachte me nog na.

Domme Olivia , natuurlijk geeft hij niet om je. Natuurlijk speelt hij maar met je.

Ik hoorde voetstappen me volgen voordat een paar vertrouwde armen me rond mijn middel vastnam en me stopte.Mijn benen dat wak werden door zijn aanraking. Geschrokken probeerde ik de brok in mijn keel doorteslikken , mijn ogen dat branden in het process.
"Olivia?" vroeg hij zachtjes , ik nog steeds met mijn rug tegen zijn borst.

Ik trok me uit zijn greep en draaide me rustig naar hem toe.
"Wat?!" beet ik hem kwaad toe. Jayden keek me met oprechtte bezorgdheid in zijn ogen aan en deed een stap dichtebij me. Ik kon mezelf er niet toe brengen om weg te stappen , weer gevangen in zijn ogen.

"Wie stuurde je ?" vroeg ik streng toen hij me bleef aankijken zonder iets te zeggen.
"Niemand , ik geef gewoon om je-"
"Oh stop toch gewoon !!" riep ik uiteindelijk , mijn kalmte dat ontplofte.
"Stop toch met zo liegen tegen me !! Tuurlijk geef je niet om me !!!" frustratie werden tranen die over mijn wangen rolde . Jayden keek geschokt voor zijn ogen verduisterde door irritatie.

"Wat ?! Wie zei dat ik niet om je geef-"
"Oh jij klootzak !" riep ik
"Het is vrij makelijk om te zien dat je niet om me geeft ,anders zou je stoppen met alles !!"

Jayden ging gefrustreed met zijn hand door zijn haar voor hij sprak.
"Ik weet echt niet wat je probleem is." zei hij me dan rustig."
"JIJ !! Godverdomme jij bent het probleem !!"
"W-Wat ?"

"Je weet goed genoeg over wat ik het heb. Ik vertrouwde je , ik heb je fucking alles over Nick vertelt , jij hebt zelfs over Emily vertel en toch ben je terug de arrogante klootzak als voor de vakantie!!" riep ik het laatste deeltje.
"Je zei zelf dat je van me hield en ik geloofde het misschien ergens wel. Maar weet je misschien heb ik ook wel gelogen , ik hou helemaal niet van je. Hoe kan het dan ook eh , hoe kan ik dan ook op iemand zo fake en arrogant vallen."beet ik hem toe.

Dat was wel een beetje grof... ma jha verdiende loon

Zijn ogen werden terug donker toen hij zei :" In dat geval denk ik dat ik heb gelogen en ik heb er geen spijt van , omdat jij net hetzelfde deed."

en met dat was wat er nog van mijn hart overschiet gebroken.

"Wat ?!!" vroeg ik mij stem dat trilde , een teken van zwakte.

"Je hoorde me!" spuugde hij , zijn ogen dat brande van woede.
"Ik heb alles gelogen dat ik zei. Je bent niet perfect en al zeker niet mooi. Ik dacht dat je slimmer was dan dat NERD. Ik had gewoon medelijden , medelijden voor het meisje dat mishandeld werd , dat te kwetsbaar was. Je betekend NIETS voor me en-"  voor hij zijn zin kon afmaken sloeg ik hem , recht op zijn wang.

Ik negeerde de scherpe steek dat mijn hand had door de slag en keek Jayden woedend aan. Jayden stond in schok naar me te kijken en hield een hand op de plaats waar ik hem net geslagen heb. Tussen zijn vingers kon je zien dat het al rood aan het worden was.

Goed dan kan iedereen zien wat ik heb gedaan...

Ik zette een stap in zijn richting dat we nog maar een meter van elkaar verwijderd waren en duwde hard in zijn borst.
"Hoe durf je zo iets te zeggen tegen me !! Hoe durf je zoiets in het algemeen te zeggen. Ik haat je ! Ik haat je Jayden Cloud !!"

Jayden's ogen werden wijd , besefte net wat hij heeft gezegt en schudde hevig zijn hoofd.
"Oh mijn god nee Liv ik meende het niet. Echt zoiets zou ik nooit zeggen - ik was gewoon kwaaad , Liv ik h-"
"Zwijg !!" riep ik hysterisch en zette een paar stappen achteruit , weg van hem.
"Stop met liegen ! Ik haat je !!" riep ik en sloeg hem elke keer weer op zijn arm.

"Liv aub. Ik meende het niet ik fucking hou-"
"Nee! Ik heb er genoeg van. Ik kan niet meer tegen je leugens oki." zei ik en keek hem recht aan , tranen die sneller over mijn wangen rolde in de mijne en verdriet en pijn in de zijne.
" Ik moet gaan." zei ik boos mijn handen dat begonnen te trillen net als de zijne.
"Bye."zei ik emotieloos en draaide me om.

Zonder nog achterom te kijken liep ik het schoolgebouw uit want als je achterom kijkt zie je wat je achter laat en ga je terug naar wat je  'vernietigde' en kan je nooit verder gaan met je leven. Met die gedachtte liep ik naar huis. Eenmaal thuis liet me op mijn bed vallen.

Ik sloot mijn ogen en verwelkomde het donker met plezier omdat het de werld deed verdwijnen maar de pijn in mijn hart bleef , dat verdween niet. Die pijn martelde me vanbinnen.
Niemand had me gewaarschuwd voor liefde en wat het met je deed.
Liefde maakt je blind.
Blind voor zijn leugens.
Blind  voor de werld rond je.
Blind voor alles.
Gewoon blind...

---------------------------