This ain't love

Hoofdstuk 28

Olivia's pov

Ik vraag me al de hele tijd af wat Jayden verdrietig maakt , wat hem vanbinnen kapot maakt en achter deze deur is het antwoord.
Jayden deed de deur rustig open en we stapte zonder nog een woord te zeggen binnen.Ik keek rond en alles zag er net hetzelfde uit als de kamer waar we net nog in stonden toen mijn blik bij een meisje dat levenloos op het bed lag bleef haken.

"Dit is Emily..."zei hij simpelweg en ging op de stoel naast het bed zitten en nam haar hand vast. Emily had iets donkerder haar dan Jayden , haar huid was bijna wit en haar haar lag mooi op haar kussen. Ze had gesloten ogen , ze zag er zo vredevol uit ,alsof niets haar kan raken.
"Wie is Emily?" vroeg ik stilletjes en ging langs de andere kant van het bed zitten en nam net als Jayden haar andere hand vast. Haar hand is koud , zo koud bijna levenloos.

"Emily is mijn zus..."En met die woorden viel mijn mond open.
Zus?
"Hoe?Wat?Maar ? Wanneer?"bracht ik moeilijk uit. Had Jayden een zus ? Hij had het nooit over haar en ik kan me nog goed herinneren dat hij in het begin van het schooljaar zei dat hij enigkinds was.

"Twee jaar geleden was alles nog goed met haar. Ze was altijd zo gelukkig , ze was letterlijk het zonnetje in huis maar dat was allemaal schijn. Op 15maart probeerde ze-" hij haalde diep adem voor hij verder sprak. Tranen rolde over zijn wangen. Hem zo gebroken zien doet me veel pijn.

"-Ze probeerde zelfmoord te plegen... ze heeft zich proberen op te hangen. We waren zo close , zo fucking close en dan vind ik haar godverdomme zo!! Ik had het toch gemerkt moeten hebben..."

gevonden ? Had hij haar levenloze lichaam gevonden ?

"Jha je hebt het goed gehoord. Ik was de persoon dat haar heeft gevonden , haar levenloze lichaam dat aan een fucking touw hing. Mijn hart werd uit mijn borst getrokken toen ik haar daar zag hangen , ik bleef haar maar vragen om terug te komen en toen de ziekwagen der eindelijk was beseffte ik pas dat het echt was , dat ze er niet meer was..." leesde hij mijn gedachtte. Tranen bleven maar komen , zijn ogen vol met pijn en schuldgevoelens. Ik stond recht en sloeg snel mijn armen rond hem , zo iets moet niemand meemaken in zijn leven en zeker niet op je 17de...
Hij duwde me bijna direct weg en zette een paar stappen achteruit , heb ik iets fout gedaan ?
"Eenmaal mijn ouders bij het ziekehuis aangekomen hadden de dokters me al vertelt dat Emily in coma ligt , we wisten niet waarom ze zo iets zou doen alles leek zo normaal zo gelukkig...De dokters hebben toen nog meer onderzoeken gedaan en toen kwamen ze er achter dat ze verkracht was , te veel alcohol in haar bloed had en drugs had gepakt. Moeder raakte in een depressie , had een te hoge bloeddruk en stierf een jaar later aan een hartattack."

"Het spijt me zo. Ik vind het echt erg voor je..."
"En het ergste van al is dat het allemaal de schuld is van de broer van het meisje waar ik van hou."ontbreekte hij me.

Bedoelt hij nu ... Nick...

Flashback ;

'Op een dag kwam Nick niet meer opdagen op afspraken , hij antwoorde niet meer op onze berichten dus gingen we naar Nick voor wat uitleg. Hij zei dat er iets met zijn zusje was, dat ze lag in een ziekenhuis maar de reden mochten we niet weten. Achteraf bleek het dat hij niet in een ziekenhuis was geweest voor zijn zusje maar dat hij bij de junkies zat en meisjes had verkracht.'
Flashback gedaan

"N-Nick ?" vroeg ik stotterend en vol ongeloof...
"Nick. Hij was de fucking klootzak dat dit heeft veroorzaakt. De klootzak dat Emily van me heeft afgepakt. Ze was nog maar verdomme 14 !!" en nu stond Jayden volop te schreeuwen.
"Jayden ik-"
"Nee sorry. Jij kan er niets aandoen..."fluisterde hij opeens en nam me in zijn armen.Hij was ondertussen gestopt met huilen maar zag er zo gebroken uit.

moedsveranderingen !!!

"Als er iets is dat ik kan doen , vraag je het maar gewoon eh..."
"Nee Olivia !! Je begrijpt het niet !!Je begrijpt niet hoe het is om thuis te komen waar je zus hangt aan een fucking touw dat al het leven uit haar knijpt. Ze zou nooit meer wakker kunnen worden en dat zou dan allemaal mijn schuld zijn. Je begrijpt niet hoe het voelt om al twee jaar met deze schuldgevoelens rond te lopen , omdat je zus nooit meer wakker zou kunnen worden door jou." snikteJayden , geen tranen kwamen meer ,zijn lichaam dat huiverde.

"Nee!!" protesteerde ik terug met mijn armen rond hem. "Het is niet jouw schuld, het is die idioot nick dat dit bij haar heeft gedaan."
"Nee !! Het is allemaal mijn schuld , ik had moeten zien dat het er iets met haar was , ik had er voor haar moeten zijn wanneer ze me nodig had..."
"Nee , Jayden aub. Doe dit jezelf niet aan. Het is niet jou schuld." zei ik wanhoopig , last van de pijn dat Jayden doormaakt.

Ik voelde een nattigheid op mijn nek en ontdekte tot mijn schrik dat Jayden weer aan het huilen was. Mijn hart brak en ik was in rauw verdriet . Zijn hele lichaam schudde met tranen als hij op mijn schouder uithuilt , wanhopig klemde hij mijn hand alsof hij bang was dat ik weg ging.
"Ik hou zoveel van Emily , Liv"mompelde hij tegen mijn huid, zijn stem kraakte.
"Ik weet het"mompelde ik in zijn t-shirt.

Iemand zo jong verdiende het niet dat dit haar gebeurt

Jayden nam terug hem hand van Emily vast -nog steeds in mijn armen-

"Het is oki"
"Ik heb je..."

-------------------------------"