This ain't love

Hoofdstuk 21

Olivia's pov.

Rond 21:10 werd ik wakker van mijn gsm die ging.

Jayden.

Ugh , hier heb ik echt geen zin in zeker niet na vandaag. Wat als ik hem in dat pashokje gekust had ? Wat als Hunter ons niet liet schrikken , zou ik hem dan gekust hebben ? Zou ik daarna er spijt van hebben ? Zou hij het allemaal oprecht doen of is dit nog steeds medelijden...
Maar het gevoel dat hij me gaf , de vlinders , de tintelingen , gewoon alles . Wat betekende het allemaal?

Liefde ?

Nee dat kan niet. Zoals ik al zo vaak heb gezegt : 'nerds en players horen niet bij elkaar.'

Dat betekend niet dat je het niet wilt

Hij is beter af bij Rachel en haar meelopers. Mijn gsm ging opnieuw af en deze keer nam ik op zonder na te denken. shit

"Seg Liv , volgende keer neem je van de eerste keer op eh." zei Jayden fake verontwaardigd ; je kon de humor in zijn stem horen. Ik vloekte binnensmonds en vroeg wat hij wou.Het is 21:20 en ik wil terug gaan slapen , ik hoop dat dit niet te lang gaat duren.
"Doe je voordeur open." beveelde hij me.
"W-wat ?! Waarom?"
"Doe het nu toch gewoon.Oh en hou me aan de lijn."Ik zuchtte waardoor hij wist dat hij gewonnen was en beende naar beneden. Voor de deur bleef ik staan , ademde nog eens diep in en deed dan de deur open. Voor me stond een doos waar een briefje op vast was geplakt. Ik hield mijn gsm terug tegen mijn oor en hield hem op zijn plaats terwijl ik de doos naar binnen verhuisde.

"Jayden , wat is dit?" vroeg ik eenmaal in de woonkamer. Ik had de doos op de koffietafel gezet en ging op de zetel er voor zitten.
"Lees nu maar eerst het briefje en open dan de doos."beveelde hij me weer deze keer opgewonde , hij klonk als een kind op kerstdag.
Nieuwsgierig deed ik de envelop open en las wat er op het briefje stond.

Liefste Liv , ik herkende direct het geschrift van Jayden en las verder
Sorry voor het 'voorval' in dat pashokje ik hoop dat je overmorgen nog steeds mee naar dat bal wilt.
hier is een klein cadeautje.
Je stond echt prachtig in de jurk.

xx Jayden

Oh dat was zo lief. Het was misschien niet zo poëtische maar hij had de moeite gedaan om het zelf te schrijven en sorry te zeggen.Ik deed de doos open en zag de jurk van deze middag liggen samen met een andere doos. Ook die doos deed ik open , mijn ogen werden groot toen ik zag wat er in zat. Het waren prachtige zwarte Louboutin pumps. Gechoqueerd bracht ik mijn gsm die ik op tafel had gezet terug naar mijn oor.
"Jayden..." bracht ik uit , maar dat was het ook. Ik was sprakeloos. Het gevoel van deze middag - de cliche vlinders- nestelde zich terug in mijn buik.
"Liv , wil je aub nog meegaan?" vroeg hij me half smeekend. Ik glimlachte bij het horen van die woorden , natuurlijk wou ik nog mee ; zeker na dit alles.
"Maar natuurlijk. Zeker na dit alles. Dankje , echt dankje !!" bedankte ik hem enthousiast.
"Euhm , zou je misschien nog een ding willen doen?"
"Tuurlijk !!"
"Wil je je voordeur nog een keer willen opendoen?" Ik liep naar de deur , opende hem en zag een vrolijke Jayden staan die me opgewonden aankeek. Ik vloog hem om zijn hals en omhelsde hem stevig. Hij beantwoorde mijn knuffel zonder te twijfelen en fluisterde een ' dankje'
"Nee , jij bedankt." fluisterde ik terug en verbook onze knuffel.

***

Het was ondertussen al 23:40 en Jayden was er nog steeds , we hebben films gekeken , ijs gegeten en zo veel gelachen. Het was zo lang geleden dat ik me nog eens goed voelde zonder over mijn schouder te moeten kijken. Maar nu ik er overnadenk , Het was nog altijd medelijden...

Jayden zag mijn moed veranderen en keek me recht aan.
"Hej wat is er ?"vroeg hij zacht en streek een paar verdwaalde haren van uit mijn gezicht naar achter mijn oor.
"Niets hoor. Gewoon wat moe."loog ik. Ik had hier nu echt geen zin in , we hebben het net leuk ik moet niet weten dat hij het uit medelijden doet.
"Olive, aub" smeekte hij en ging recht zitten waardoor ik van zijn schoot gleed.
"Jayden niet nu aub..."zuchttend gaf hij toe en ging terug liggen. Ik deed hetzelfde maar deze keer lag ik niet meer in zijn armen maar aan de andere kant van de zetel. Zuchttend keek hij me even aan en richtte zich daarna terug op de tv. Mijn hoofd ging elke keer weer naar onze eerste ontmoeting , naar wat hij toen zei :'Dit krijg je nog terug...Pas maar op' Misschien was dit gewoon om me terug te pakken. Misschien wou hij me op de ergste manier breken.

"Oki Olivia , ik kan er niet meer tegen. Wat is er nu ?" vroeg hij me opeens geïrriteerd maar je zag de bezorgdheid in zijn ogen.

He's faking it !! Hij is niet bezorgd 

"Ik zei toch dat er niets is !!" riep ik boos en wou weggaan maar werd weer eens tegengehouden .
"Liv..."fluisterde hij en keek me verward en nog altijd even bezorgd aan. Zuchttend ging ik terug zitten en keek Jayden aan. Tranen prikte in mijn ogen maar ik pinkte ze snel weg. Ik ben niet zwak , ik ga niet terug huilen.
"Wat is er nu ?" vroeg hij me opnieuw
"Waarom ?"
"Waarom wat ?"hij keek me nog verwarder aan. Het was zo schattig om hem zo te zien.

FOCUS OLIVIA 

"Waarom doe je dit allemaal voor me? Is het medelijden ? Want dat heb ik niet nodig hoor.Waarom doe je minder bot tegen me ? Waarom ben je niet dezelfde klootzak als vroeger? Waarom ben je niet bij Luke , Hunter of Rachel ? En waarom slaagd mijn hart altijd een slag over wanneer ik bij je ben of aan je denk?"En met dat sloeg ik mijn hand voor mijn mond en kleurde mijn wangen een diep rood. Heb ik nu net toegegeven dat ik gevoelens heb voor Jayden , tegen Jayden zelf . Ik geef het niet eens toe aan mezelf laat staan aan Jayden...
"Liv , ik.."
"Jayden ga gewoon weg.Ik heb je medelijden niet nodig !!" riep ik en stond recht.

Ik liep mijn kamer binnen wanneer ik de voordeur hoorde dichtvallen. Tranen kwamen en verdwenen weer in het kussen waar ik op lag.

Wat heb ik nu weer gedaan ?!

Heb ik net echt toegegeven aan Jayden dat ik gevoelens heb voor hem?
Hij denkt vast dat ik gek ben geworden...
De nerd en de player , Yeah right...

----------------------------------

xXx