This ain't love

Hoofdstuk 41

Jayden's pov.

Het is nu ongeveer een week geleden dat Liv uit het ziekenhuis mocht en alles gaat denk ik terug goed. Haar ouders zijn ondertussen terug thuis , ze lacht terug meer , ze lijkt gelukkig al kan ik mijn gedachtte nog steeds niet van die littekens houden...
Met Liv en mij gaat alles ook wel goed , we zijn niet samen we zijn gewoon vrienden al wil ik meer ik weet niet of zij dat wel wilt...

"Ze kijken me nog altijd aan alsof ik een of andere freak ben..." fluisterde Olive en bracht me uit mijn gedachtte.
"Negeer ze maar gewoon. Zíj weten niet wat er allemaal gebeurd is." zei ik haar terug en sloeg mijn arm beschermend over haar. We nemen ondertussen plaats aan onze tafel in de refter waar Hunter , Chloë en Luke op ons zaten te wachtten.
"Eindelijk , waar zaten jullie nu ?" vroeg Hunter met opgetrokken wenkbrauwen naar mijn arm rond Olivia.
"Ze blijven me nog steeds aankijken alsof ik een freak ben. Hoe komt het zelfs dat heel de school het plots weet over 'het ongeluk' ?" vroeg Liv ons waarop we alle drie onze schouders ophaalde. Liv ging naast Chloë zitten die haar arm rond haar schouder legde en haar met medelijden aankeek.
"Negeer ze maar ze zijn het niet waard." zei ze en glimlachte naar haar. Ondertussen was ik naast Liv gaan zitten en begon rustig te eten.

"Maar ik moet jullie iets zeggen. Eigelijk moeten wij jullie iets zeggen." zei Chloë plots en wees naar Hunter. Ik kreeg al een idee van wat het gaat zijn. Die twee hangen veel meer samen dan normaal en ze flirten er maar op los.
Toen we alle drie hun kant op keken schraapte Chloë haar keel en begon te praten.
"Dusss , jha Hunter en ik jha ik weet niet..."
"Chloë is mijn bitchh !!" riep Hunter blij uit waardoor Luke en ik begonnen te lachen maar de meisjes hem met opgetrokken wenkbrauwen aankeek en een verontwaardige blik.
"Excuseer..." zei Chloë verontwaardigd wat de meisjes dan weer liet lachen en de jongens stil deed vallen.

"Oki nee nee. Chloë en ik zijn samen , alee ik hoop dat we dat nog zijn..." zei Hunter en lachtte zenuwachtig naar Chloë die hem direct op zijn mond kuste.
"Jha jha oki stop maar ik ben hier aan het eten hoor." zei ik geïrriteerd omdat ik misschien een beetje jaloers was dat ik niet hetzelfde kon doen met Liv...
"Och laat ze toch. En trouwens ik ben echt blij voor jullie." zei Liv en glimlachte vrolijk naar het nieuwe koppel. 

"Ugh de Duivel komt er weer eens aan..." zuchtte Luke die sinds Liv en ik er bij zijn komen zitten nog niets had gezegt. Hij is nog een beetje pist over het hele Harper gedoe , wat ik hem eigenlijk niet kwalijk kan nemen hij heeft wel gelijk. Emily was net als een jongere zus voor Luke hij was er bezorgd en beschermend over haar en toen hij hoorde wat er gebeurd was was hij er net als ik kapot van...

We keken allemaal achterom en zagen Rachel en Jade op ons aflopen met een grote grijns op haar gezicht.

Ze is iets van plan...

"Hej schatje van me." zei ze nep vrolijk waarop we alle vijf met onze ogen rolde. Heeft ze het eigelijk nog steeds niet door dat we niets meer met haar te maken willen hebben...
"Wat wil je Rachel?" zuchtte ik geïrriteerd wat me een boze blik van haar bezorgde.
"Niets ik kwam gewoon nog eens met mijn vriendin Liv praten. Ik heb gehoord wat er is gebeurd. Het spijt me , best wel zielig eh. Zelfmoord." zei ze grijnzend. Ik voelde Liv naast me verstijven en haar blik wende ze af naar haar schoot.
"Trut, je weet niet eens wat er is gebeurd !!" riep Chloë kwaad en wou Rachel de haren in vliegen maar Hunter hield haar tegen en zette haar op zijn schoot en begon kalmeerend cirkeltjes op haar rug te draaien wat ook hielp.

"Wat is er dan nog meer dat ik moet weten. Ze probeerde zichzelf te vermoorden , ze wou haar eigen leven ontnemen hoe zielig kan je wel niet zijn." kaatste ze terug waarop Jade haar hoofd op en neer knikte als teken dat ze het er mee eens is.

"Nee het enigste dat zielig is dat jij hier naartoe komt om Liv wat te kleineren. Dus stop er godverdomme mee." zei ik nu kwaad en stond recht maar werd tegen gehouden door Liv die me bij mijn pols vastnam waardoor ik direct rustiger werd.
"Laat haar maar..." fluisterde ze nog altijd haar blik op haar schoot.
"Nee Liv , laat toch niet over je heen lopen." zei ik terwijl ik terug ging zitten en sloeg mijn arm beschermend over haar middel. Ze ging dichter tegen me zitten en legde haar hoofd op mijn schouder.

"Oh is dat niet schattig , de suïcidaal Nerd denk nog steeds dat ze een kans heeft bij Jayden. Schatje heb je het nog steeds niet door , medelijden is het enigste dat hem bij je houd." ging Rachel maar verder waardoor er iets in Olivia knapte en ze in een ruk recht stond en net voor Rachel stopte. Op dit moment zit heel de refter mee te luisteren naar wat er gaande is.

"Ik weet godverdomme niet wat je probleem is , je haat me voor geen enkele reden. Je doet alsof je heel wat bent maar eigelijk ben je maar een zielig kind dat alles doet voor aandacht !!" riep Liv kwaad. Mijn mond viel net als de rest van de leerlingen in de refter open. Is dit nog steeds dezelfde Liv dat nog net haar blik afwendde toen Rachel over het 'ongeluk' begon , de Liv die , zich net nog schaamde over het feit dat iedereen haar aankeek?

"Geen enkele reden ?! Je hebt godverdomme Jayden van me afgepakt , je hebt daarna ook nog is Chloë tegen me gekeerd !! Je bent gewoon jaloers op me dat je alles wilt dat ik heb !" riep Rachel even hard terug. Ik wou er tussen komen maar Luke gaf me een blik van als ik het zou doen hij me neer haalde dus bleef ik rustig zitten.

"Jaloers ? Op jou ?! In je dromen ! Je bent niets anders dan een wandelende schminkpop dat arrogant , onuitstaanbaar , achterlijk en een bitch is !" probeerde Liv rustig te blijven maar aan het einde van haar zin was ze weer aan het roepen.

Iedereen in de refter keek Liv nog steeds met een open mond aan , net als ik. Eindelijk kwam ze eens voor zichzelf op.
"Ik een bitch ? Wie pakt wie zijn vriendje af eh ?!" zei Rachel nu echt woedend.
"Niemand !! Hij is of was je vriendje niet . Jayden mag je niet heb je het nu nog niet door." zei Liv kalm.
Rachel liet een verontwaardig geluid uit haar mond ontsnappen en sloeg Olivia met haar vlakke hand op haar wang. Toen haar hand van Liv's gezicht kwam zag je al een rode vlek vormen...
Liv stond even bevroren aan de grond toen ze besefte wat er net gebeurd was. Je zag tranen in haar ogen opstapelen maar herpakte zich en liet ze niet over haar wangen rollen.

Iedereen zat de twee nog steeds aan te gapen , niemand deed de moeite om ze uitelkaar te halen , iedereen zat gewoon te volgen.
"Wat is er , doe ik je denken aan Nick. Sloeg hij je vroeger ook zo ?" riep  Rachel-zodat iedereen het kon horen- met een gemene grijns op haar gezicht wanneer Liv nog steeds niets zei of bewoog.Iedereen hun ogen werden nog groter sommige hapte naar ademen toen ze besefte wat Rachel net gezegt had.
"Je hebt het verdient." fluisterde Rachel dan nog hard genoeg en liep met Jade aan haar zij de refter uit.

"Liv gaat het wel ?" vroeg ik haar toen ze nog steeds op dezelfde plek stond nadat Rachel de ruimte uit was. Ze schudde lichtjes met haar hoofd en voor iemand kon bedenken wat er gebeurde liep ze al weg...

----------------------