This ain't love

Hoofdstuk 15

Jayden's pov.

vrijdag

Het is al drie dagen geleden sinds ik nog met Olivia heb gesproken. Na de middag dat ze haar verhaal heeft vertelt , is ze van de aardbodem verdwenen. Ik heb haar al een paar keer proberen te bereiken maar heb haar nooit te pakken gekregen. Langs gaan ging ook niet want mijn motor is stuk en nog een met Luke of Hunter langs gaan is ook geen optie.

"Gast , zat je weer met je gedachten bij die Olivia ?"haalde Luke me geïrriteerd uit mijn gedachten.
"Jha sorry hoor. Ik ga straks denk ik even langs." vertelde ik hem.
"Waarom haal de moeite , ze is maar een of andere nerd hoor. "zuchtte hij.
"Gast jij weet niets van wat ze allemaal heeft meegemaakt !! Heb toch een beetje compassie !!"riep ik bot.
"Oh wat is er , vind onze Pussy hier de Nerd leuk." zei hij spottend terwijl hij me stoot gaf.
"Nee natuurlijk ni !!" riep ik nu echt kwaad voor ik weg beende. Ik hoorde hem nog achter me grinninken voor ik de hoek omdraaide.

***

Ik skipte de laatste twee uur en nam de bus naar Olivia.
Jha IK Jayden Cloud nam de bus ! Het fucking openbaar vervoer. Ik moet Olivia gewoon zien.

Dus hier sta ik dan -weer- voor Olivia's huis , te twijfelen of ik wel zou aanbellen. Weer nam ik al mijn zelfvertrouwen bij elkaar en drukte op die verdomde knop.
De deur ging langzaam voor de helft open en ik die kleine opening verscheen de persoon waaraan ik de laatste dagen alleen maar aan dacht.

"Ow hej."zei ze verlegen en deed de deur wat dichter zodat het nog maar op een kier open stond en ik haar bijna niet meer kon zien.
" Jha , hej. Mag ik anders even binnen komen ? Ik wil met je praten."
"Ik weet niet of dat wel een goed idee is." probeerde ze me weer buiten te sluiten. Maar niet met mij hoor. Ik duwde de deur zachtjes open en stapte binnen.

Olivia die naar achter was gestapt keek naar de grond waardoor haar lokken voor haar gezicht hingen. Ik stapte naar haar toe , nam haar kin vast zodat ze wel naar me moet kijken maar voor ik dat kon doen stapte ze nog meer naar achter. Elke keer dat ik een stap dichter zette , zette zij een stap naar achter , zonder haar blik van de grond te verbreken.

"Olivia" vroeg ik haar quasi geïrriteerd maar bezorgd. Waarom zou ze niet naar me willen kijken?
"Jayden , wil je aub gewoon weggan." smeekte ze me.
"Niet voor je naar me kijkt."
"Jayden aub..."
"Olivia." Langzaam ging haar blik van de grond nr mij en toen zag ik het. Haar oog was een beetje en haar gezicht stond vol met krassen.

"Olivia !! Wat is er gebeurd?!"vroeg ik bezorgd terwijl ik haar gezicht tussen mijn handen nam en naar de krassen keek.
"euhm... ik ben gevallen-" loog ze
"Oliv , zo'n wonden krijg je niet door te vallen."
"Oki dan. Euhm... Iemand was even langs gekomen."
"Is Nick terug ?!" vroeg ik nu nog bezorgder terwijl mijn bloed begon te koken. Ik meen het als hij haar nog eens met een vinger aanraakt is het zijn beste dag niet !!
"Nee nee nee , het was niemand hoor.Maak je maar geen zorgen." probeerde ze me gerust te stellen maar dat hielp helemaal niets.

En toen kwam het in me op. RACHEL! Natuurlijk hoe dom kan ik wel niet zijn. Zo'n wonden had ze die ene avond ook bij Emily aangericht.
Ik schud die gedachtte weer weg en richtte me weer op Olivia die me verward aankeek.

"Het was Rachel ? Toch ?" vroeg ik haar. Haar blik wendde terug naar de grond terwijl ze zachtjes knikte.

"Olivia ik zei toch dat je het tegen me moest zeggen als ze nog eens iets zei ofzo."weer knikte ze maar sprak geen woord. Ik nam haar in mijn armen en trooste haar toen ik zag dat ze het moeilijk kreeg.

Toen ze terug gekalmeerd was zaten we in stilte in haar kamer. Ze had geen enkel woord gezegt , het enigste dat ze deed was knikken.

"Euhm we kunnen aan die opdracht werken." verbrook ik de stilte en weer knikte ze gewoon.Ze stond recht nam een paar boeken en haar laptop en legde het vervolgens op haar bed.

"Ik dacht zelf aan Salvador Dali als kunstenaar." Haar ogen werden groot toen ik het zei maar bleef stil.
" We kunnen ook iemand anders nemen , het hoeft Dali niet te zijn hoor."
"Nee nee Dali is geweldig" riep ze opeens enthousiast
"oki Dali is het dan."zei ik lachend. Ik heb haar nog nooit zo enthousiast gezien.
"Oki wat moeten we allemaal weten over Dali?"vroeg ze terwijl ze een pen en papier nam.
"geboorte-overleidingsdatum , afkomst , stijl en wat."
"Oki, 11mei 1904 , 23januari 1989 , Spaans , schilderkunst,..." mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze druk aan het schrijven is.

"Een fan zie." zei ik grijnzend waardoor haar wangen rood kleurde.
"Jha duh , Mislukte eenhoorn! Heb je zijn werk al eens gezien?!"
"Je moet echt eens iets doen aan je scheldwoorden."vertelde ik haar waardoor haar wangen nog roder werden.
"En jij moet iets aan je gezicht doen " kaatste ze terug.

Oh dat had ze niet moeten zeggen

Ik keek haar beledigd aan en kreeg tranen in lijn ogen. "Olivia, waarom-dat was echt gemeen. Ik help je en dan dit..." snikte ik. Ze keek me bezorgd aan dus ging ik maar verder
"wat heb ik je zelf aangedaan, dat je zo gemeen moet doen? Ik heb je al die tijd geholpen en nu dit-" zei ik zo zielig mogelijk en plaatste mijn gezicht in mijn handen zodat ze de grijns op mijn gezicht niet kan zien.

"Jayden-Sorry.Ik bedoel-bedoelde het echt niet zo" snikte ze en toen ik opkeek zag ik dat ze aan het huilen was.

shit dat was niet de bedoeling

"Olive , het was een grap , ik ben ni boos ofzo. Aub niet huilen !!" smeekte ik , hoe stom het smeken ook klinkt ik wil niet dat ze kwaad word ofzo.
"haha stomme wortel , je had je gezicht moeten zien !!" lachte ze.
"Maar -maar je- wat - huilen ?"
"Ik kan jou spelletje ook wel spelen hoor.1-0 voor mij !" zei ze door het lachen door. Verward bleef ik haar aankijken.

"Hier krijg je spijt van." zei ik dreigend en ging over haar hangen. Ze stopte direct met lachen en keek me recht in mijn ogen aan.
"Wat-wat ga je dan doen?" vroeg ze me zonder haar blik af te wendde. Ik liet mijn gezicht net voor dat van haar zakken , onze neuzen konden elkaar net niet raken. Haar ogen werden met elke centimeterr dat ik dichter kwam groter en groter.
"Dit" fluisterde ik met een hese stem en begon haar te kietelen.

"Jayden !! Stop !! aub !!" riep ze lachend maar ik bleef haar kietelen.
"Jayden. Aub ik kan -kan niet meer ademen.!!" riep ze happend naar lucht maar weer bleef ik haar kietelen. Ik trap echt niet meer in een van haar grapjes.

Ik bleef haar maar kietelen en zij bleef maar lachen tot ze opeens niet meer bewoog en haar lach ook gestopt was.

SHIT !! Ik had moeten luisteren !! OMG wat moet ik nu doen ?!

"OLIVIA !! Aub Olivia word wakker !! " smeekte ik haar maar ze bleef levenloos liggen.

----------------------------------------------