This ain't love

Hoofdstuk 33

Olivia's pov.

Een week hebben Jayden en ik elkaar ontweken. Een hele week heb ik niet met Jayden gesproken en het voelt alsof er een deel van me mist , het deel waar ik echt mezelf kon zijn , het deel waaraan ik alles kon aan vertellen. Al hebben we voor die ene middag vaak ruzie gemaakt ik kwam elke keer wel terug achter hem gelopen en nu gaat het gewoon niet hij is er over gegaan. Het is niet dat ik terug alleen ben , Chloë en ik spreken wel af , zitten elke middag bij elkaar en ik geloof na een week echt wel dat ze veranderd is en Hunter en Luke komen om den tijd ook wel met me praten -waardoor ik vaak venijnige blikke toegeworpen krijg-maar het is allemaal niet hetzelfde als bij Jayden.

Ik heb Chloë die namiddag dan alles vertelt , ze heeft geluisterd en me aangeraden om te wachtte , te wachtte tot hij de eerste stap zet maar na een week wil ik echt naar hem gaan op te praten , ik wil het uitpraten , we moeten niet terug vrienden worden ik wil het gewoon achter de rug hebben.

"Livvv." zeurde Chloë die naast me op mijn bed in kleermakerszit zat.
"Watttt." zei ik op dezelfde toon als ze net gebruikte.
"Heb je wel gehoord wat ik zei?" zei ze lachend.
"Nope." zei ik vrolijk en liet de 'p' ploppen waardoor ze moest lachen.
"Dusss. Ik zei dat -" maar ze werd onderbroken door de bel. Ugh sinds Jayden weg is gaat die irritante bel veel te vaak...

We liepen zuchttend naar beneden allebei gekleed in alleen een topje en een shortje. Chloë's topje was wit en dat van mijn zwart en onze schortjes waren allebei grijs.
Chloë kwam als eerst bij de deur aan dus deed die dan ook open.
"Wat ? Goudlokje? Mijn Olivia woont hier toch?" vroeg de stem van Jayden met een dubbeletong.

"Liv!!" riep Chloë.
"Jha goudlokje."zei ik grinnikend terwijl ik in de deuropening ging staan.

"Oh hej Liv. Goudlokje was hier." lachte hij en strompelde naar binnen.
"Oki jha , kom gerust binnen."lachte ik.

Focus je bent boos op Jayden. Hoe dronken hij ook is en hoe grappig het eruit ziet FOCUS

"Oki maar wat kom je hierdoen? Moet je niet naar huis het is 22:00 ofzo." vroeg ik hem terwijl ik mijn lach probeerde te onderdrukken omdat Jayden naast de zetel ging zitten en nu over zijn achterwerk aan het wrijven is.
"Dat deed aw."zei hij op een zeurende toon voor hij een grijns op zijn gezicht kreeg.
"Wilt mijn Olive mijn awie weg kussen ?" Vroeg hij me grijnzend en keerde zijn achterwerk naar me.
"In je dromen." Lachte ik waardoor Jayden ontwaardigd naar zijn hart greep.
"Dat deed pijn. Hier zo." Zei hij serieus en wees naar waar zijn hart zit.

"Maar dus wat doe je hier ?" Vroeg ik hem nu serieus.
"Ik weet het eigelijk niet. Ik was bij Emily en toen kwam ik opeens hier terecht..." Zei hij me even verward als ik.

"Wie is Emily?" Vroeg Chloë opeens die ons vragend aankeek.

Ow shit ik was vergeten dat zij er ook nog was..

"Mijn zus. Mijn kleine kleine zus."Zei Jayden op een zielige toon wat Chloë's mond open deed vallen.
"Zus?" Vroeg ze verward.
"Jup." Zei Jayden nog voor hij de keuken in liep. Chloë en ik volgde hem en zagen hem op het aanrecht zitten.

"SPONGEBOB !" Riep hij opeens en sprong van het aanrecht af en stapte op de fruitschaal af.
"Wat ?" Vroeg ik niet begrijpend over wat hij het had.
"Hij moet wel onderwater blijven. Sebiet droogt hij nog uit !!" Riep hij onze kant uit voor hij de kraan open zette en de annanas dat in de fruitschaal lag er onder houde.

Chloë keek me aan en we schoten allebei in de lach terwijl Jayden tegen de annanas begon te fluisteren dat alles goed kwam.

"Jayden kan je niet beter naar huis gaan. Je moeten slapen , je bent nu veel te dronken." Zei ik tussen het lachen door.
"Maar ik wil niet slapeuhh." Zei hij op een zeurende toon en sloeg zijn armen over elkaar.
"Behalve als het met jou is natuurlijk."voegde hij er nog snel aan toe en wiebelde met zijn wenkbrauwen wat me nog meer deed lachen.

"Jayden ga naar huis." Zuchtte ik toen hij zo bleef staan.
"Maar weet je ik ben dronken." Zei hij met een toon dat zei 'duh'.
"En?"
"Als ik ga rijden is dat niet veilig." Vertelde hij me.

Shit. Hoe kwaad ik op hem ben , ik kan hem nu niet laten rijden..

"Je kan hier wel op de zetel slapen." Zuchtte ik , wat me een verwarde blik van Chloë bezorgde en een geamuseerde van Jayden.

"Olive. Kom is."fluisterde Jayden net hard genoeg. Ik deed wat hij me vroeg en stapte op hem af en stopte een meter voor hem.
"Nog dichter , Goudlokje mag ons niet horen." fluisterde hij weer en keek Chloë's kant uit. Ik zette nog een stap dichter , nu stond ik teen tegen teen met Jayden waardoor mijn wangen warm begonnen te worden.

Hij boog zijn gezicht dichter naar dat van mij en wende zich dan naar mijn oor , hij draaide een lok rond zijn vinger voor hij begon te spreken.
"Ik hou zoveel van haar Olive." zei hij me met veel verdriet in zijn stem. Ik wist direct over wie hij het had.

Emily

"Ik weet het." zuchtte ik en keek hem in zijn ogen aan. Hij liet mijn haar los en sloeg zijn armen rond me. Ik schrok van zijn plotselinge beweging maar sloeg daarna ook mijn armen rond zijn middel. Hij begroef zijn gezicht in mijn nek en hoorde hem zachtjes snikken. In mijn ooghoek zag ik Chloë de keuken uitlopen , waarschijnlijk terug naar mijn slaapkamer of de woonkamer.

"Ik ben gewoon zo ongerust. Het gaat elke dag maar slechter en slechter met haar." snikte hij zachtjes voor ik zijn eerste traan op de huid van mijn nek voelde.
"Ik mag haar niet verliezen. Ik kan haar simpelweg niet verliezen." voegde hij er zachtjes aantoe en barste nu helemaal in tranen uit.

Ik probeerde hem te troosten maar hij kalmeerde maar niet.Ik zei hem dat alles goed ging komen , dat ze er door zou komen maar niets hielp. Zijn ademhaling was onregelmatig en hij stond niet stevig op zijn benen. Ik verbrak onze omhelzing en bekeek hem goed. Hij had zijn ogen gesloten , zijn haar zat er warrig bij en zijn huid was zo wit als sneeuw. Hij zag er zo gebroken uit...
"Jayden je kunt beter even gaan liggen." zei ik zachtjes en hielp hem naar de woonkamer.

Hij ging op de zetel liggen waar ik een deken over hem legde en nog geen minuten later lag hij al in een diepe slaap. Ik zette nog een glas water op de koffietafel en blikte nog eens naar Jayden voor ik naar mijn kamer ging om te zien of Chloë daar is en jup daar zat ze op mijn bed met een van mijn boeken in haar hand te lezen.

"Hej , waar is die softie van jou ?" lachte ze maar toen ze mijn bezorgde blik zag stierf de lach van haar weg.
"Wat ? Wat zei hij? Is het zo erg ? Liv praat ? Wat zei hij ?" stelde ze vraag na vraag.
"Het is niets hoor maar ik ben gewoon bezorgd om zijn gezondheid. Hij heeft veel te veel stress , het is echt niet goed voor iemand van 17." zei ik haar mijn stem gevuld met bezorgdheid.

"Je geeft nog altijd veel om hem eh?" vroeg ze me.
"Meer dan wat dan ook." zei ik zacht

Ugh hoe kan ik de ene moment boos zijn op hem en het andere moment zo veel om hem geven.

-----------------------------------