This ain't love

Hoofdstuk 16

Jayden's pov.

"Shit shit wat moet ik nu doen ?!" Ik begon door de kamer te ijsberen toen ik plots gegiechel achter me hoorde. Ik keek om en zag Olivia giechelend naar me kijken.

"2-0" zei ze nu volop in haaf lachbui.
"Olivia !! Gast je liet mij fucking hard verschieten !!" Riep ik kwaad en nog steed gechoqeerd.
"Doe dat aub nooit meer."voegde ik er nog aantoe. Olivia was ondertussen gestopt met lachen en keek me met spijt aan. Ze kwam al snel op me af en gaf me een knuffel ; even was ik verbaasd door deze actie maar ook ik gaf haar een knuffel terug.

"Sorry..." Zei ze tegen mijn borstkas. Ik verbrook onze knuffel en keek haar met een grijns op mijn gezicht aan.
"Ik weet niet of ik het je wel kan vergeven. Ik dacht dat mijn prinssesje dood was." Zei ik haar nog steeds grijnzend en knipoogde nog is naar haar wat haar doet blozen.
"Wat moet prinsses Olivia doen voor aangebakken muffin Jayden om het weer goed te maken?" Vroeg ze me met een groote lach op haar gezicht.

Hoe cliche het klinkt ,ze is veel mooier met die lach.De lach dat schijnt in een donkere winternacht. De lach dat mijn hart een slag doet overslaan.

Dacht ik dat nu echt ??

"Oh ik weet wel iets."
"Ik moet namelijk mee naar een of ander formeel bal van mijn pa's bedrijf en ik moet een date meebrengen." Vertelde ik haar.

"Dus nu vraag je of ik je date wil zijn op dat bal ?"
"Nou jha soort van. Mijn vader wou dat ik Rachel meenam - wat ik totaal niet wil- maar ik had hem vertelt dat ik mijn vriendin mee ging nemen ; en zoals jij misschien wel weet heb ik geen vriendin." Legde ik haar voorzichtig uit zodat ze niet opeens kwaad word door het voorstel alleen.

"Dussss-?"
"Dus zou je mijn vriendin op dat bal willen spelen?"
"Dus de aangebakken muffin wilt met de prinsses naar het bal en de prinsses moet dan nog eens de vriendin van de muffin spelen ?" Vraagd ze me lachend.

Shit dit gaat niet goed aflopen. Natuurlijk wilt ze niet met MIJ naar dat bal gaan.

"Tuurlijk waarom niet. Maar op een voorwaarde" opgelucht ademde ik uit en keek haar dan weer grijnzend aan.
"Ooh dus je hebt een voorwaarde?" Vraag ik haar plagend.
"Jup!" Zei ze vrolijk met de nadruk op de 'p'
"Je moet mee gaan shoppen voor een kleedje."beveelde ze me grijnzend.
"That's it ?"
"Jup" zei ze weer met de grootste glimlach op haar gezicht wat me ook deed glimlachen en ik een raar gevoel in mijn buik kreeg dat ik voor nu negeerde.

"Okio. Het bal is volgende vrijdag, dus als mijn prinsses wilt gaan shoppen sms je me maar." Zei ik haar met een knipoog waardoor ze weer moest blozen en verlegen weg keek waardoor mijn hart weer een slag oversloeg en dat gevoel in mijn buik groeide.

Shit ik krijg toch geen gevoelens voor een meisje ?!

"Jha dan ga ik maar. Als je me mist mag je me altijd bellen." Zei ik waardoor er voor de zoveelste keer vandaag een grijns op mijn gezicht kruipt als ik zie hoe ze lachend met haar ogen rolt.

"Jayden ! Wacht even !" Riep ze nog voor ik de voordeur had gesloten. Ik draaide me om en zag dat ze al op me af kwam en me omhelsde. Eerst schrok ik door haar plotselinge actie maar herpakte me al snel en knuffelde haar terug.
"Dankje" hoorde ik haar tegen mijn t-shirt mompelen voor ze me los liet en me snel een kus op mijn wang gaf voor ze de deur voor mijn neus dicht gooide en me hier sprakeloos liet staan.

Dat meisje maakt me nog zot ...

***
Olivia's pov.

Hier sta ik dan voor de spiegel mijn haar dat golvend over mijn schouders hangt met een prachtig wit , lang galakleed aan dat strak rond mijn lichaam hangt en onderaan weider word en mooi achter me hangt.

Het kleed was ik met Jayden-. Jayden !! Shit hij kan hier elk moment staan !! Snel loop ik de trap af om mijn haken te gaan zoeken toen de bel plots ging. Ik liep op de voordeur af toen ik zag dat die al open stond. Ik keek verward om me heen maar zag niemand. Snel doe ik de deur terug dicht en zet mijn zoektoch naar mijn schoenen verder toen de bel terug ging. Zoals net stond de deur weer open maar weer niemand te zien.

"Jayden !! Als jij het bent, stop aub het is niet meer grappig !!" Riep ik door het huis toen ik opeens iemand achter me voelde.
"Raad nog eens." Fluisterde een bekende stem in mijn oor waardoor ik rilling over mijn rug kreeg en me niet durfde omdraaien.
"N-Nick..." Brengt ik stotterend uit tereijl ik me langzaam probeer om te draaien zodat ik oog in oog met het monster dat me vier jaar achtervolgd.

"Goed geraden !! Als beloning krijg je dit-" riep hij woedend terwijl hij me een stomp in mijn buik gaf waardoor alle lucht uit mijn longen verdween en ik inelkaar zak.
"Nick. Aub !"smeekte ik hem maar hij had geen genaden. Hij nam me bij mijn haar beet en trok me zo recht. Daarna nam hij mijn keel vast en duwde me zo tegen de muur aan.

"Nog een woord en ik maak je helemaal kapot lief zusje van me!!" Schreeuwde hij in mijn gezicht terwijl hij mijn keel dichter en dichter kneep. Ik knikte langzaam , bang dat ik een verkeerde beweging maak dat hem nog bozer maakt.

"Weet je zusje van me-" zei hij me maar werd in het midden van zijn zin onderbrokken door een hand dat op zijn mond werd gelegd en werd daarna van me afgetrokken. Met gesloten ogen zak ik weer in elkaar tegen de muur en hapte gulzig naar adem. Ik hoorde hoe er werd gevochtten en dingen werden omver gegooid maar ik vertikte het om mijn ogen te openen en te zien wat er gaande was. Toch opende ik langzaam mijn ogen en zag Nick met zijn rug naar me staan met daarvoor nog iemand waarvan ik het gezicht niet kon zien. Ik zie hoe Nick zijn hand naar zijn achterzak gaat en iets glimmend uit zijn zak nam dat achter zijn trui verscholen was.

Een revolver ??
Bang sluit ik mijn ogen weer en hoorde de knal afgaan. De knal die fricking veel pijn aan mijn oren maar ik hen geen andere pijn...
Verward doe ik mijn ogen terug open en zie hoe er een grote plas bloed ontstaat onder de persoon die Nick had dood geschoten. Ik probeer naar het gezicht te kijken en wanneer het me lukt valt heel mijn wereld in elkaar. De persoon die daar namelijk ligt is...
Jayden

Zijn oog is opgezwollen , hij heeft een scheur in zijn wenkbrauw , zijn lip ik kapot ziet lijkbleek en ... En heeft een kogelgat tussen zijn wenkbrauwen waar bloed uit loopt dat zo langzaam heel zijn gezicht vuil maakt.

Snel kruip ik naar Jayden en begin te huilen , te huilen om Jayden , om de enigste persoon dat ik vertrouwde , de enigste persoon die echt om me geefde , de enigste persoon waar ik echt om geefde
"Sorry het spijt me zo !!"
"Jayden aub , word wakker !!"
"Aub ik heb je nodig !!"

"Een probleem minder , hup naar het andere." haalde Nick me uit mijn gedachtten
"MOORDENAAR !!" Gilde ik hysterisch en stond recht om hem er flink van langs ge geven maar stopte toen ik zag hoe hij het wapen op mij richtte.
"Nu dat stuk onbenul afgehandeld is ben jij aan de beurt-"

————————— •