Saralisa: The Enemy's Mate

Hoofdstuk 10

"Saralisa?"

Ik voelde iemand's warme adem tegen mijn rechter wang komen. Niet veel later werd er op dezelfde wang getikt en schoten heerlijke tintelingen door mijn lichaam. "Saralisa wordt wakker."

Ik kreunde geïrriteerd en keerde mijn hoofd om naar de andere kant. Ik hoorde de persoon grinniken en ik glimlachte automatisch mee. "Wat ben je een luie mate zeg." Zei de persoon en meteen schoten mijn ogen open.

Ik sprong als door een wesp gestoken uit dat onbekende bed waarop ik lag en ging in een hoek van de ookal onbekende kamer staan, terwijl ik geschrokken naar dezelfde man van uit het bos keek.

"Je bent wel een schattige hoor!" Schreeuwde hij en stak zijn handen omhoog. "Vermoord mij niet met die kussen." Hij lachte en keek mij met een grijns aan.

Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek naar mijn handen waarin ik een kussen in aanvalshouding hield. Traag keek ik weer naar hem op en hief de kussen op. "Wie ben je en wat doe ik hier?"

De man keek mij nog steeds grijnzend aan. Hij stond op en ging op dat bed waarop ik zat liggen.

"Nou, laat mij mezelf voorstellen. Ik ben Roman Cena. Alpha van Dark Woods pack en ook nog je mate." Hij keek mij met een grijns zien die bewees dat hij wist dat hij knap was en haast onweerstaanbaar was in die sexy jeans en strakke rode V-neck T-shirt die je plaagde door een beetje van zijn spieren en six-pack liet. Het gaf niet veel weer, maar net genoeg om te verlangen naar meer.

Ik schudde mijn hoofd en negeerde de rillingen die door lichaam gingen. Nu was het geen tijd om aan die dingen te denken. Ik zag Roman's grijns breder worden. "Je bent mij aan het uitkleden met je ogen, niet, mijn sexy mate?"

"Niet en noem me niet zo. Ik ben niet je mate." Gromde ik naar hem en omklemde de kussen harder in mijn klamme handen.

Roman fronste zijn wenkbrauwen en stond op uit zijn hurkpositie naast dat bed. Ik keek hem waarschuwend aan en gooide de kussen over mijn schouder, klaar om te slaan als hij wat deed.

"Hoezo zeg je dat? Voel je de aantrekkingskracht niet en... Owh." Roman keek mij met grote ogen aan. "Je bent geen weerwolf? Daarom... Waarom maangodin?" Dat laatste had hij zacht gefluisterd en was duidelijk niet tegen mij bedoel, maar ik hoorde het wel.

Het was niet waar dat ik de aantrekkingskracht niet voelde. Die rillingen die door mijn lichaam gingen als hij sprak en de tintelingen die mijn lichaam haast in brand wilden steken toen hij mij aanraakte waren niet niets.

Ik liet mijn belachelijke wapen zakken en keek naar Roman die heen en weer in lengte van de kamer liep. "Ik had het moeten ruiken... F*ck!" Zei hij luidop en begon daarna onverstaanbaar tegen zichzelf mompelen. Ik voelde mezelf ietwat beledigd dat hij zo stressde over het feit dat ik mens was en geen belachelijke hond was als hij. Roman keek naar mij op. "Denk niet zo minderwaardig over mij, Saralisa." Zei hij waarschuwend.

"Hoe weet jij wat ik denk?" Vroeg ik wantrouwend, maar toch lichtelijk geschrokken.

"Ik kan niet horen wat je denkt omdat we het mating proces nog niet hebben gedaan en het feit dat je mens bent maakt het niet beter, maar ik kan wel voelen dat hetgene waaraan je daarnet dacht verre weg was van bewondering." Roman was gestopt en had zijn armen gekruist.

Ik opende mijn mond om wat te zeggen, maar mijn woorden bleven weg toen er op de kamerdeur werd geklopt. Roman keek mij nog eens aan en ging de deur die schuin over mij was. Roman deed de deur open en weer dicht voordat ik iets kon zien.

Ik zuchtte geïrriteerd en liep terug naar dat groot bed waarop ik mij als een zak aardappelen liet vallen. Nieuwsgierig liet ik mijn ogen door de kamer gaan en merkte op dat ik haast in een mini zaal zat.

De kamer was donkerblauw met witte gordijnen. Er lag een grijze bank tegenover mij naast de deur. Aan mijn rechterkant was er geen muur, maar twee glazen deuren die leidden naar een balkon.

De deur waardoor Roman was verdwenen ging open en hij kwam terug. Hij had een kleed in zijn hand. "Kijk hier, trek aan." Zei hij en gooide het op mijn schoot.

Ik fronste en tilde de turqoise jurk op die tot mijn knie leek te komen en keek toen langs de zijkant naar Roman. "Waarom?" Vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen aan hem.

"Je gaat kennis maken met de roedel."