Saralisa: The Enemy's Mate

Hoofdstuk 32

Roman's perspectief
____________________________________

'Saralisa is dood.'

Die drie woorden bleven maar in hoofd galmen. Ze was dood. Ik kon het niet geloven. En het ergste van alles was dat mijn lichaam het ook nog vaststelde. Ik voelde dat ik hierdoor niet lang meer te leven had. Mijn wolf had zich afgesloten waardoor ik nog zwakker was geworden. Mijn hart deed verschrikkelijk pijn en ik kon nauwlijks ademhalen.

Was dit het gevoel dat je kreeg als je een hartaanval kreeg?

"Hij heeft nog een uur te leven. Mischien minder zelfs." Zei iemand. Waarschijnlijk de pack dokter.

Ik lag in het huis van de dokter nadat ik door Hakeem naar daar werd gebracht. Hij en Melissa waren terug gekomen om mij te vertellen.

Ik had gewild dat ze dood ging. Tenminste, ik dacht dat ik dat wou. Ik wist ook dat ik daarna dood zou gaan, maar nu had ik haar liever in leven. Niet omdat ik dan in leven zou blijven. Mijn eigen leven betekende nu even niets meer voor me, maar dat van Saralisa.

En nu was het te laat. Mijn mate was dood. Allemaal door mij te doen.

"I- Ik wil h-haar zien." Mijn stem klonk verschrikkelijk hees, omdat ik te keer was gegaan. Het deed veel meer pijn dan ik mij ooit kon voorstellen. Je mate aan de dood verliezen. Niks kon mij op dit moment helpen.

"Nee. Nee, Roman. Dat kan niet. Je bent te zwak." Zei Melissa. Ze had haar hand op mijn borstkas gezet en hield mij tegen.

"Laat me los. Ik wil haar zien. Ik moet haar zien." Het klonk bijna als een smeek. "Breng me bij haar."

Melissa keek naar de pack dokter en ik zuchte ik geïrriteerd. Ik wou langs haar lopen, maar werd ook door Hakeem tegen gehouden.

"Neem eerst nog twee glazen van de drank." Zei de dokter en bood mij één van ze aan.

*****************

De Jeep was nauwlijks gestopt en ik was al op het plein. Er was een hele menigte mensen die doodstil stonden en naar het groot huis keken. Ik ging ervan uit dat het het pack huis was. Je kon zien dat het echt waar was. Ze was echt dood.

Ik verzamelde al mijn kracht en stootte door de menigte heen. Ze begonnen allemaal te grommen en ik merkte dat iedereen me vijandig aankeek.

Shit, ik had niet nagedacht. Ik was een vijand van deze pack plus was ik degene die de dood van Saralisa veroorzaakte.

Een paar waren al veranderd in hun wolven gedaante en begonnen dreigend tegen mij te grommen.

"Hij is met ons!" Schreeuwde Hakeem en hij kwam verdedigend voor me staan. "Melissa, breng hem naar de Alpha."

Ik werd door Melissa vastgepakt en naar het pack huis gebracht, terwijl iedereen uitweek. De bewakers deden de deuren voor ons open en we gingen naar binnen.

Meteen werd ik aangevallen door een meisje.

"Jij!" Schreuwde ze en sprong op mij af. "Je hebt mijn zus gedood! Eerst mijn tante nu haar." Ze sloeg met haar vuist tegen mijn kaak. Ik wankelde en deed een paar stappen naar achteren, maar ik deed verder niks. Ik had het toch verdiend. Ze haalde weer uit en dit keer maakte haar vuist contact met mijn slaap.