Saralisa: The Enemy's Mate

Hoofdstuk 18

Hoe kwam het dat ik heks was?

Wat voor krachten bezat ik als heks?

Waren het dezelfde als van Nona en tante Julianne?

Wie was mijn moeder?

De Thelma waarover Nona het had, was het dezelfde Thelma die Luna was van deze pack?

Zoveel vragen schoten door mijn hoofd terwijl ik op het dak van de grote pack huis zat. De raam in de kamer waarin ik lag leidde naar deze plek. Het was er koel en ik overwoog het om mijn dekens of zelfs mijn matras naar hier te slepen.

Ik zat te piekeren over van alles en nog wat. Over Roman. Ik verbeelde me hem voor mij in donkerblauwe jeans, dat een beetje gezakt was, waardoor je de Calvin Klein band kon zien. Zijn shirtloze gespierde buik, met een overduidelijke sixpack en zijn brede borstkas, het zag er comfortabel uit om je hoofd op te rusten. Zijn volle rode lippen die zeker niet verkeerd zouden voelen op die van mij.

Plotseling schoot iets mij te binnen. Ik was de mate van Roman en hij was de Alpha van de Dark Moon pack. Betekende dat hij mij zou vermoorden of dat hij opdracht aan zijn leden zou geven of zou hij me beschermen.

Ik schudde mijn hoofd. Nee, ik zou niet wachten tot één van die dingen gebeurden. Ik zou wraak nemen voor de dood van mijn tante. Wie weet was zij mijn moeder. Zij hadden haar gedood, omdat ze de voormalige Luna had ‘vermoord’ –iets dat duidelijk niet waar was– en waarschijnlijk was die Luna de moeder van Roman.

Ik kreunde inwendig. Hij zou mij vermoorden want Nona vertelde dat ze alle heksen hadden vermoord. Haar hadden ze niet kunnen pakken omdat ze een spreuk over zich heen had gesproken waardoor het leek alsof ze dood was, aangezien zij één van de oudste heksen was.

Ze moesten niet denken dat ze mij zouden krijgen. Ik zou vechten tot mijn laatste adem. Het enige wat ik nog moest doen waren een paar brandende vragen laten beantwoorden en indien het nodig was, oefenen om mijn krachten die ik waarschijnlijk heb of gaat hebben onder controle te kunnen krijgen.

Ik hoorde hoe de raam van mijn kamer open schoof en keerde mij alert om. Ava, stond in een voorovergebogen positie in de raam en keek mij net een *deer caught in headlights* aan.

"Wat moet je?" Vroeg ik op een verveelde toon tegen haar. Ze keek mij met grote onschuldige ogen aan, waarna ze uit haar positie ging en voorzichtig over de dak liep om naast mij te komen zitten. Ik keek haar aan alsof ze gek was toen ze naast mij neerplofte.

"Hoi." Mompelde ze met een kleine glimlach.

"Wat moet je?" Herhaalde ik kil mijn vraag. Ava's ogen werden iets groter en haar glimlach verdween een paar seconden om vlak daar weer te verschijnen.

"Ik weet niet. Gewoon? Ik dacht dat je misschien iemand nog had." Zei ze schouderophalend.

"Ik heb niemand nodig." Antwoordde ik.

"Oh oke. Doei dan." Ze stond op en ik keek haar versteld aan. Ik had niet verwacht dat ze naar mij zou luisteren. Ik had eerder verwacht dat ze koppig zou zijn.

"Uhm, maar als je wilt kan je blijven." Zei ik gehaast. Ik was nog niet uitgesproken of ze zat al weer op haar plek, waardoor ik moest grinniken. Ava keek mij met een grijns aan nu. "Ben je niet bang voor me?" Vroeg ik niet begrijpend aan haar.

Sinds ik de man de muur in stuurde liep iedereen op hun tenen langs mij heen. Anderen bleven gewoon uit mijn buurt. En ik deed voor dit alles ook bot tegen haar. Haar vriend had mij ook aangevallen daarvoor, terwijl zij al die tijd maar vriendelijk was geweest. Zij had hem tegengehouden om mij niet te vermoordden en ze had mij ook gedragen met mijn zieke enkel.

"Waarom zou ik bang voor je zien. Oke, ik moet niet liegen dus ik geef eerlijk toe dat ik wel extra voorzichtig met je doe, maar bang voor jou ben ik niet. Besides, ik ben een weerwolf. Ik ben zo geweldig dapper dat ik voor mijn zestiende al kon veranderen in mijn wolf. Waarom zou ik dan bang zijn voor een heks die veel te kort is voor haar leeftijd. Ik kan je met gemak op tillen weet je dat en ik ben er infinty procent ervan zeker dat ik je met mijn pink kan verslaan in een gevecht. Ik ben geweldig weet je."

Ik keek Ava met open mond aan en ze mij met een stralende glimlach. Ik knipperde met mijn ogen.

"Oke, ten eerste; ik ben niet veel te kort voor mijn leeftijd, jij bent veel te lang-"

"Ik heb de juiste lengte." Reageerde Ava.

Ik hield mijn hand naar haar op en ging verder.

"Ten tweede; je zou niet op jezelf van mij kunnen winnen in een gevecht. Je vriendje zou komen helpen."

"Ik kan wel in gevecht van je winnen en helemaal alleen, dankjewel." Ava keek mij verontwaardigd aan. "En waar is te ‘ten derde’ iedereen heeft een ten derde.

"Nou? Ik ben niet als iedereen. Heb je niet gehoord dat ik een heks ben? Waarschijnlijk niet en daarom ben je ook hier." Ik zuchtten en trok mijn knieën met mijn armen om ze heen geslagen.

"Dat is niet waar! Ik ben gekomen voor in geval dat je een vriendin nodig hebt." Ik keek haar wantrouwend aan, maar van binnen lichtte mijn hart op. "Oke, oke, je hebt mij door." En zo doofde dat licht weer uit. "Ik wou de eerste zijn die de dochter van een Luna was én een heks als beste vriendin had!" Proestte Ava uit.

Ik lachtte met haar mee en schudde mijn hoofd om haar gekheid, voordat ik mijn hoofd met een ruk naar haar toekeerde.

"Thelma is je moeder?!"

"Jupp."

___________

*stem*reageer*volg

Weet iemand *A deer caught in headlights* te vertalen naar het nederlands.

Vertel het mij plz. Ik draag het volgende hoofdstuk aan jou op.

€><)