Verschillende geluiden en beelden raasden door mij heen. Ik was in een grijze kolk waarvan de kleur steeds lichter werd waardoor ik mijn ogen op een gegeven moment moest dichtknijpen. Plotseling werd er een druk op mijn lichaam uitgeoefend, ik kon mijn ledematen niet meer bewegen. Zelfs mijn oogleden werkten niet meer toen ik mijn ogen weer wou opendoen. Ik raakte in paniek. Was ik verlamd geworden?! Dat kon niet! Met alle macht probeerde ik iets te bewegen, maar niets werkte mee. Ik wou schreeuwen, maar zelfs mijn lippen bewogen niet. Ik probeerde om in gedachten contact te maken met mijn oma.
Het leek alsof de druk mijn energie in een snelle poging had opgezogen en plotseling, zonder dat ik contact had kunnen maken met Nona Skeh, viel ik weg.
Happend naar adem schoot ik op en greep met een hand naar mijn hoofd en met de andere naar mijn neus die een prikkelende stank had opgenomen. Mijn hoofd bonkte verschrikkelijk en ik gaf een pijnlijke kreet.
"Het is beter als je terug gaat liggen Saralisa." Hoorde ik mijn oma zeggen. Ik liet hetgene wat ik deed en keek haar met open mond, waarna ik haar om de hals vloog, mijn hoofdpijn negerend.
"Nona!" Snikte ik blij en drukte mijn gezicht in haar haar terwijl ik huilde. Ik voelde hoe mijn oma met een hand over mijn rug streek en fluisterde dat het goed was nu.
Ik wist niet hoe lang ik haar vasthield, heel lang in elk geval, voordat ik haar losliet en aankeek. Ze keek mij met een kleine glimlach aan en rode behuilde ogen.
"Hoe voel je je?" Vroeg Nona. Meteen begon mijn hart heftig te kloppen en ik keek om mij heen om te zien waar we zijn toen ik tot de ontdekking kwam dat we in een kamer waren, niet alleen, maar met Thelma en Alpha Robert Richard.
Thelma zat op een stoel en haar mate stond achter haar met een hand op haar schouder. Haar ogen waren rood alsof ze ook gehuild had en Alpha Richard keek wat somber. Beiden keken ze mij aan en ik wendde mijn blik af. Ik keek mijn oma vol ongeloof aan.
"Serieus oma?" Vroeg ik haar en sprong uit dat bed. Ik bleef niet hier met hun. Ik liep naar de deur, maakte die open en werd meteen door twee mannen gekleed in donkergroen tegengehouden. "Wat is dit? Laat mij langs!" De twee maken gaven geen kick en keerde mij boos naar de drie personen die mij bedroeft aankeken.
"Zeg tegen deze twee boomstammen om op te schuiven of anders...!" Ik wist niet wat ik zou kunnen doen, maar een kleine bedreiging kon geen kwaad. Niemand zei wat tegen mij noch de twee mannen. Ik keerde mij boos om en schreeuwde kwaad, "schuif verdomme op!"
Een rode waas kwam plotseling voor mij ogen en ik begon meteen sneller te ademen. De rode gloed verscheen weer en ik keek met een klein glimalchje naar de man aan de rechterkant. Zijn gezicht dat heel ernstig stond begon ook andere emoties te tonen. Ik tilde mijn hoofd een beetje naar de linkerkant en keek hem aan. Nerveusheid, dacht ik te zien. Ik lachtte.
"Schuif op Logan." Zei ik zacht. Ik fronste even en keek hem toen weer glimlachend aan. Ik wist niet hoe ik zijn naam te weten kwam, maar ik vond het wel leuk dat hij een beetje begon te zweten. "Schuif op Logan." Zei ik nog eens. Hij schoof niet op. Ik zuchtte en keek hem aan alsof hij een kleine stoute jongen was.
Langzaam liep ik naar hem toe en ging voor hem staan. Ik legde mijn wijsvinger op zijn borstkas en keek naar hem op, aangezien hij boven mij uittorende. Zachtjes begon ik tegen hem aan te tikken en ik voelde hoe zijn lichaam kleine schokjes gaven. Het verbaasde mij dat hij bewoog want hij was veel groter dan ik en ook veel sterker.
"Ben ik sterker dan je, Logan?" Vroeg ik hem en gaf hem een duwtje waardoor hij een kleine stap naar achter deed, maar toch niet opschoof zodat ik langs kon en dat maakte mij woest. Ik plaatste beide mijn handen op zijn borstkas en duwde hem met alle macht. Geschrokken keek ik toe hoe de man in de muur tegenover de deuropening vloog. Hij ging praktisch erin vastzitten, terwijl er stenen rondom hem afbrokkelden. Logan kreunde en ging out.
Verschrikt staarde ik naar mijn handen en hoorde hoe verschillende stemmen mijn naam schreeuwden en één de naam van de man die bewusteloos in de muur vastzat.
___________
Bedankt voor het stemmen!!
JE LEEST
Saralisa: The Enemy's Mate
Werewolf"...there was a witch." "...and there was a wolf." Saralisa liep door het bos. Ze plukte al een hele tijd kruiden voor haar oma en haar voeten begonnen pijn te doen. Ze gaat op een bank uitrusten en bekijkt haar pijnlijke voeten. Plotseling vloog de...
