Saralisa: The Enemy's Mate

Hoofdstuk 7

Saralisa

Mijn oma nam plaats tegenover meneer Dirks en ik nam met tegen zin plaats tegenover zijn vrouw. Ze keek mij vriendelijk aan met een klein glimlachje. Ik wendde mijn blik af en keek naar Thelma die naast haar man was gaan zitten.

"Ik zal beginnen door jou welkom te heten in de White Moon pack, Saralisa." Sprak die man, Robert weer. "Zoals mijn vrouw al zei ben ik Alpha Robert Richard. De Alpha van deze pack."

Ik keek de man met opgetrokken wenkbrauwen aan. Wat voor onzin kraaide hij uit? Hij keek mij fel aan en ik voelde mezelf wat inkrimpen. Gauw wendde ik mijn ogen af en staarde naar mijn vingers. Hij mocht praten als een gek, maar intimiderend was hij wel.

"Saralisa kijk mij aan als ik tot je praat." Waarom moest hij speciaal tot mij praten? Er waren ook andere mensen hier. Praat over het algemeen. Ik had genoeg ervan om altijd het middelpunt te zijn van alle aandacht. "Saralisa!" Geschrokken van zijn donder stem keek ik naar hem op.

Alpha Robert was opgestaan en had zijn handpalmen op de tafel gelegd. "Ik haat ongehoorzaamheid. Begrepen?" Ik knikte haastig en probeerde mijn bonkende hart te overtuigen dat ik niet bang was. "Met woorden graag. En het liefst twee."

"Ja meneer." Mompelde ik en probeerde om mijn ogen niet af te wenden.

"Oke. Zoals ik al zei ben ik Alpha van deze pack. Je weet waarschijnlijk niet wat dat is hé?"

Ik wou mijn hoofdschudden, maar bedacht mij optijd. "Nee, meneer," antwoordde ik haastig.

"Een pack is het Engels woord voor roedel. In zo een pack zijn er een aantal weerwolven die samen een gemeenschap vormen met een Aplha aan top, samen met zijn mate de Luna en in dit geval is het Thelma. Onderaan de Alpha heb je de Beta en dat is Regillo hier. Vragen?"

Heel veel! "Nee meneer." Zei ik haastig.

"Dus je weet wat een weerwolf is? Je weet waarom we in het bos wonen en je weet ook wat een mate is?" Vroeg Robert en hij keek mij strak aan.

"Nee meneer." Antwoordde ik en slikte moeilijk. Mijn oma gaf mij een kneep en ik keek in haar gerustellende ogen.

Robert keek mij nog steeds aan en zuchtte toen. Hij ging zitten en keek toen naar Thelma. "Schat vertel jij het maar." Zei hij waarna nog een zucht volgde.

Thelma stond op en glimlachte naar me. Ik hield mijn gezicht blank en hoopte dat ze gauw zou praten en dat deze dag zo snel als mogelijk voorbij was zodat ik met mijn oma naar huis kon.

"Zoals mijn mate al zei ben ik de Luna van al de weerwolven die hier wonen. Een weerwolf is een mens dat kan veranderen in een wolf. Zo een wolf is wat groter dan de normale wolf die jij kent en is ook veel sterker. Wat je een paar dagen terug zag in het bos bij een van de pack leden en haar mate was het transformeren van wolf naar mens en van mens naar wolf.

Wij weerwolven worden gezien als moordmachine's en daarom wonen we in het bos zodat wij onzelf en onze pups kunnen beschermen tegen de mens.

Een mate is letterlijk je soulmate. Je verwant, je zielsverwant. Je mate wordt gekozen door de Maangodin. Je mate krijg je in de gaten door zijn/haar geur. De sterke neus van een wolf raakt haast verslaafd aan de lekkere geur van zijn of haar mate. Hij gaat haar dan claimen als zijn mate. En de band tussen hen kan voor altijd versterkt worden door haar te bijten en gemeenschap met elkaar te hebben." Thelma keek mij glimlachend aan. "Nog vragen?"

"Mag ik naar huis?"