My Cold Hearted Hubby

MCHH - Chapter 31 : Guilty

[FIBLEY]

Sabado ngayon at walang pasok. Tinanghali tuloy ako ng gising! Eh pano anong oas na ko nakatulog kakaiyak!

Pakatapos ko kumain ay chineck ko ang phone ko, mag fe-facebook nalang ako!

Pagkatingin ko ay may isang text don. Napahinto ako, parang nag skip ng heart beat.

Zach:

Nandito kami sa may hospital, nasaksak si Zach.

Nabitawan ko ang cellphone ko sa nabasa ko. Unti unting nag uunahan sa pagpatak ng luha sa mata ko. This can't be happening..

"Fibley! Bat ka umiiyak?!" sigaw ni kuya Fobby, kaya lahat na sila kuya ay napatingin. Pati si Mommy at Daddy.

"Fibley anak?! Are you okay?" sabi ng mommy ko.

"What happened here?" Narinig ko ring nag aalalang sabi ng daddy ko.

Nakita naman ni Kuya Ford ang cellphone na hawak ko kanina na nabitawan ko.

"Ma.. Si Zach daw nasa ospital! Nasaksak daw!" sigaw ni kuya Ford.

"Naku po! Ano?! Tara! Puntahan ntin sya!" sabi ni mommy pero pinigilan sya ni daddy.

"Love, ngayon ang uwi ni Sandy! Tayo ang inaasahang sumundo sakanya pati ng mga anak natin!" sabi  ni papa. Si Tita Sandy ang isa pang kapatid ni daddy, pinangako kasi ni daddy na sabay sabay namin syang sasalubungin.

"Oo nga pala! Nako! Pano na iyan?" sbai ni mommy at sobrang nag aalala.

Pero wala pa yon sa pag aalalang nararamdaman ko. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa marealize kong walang magandang madudulot ang pag iyak. Kahit nakatshirt lang akoa t shorts,kinuha ko ang jacket ko at tumakbo.

"Ma, pa. Sorry, pupuntahan ko si Zach. Pass muna ko, i really need to see him" sabi ko at pinunasan ang luha ko sabay takbo.

Ang tanga ko. Kundi lang sana ako nagpaka-oa kagabi mababasa ko agad yung text at mapupuntahan ko si Zach sa ospital.

Kaya pala binaba nung sumagot yung tawag kasi hindi sya si Zach at kung ano anong sermon ang sinabi ko.

Kailangan na kailangan ako ni Zach sana kagabi. Wala ang parents nya dahil nasa Japan sila dahil dun ginanap ang business trip nila. Wala syang kapatid, kaya ako lang talaga ang sanang maaasahan nya.

Damn, nag paka-oa kasi ako kagabi!

Agad kong tinakbo ang room kung nasan si Zach. Nagtanong ako sa nurse at tinakbo yon.

"Zach!" sigaw ko pagbukas ng pinto. Nakita ko dun sina Harold, James at Kris.

Nilapitan ko si Zach na walang malay. Hinawakan ko ang kamay nya.

"Zach.. Zach.. Wake up." bulong ko. Naiiyak ako, ngayon ko lang sya nakitang ganito.

"How is he? Anong sabi ng doctor? Safe na ba sya? Masyado bang serious?" tanong ko sa tatlong lalaki na kasama ko.

"Uhhh.. How is he? He's okay now. Sabi ng doctor, kailangan nyang magstay dito sa ospital for a week para mabantayan pa sya. Safe na ba sya? Yes. Masyado bang serious? Well, oo kagabi. Madaming dugo ang nawala sakanya. Type O sya kaya nahirapan kami maghanap ng dugo, wala kasi saming type o na dugo." Nanlumo ako sa narinig ko.

"Kung nandito lang sana ako kagabi, hindi sya nahirapan at napasahan ko agad sya ng dugo.. I'm type O." Sabi ko habang nakatingin kay Zach, I'm sorry Zach. Wala akong kwenta.

"Shet talaga! Sorry, kung hindi ako nagpaka-oa kagabi.. Edi sana sumugod na agad ako dito. Sana nandito ako nung kailangan mo ko-- ugh *sniff* ng dugo." sabi ko at hinawakan ng mahigpit ang kamay nya.