DUYGUSUZ

"BENİ ÖLDÜRÜRSEN BABAMDA ÖLÜR"

Multimedia: RÜZGAR

İçeri girince yatakta öyle boş ve donuk bir ifadeyle tavanı izleyen birini gördüm. Bu o. O adam hayatımı benden çalan adam. Ona tiksinircesine baktım.

Ağır hareketlerle kafasını bana çevirdi o an gözünden bir damla yaş geldi. Hayır ağlamasına aldanma ona acıma merhamet etme o senin hayatını çaldı herşeyini çaldı. Kendi kendime içimden sürekli bu tür cümleler tekrar ediyordum. Yoksa adama dayanamam içim sızlar bende ağlarım.

"Sen. Neye ağlıyorsun. Çok mu pişman oldun herşeyimi çaldığına. Yok ettiğine. Mutlu musun ha. Söyle bana mutlu musun? Şuan seninde hayatında her şeyim dediğin bir oğlun var değil mi? Ödeşme vakti geldi. Sen nasıl herşeyimi aldıysan bende herşeyini alıcam. İşte o zaman ödeşmiş olacaz" deyip odadan çıktım.

Çıkınca rüzgar karşımda beni bekliyordu. Ona bakmadan yürümeye devam ettim nalet ayağım yüzünde koşamıyorum. Yine de hızlı olmaya çalıştım. Ayağım acıyordu ama kalbim daha çok acıyordu. Dışarı çıkıp biraz daha yürüdüm. Ve artık dayanamayıp durdum.

Ağlamamalıyım. Hayır. Şimdi olmaz. Acıma su acıma o adama ailenin ayırdı senden acıma. Kendime kızıyorum adama acıdığım için. Eğer ona acırsam merhamet ederim yapamam diye korkuyorum.

Rüzgar arkamdan yetişmişti. Yanıma geldiğinde ona sarıldım. "Beni yalnız bırakma nolursun" dedim.

Üzgünüm bunu yapmak zorundayım rüzgar. Hem ben duygusuzum aşık olamam ama aşık olmuş gibi yapabilirim. Seni ben öldüremem ama seni intihara ben sürükleyebilirim.

Rüzgara sarılırken aklımdan bunları geçiriyor onu nasıl kendime bağlarım diye planlar düşünüyordum. Diğer kızlar gibi değilim. Aşık olamıyorum. Hissedemiyorum. Duygusuzum. Ama böyle olmak isteyen ben değilim. Her şeyi bir kenera atıp hala neşeli olabiliyorum. Ama böyle bir şeyler bana geçmişi hatırlatınca dayanamıyorum. Çok ağır geliyor.

***

Arabadan inip eve doğru yürümeye başladım ki birden durdum kendimi sırt üstü karlara attım ve öylece gökyüzünü izledim. Rüzgarda gelip yanıma yattı.

"Ne kadar tuhaf değil mi"

"Tuhaf olan ne su" dedi rüzgar gökyüzüne bakıyordu tıpkı benim gibi.

"Kar taneleri. Sayamayacak kadar çoklar ama hepsi birbirinden farklı. Tıpkı insanlar gibi. Bi yok oluyorlar bi geri geliyorlar. Hiç biri birbirine çarpmıyor. Ama yere düşünce birbirlerini eziyorlar. Kış diyorum ne kadar tuhaf. Bu dünyanın bütün kirini beyaz örtüyle kapatır. Çok centilmen bir mevsim değil mi kış. Bütün kirimizi kapatıyor"

"Su edebiyata bağlama donacaz kalk" dedi ve elimden tutup beni kaldırdı. Ya bu mu yani. O kadar şey anlattım bumu. Buda duygusuz lan. Nasıl aşık edecem onu kendime.

"Ya sen ne odun çıktın. İnsan bi der selamın aleyküm adım azrail.."

Eliyle ağzımı kapatıp "daha fazla dayanamıcam"

"Rüzgar seni mahvettim" dedim ve onu evin içinde kovalamaya başladım. Üst kata yine o odaya çıktı. Ve onu belinden yakalandım bana döndü. "Bilerek yavaşladın demi" dedim. Sitemkâr bir ses tonuyla.

Üstüme üstüme geliyordu rüzgar. Bende geri geri gidiyordum. Duvara çarptığımda artık rüzgar ve duvar arasında sıkışıp kalmıştım. Rüzgar biraz daha yaklaşarak bedenini bedenime bastırdı. Ve dudaklarını bana doğru yaklaştırdı. Nefeslerimiz birbirine karışmıştı resmen. Neye heyecanlanıyorum bu kadar malmıyım neyim. Ama onun bana aşık olması için bu fırsatı değerlendirmeliyim. Bu hissettiğim sertlik midemin bulunmasına neden oluyordu. Erkeklerden tiskinmemin nedeni rüzgarın babasıydı. Ailem öldükten sonra kendime hatırlatmak bile istemediğim o bir hafta canlandı zihnimde. O zamanlar çocuk aklımla evden kaçıp geldiğim bu evde bu odada bir hafta babasının cinsel istismarına maruz kalmıştım. 14 yasında küçük bir çocukken babam yaşında adamın baba yaşattıları beni mahvetti. Önce ailemi sonra bedenimi çaldı benden. Her şeye rağmen yaşadım. Ondan intikam alacağım günün hırsıyla yaşadım.

Rüzgar bedenini daha çok bastırdığında çekilmez bir hal almaya başlıyordu bu durum. Ve gözlerim yanmaya başladı daha sonra göz yaşlarım yanaklarımdan akmaya başladı. Rüzgar bunu fark etmiş olacak ki hemen geri çekildi. Babasının bana yaşattıklarından haberi yoktu.

"Özür dilerim su. Bu şekilde yaklaşmamalıydım" dedim elini ensesine götürdü ve sıkıntılı bir of çekti. Bende duvardan aşağı kayarak dizlerimi kendime çektim ve ağlamaya başladım. Zihnimde ki çığlıklarımı susturamıyordum.

Nolur yapma diye yalvarmama rağmen bana aldırış etmeyen o adam. Nefret ediyorum ondan. Herşeyimi öldüren adam. Herşeyini öldürecem.

***

Banyoya gidip ılık bir duş aldım ardından rüzgarın bana vermiş olduğu temiz kıyafetleri üstüme geçirdim. Saçımı kurutmakla uğraşmak istemedim kendi kendine kurur nasıl olsa.

Mutfağa gittim karnım acıkmıştı. Rüzgarda kendine bir şeyler hazırlıyordu galiba.

"Pizza sipariş edelim mi?" dedim dolaba bakınırken.

"Kar yağdığı için yollar kapalı menemen yapıyorum sende yersin" dedi bana bakmadan domatesleri doğramaya devam ediyordu. Bana karşı suçluluk hissettiği için böyle yaptığına eminim.

"Rüzgar yaptığın şey kötü bir şey değildi ama ben... Ben sadece korktum ileriye gidersin diye" duygu sömürüsü yap ki sana aşık olsun. Masum gözük ki sana aşık olsun.

"Özür dilerim ama sen izin vermediğin sürece ilerisi olmaz" deyip alnımdan öptü.

Sizce bana aşık olmuş mudur? Bence oldu şuna bak saf mı sandın beni çocuk.

"Teşekkür ederim" dedim. Niye teşekkür ettiğimi bilmiyordum. Aman neyse ne.

"Ee hadi hazırlayalım şunu ben çok açım"

"Bende çok acıktım inan ki çabuk hazırla rüzgar"

"Pardon sen bana yardım etmicen mi"

"Tamam be ağlama yardım edicem edicem" diye çemkirdim.

Masayı hazırladık ve yemeği yemeye başladık.

"Babamla ne konuştun" allahım bu çocuk bu adama baba demek zorunda mı ya

"Rüzgar baban ailemi öldürdü. Alkollü araba kullanmak intihara teşebbüs ayrıca katil baban" acımasız konuştum biliyorum ama rüzgar bunu takmaz biliyorum.

"İntikam mı alacaksın ondan" dediğinde bir an duraksadım ve "düşündüm bunu" dedim. Gözlerimin içine bakıyordu sanki orda bir şeyler arıyordu.

"Yapamazsın ama demi biliyorum Su yapamazsın babam çok acımasız olabilir ama sen olamazsın sen onun gibi değilsin o acımasız ama sen saf ve merhametlisin. Sen insanlara kıyamazsın" dedi. Beni ne kadar da yanlış tanımış. Asıl saf olan sensin rüzgar sevme beni kaç benden git uzaklara çıkma karşıma hayat acımasız. Acımadı bana sanada acımayacak kaç benden. Bu ben değildim gözümü hırs bürümüştü istesemde engel olamıyordum kendime.

"Yapmayı düşündüm. İstedim rüzgar çok istedim intikam almayı ama böyle bir adam kimi çok sevebilir kimi elinden alırsam mahvolur"

"Beni Su. Beni öldürürsen babamda ölür"

"Niye seni çok seviyor"

"Babamın yıllardır erkek evladı olmamış üç tane ablam var ama hiç birini görmek istemiyor sonra ben doğmuşum bilirsin erkek çocukları babaları çok sever. Babamda beni çok sevdi. Annem öldükten sonra herkesten çok bana değer verdi. O kadar şefkatli ve narin bir babaydı ki nasıl böyle bir canavara dönüştü bilmiyorum"

Rüzgarda babasını çok seviyordu. Ama bende ailemi seviyordum. Üzgünüm rüzgar keşke bu kadar saf olmasan. Erkekler niye saf olurlarki bende özenirdim hep okuduğum kitaplardaki erkek karakterlere sevdikleri kızı korurlar acımasız olurlar. Ama niye benim karşıma öyle bir erkek çıkmadı. Ne bahtsız kızmışım ben.