DUYGUSUZ

"BENDE SENİ KUSMUK"

Multimedia: BURAK DUMAN

Yemeği yedikten sonra mutfağı toplayıp salona geçtik. O sırada kapı çalmaya başladı. Rüzgar ben bakarım deyip kapıyı açtı. Ve bir kaç dakika sonra içeri yakışıklı biri girdi.

"Su" dedi bana bakarak. Çok tuhaf bakıyordu. Neden öyle bakıyordu ki.

"Neden öyle bakıyorsun" dedim.

"Su. Ben yıllardır senin karşına çıkacak cesareti bulamadım..."

"Kimsin sen" diye bağırdım. Karşımda ki kişi donuk bir ifadeyle bana doğru yaklaşıyordu.

"Sana kimsin diyorum" dedim cebimdeki çakıyı çıkarıp ona doğrulttum.

"Ben kuzey" dedi ve gözünden bir kaç damla yaş aktı. Herkes niye ağlıyor ya sinir oldum ha.

"Seni görmek istemiyorum. Git burdan" dedim çakıyı geri arka cebime koyup koltuğun birine oturdum.

"Su bak sana her şeyi anlatıcam hiç merak etmiyor musun seni neden bıraktıklarını"

"Etmiyorum" yalan söyledim deli gibi merak ediyordum. Sahi niye bıraktılar ki bunlar beni.

"Su lütfen..." dedi kuzey

"Anlat dinliyorum" dedim. Merakla onu dinlemeye başladım.

"Su bak nasıl anlatılır bilmiyorum ama babam yani babamız annemizi çok sevmiş aşık olmuş ona. Sonra annem beni doğurmuş. Sonra sana hamile kalmış. Hamileliği çok riskliymiş doktor bebeği aldırması gerektiğini söylemiş ama annem bir kızı olacağını duyunca bu riski göze almış. Babamada bir şey söylememiş çocuğu aldırır diye. Daha sonra seni doğururken ölmüş babamda hep seni suçlamış sevdiğim kadını öldürdü diye. Daha sonra seni bir aileye vermiş karşılığında da biraz para vermiş aileye kimseye bir şey demesinler diye ama duyduğum kadarıyla aile bu parayı kabul etmemiş"

"İnanmıyorum ya bu nasıl bir zihniyet. Ben mi öldürdüm lan onun karısını doğurmasaymış beni. Ben mi dedim doğur diye. Zaten fikrimi sormuş olsalardı asla doğmak istemezdim."

"Biliyorum su bu senin suçun değil ama benimde suçum değil daha iki yasında hiç bir şeyden habersizim ben. Benimle görüşmek istemeyişin saçma" dedi.

"Ablam neden eskişehirde" dedim onun söylediklerini umursamadan.

"Ablan eskişehirde ve hep orada kalacak su"

"Neden"

"Çünkü o öldü"

"Ne?! Ne demek öldü?! Ne zaman öldü?! Kim yaptı bunu?!" konuşamadım daha fazla boğazımda koca bir yumru oluştu yutkunamadım nefes alamadım. Annemden babamdan geriye tek kalan kişi bana sahip çıkan tek kişi ablamdı. Nasıl olur. Kim yapar bunu. Allahım neden benim yüzüm hiç gülmüyor.

"İntihar etmiş" dedi rüzgar. Demek bu yüzden beni tatile gönderdi. Demek bu yüzden evden uzaklaştırdı beni.

"Siz benim burada olduğumu nereden biliyorsunuz"

"Ablan aradı beni su. Sana sahip çıkmam gerektiğini söyledi. Onu durdurmak için gittim ama yetişemedim. Onu eskişehire ailesinin yanına gömdük"

Ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyordum. Öylece durdum. Ne gözümden bir damla yaş geldi nede dilimden bir söz geldi. Öylece durdum. Ne yapacağımı bilmeden nasıl tepki vereceğimi düşünemeden durdum öylece.

Kimi sevdiysem kimi sahiplendiysem hepsi birer birer gitti hayatımdan. Ben kimi sevdiysem toprak onu benden aldı.

Bu ruh halinden çıkmam gerekiyordu. Kendime gelmem gerekiyordu. Alıştım artık ölü bedenlere.