DUYGUSUZ

"SEMRA"

Yatağa yattığımda oda yanıma yattı. Onun göğsüne kafamı koyup bir şeyler konuşmaya başladım.

"Biliyor musun? Sen gelince hepsi geçecek her şey düzelecek sandım. Sana sarılınca geçer sandım"

"Geçmedi mi?" dedi.

"Geçti. Ama geç"

"Neden bu haldesin" dedi

Ağlamam şiddetlenmişti.

"Bilmiyorum seni özledim ondan galiba" dedim.

"Ben hep yanındayım" dedi.

"Bir gün bana bir şey olsa ve ölsem başkasını sever misin" dedim.

"Nerden çıktı bu"

"Sadece merak ettim"

"Senin ölmene izin vermem. Ha öyle bir şey oldu diyelim bende gelirim yanına"

"Ben cehennemde sen cennete zor olamayacak mı" dedim göz yaşlarım arasından gülerken.

"Gece gece beynimi ponçikledin"

Rüzgara birlikte intihar edelim mi diye sormak geçti içimden ama ben ölürken onuda peşimden sürükleyerek bencillikten edemezdim. Belki yeniden sever mutlu olurdu. Bu canımı yakacak olasada onun mutluluğu benim mutluluğum demekti.

Yaşamak istediği bir çok şey varken onuda götüremezdim yanımda.

Bende bu olanları unutup en azından son zamanlarımı onunla mutlu geçirmek istiyordum. Ama o bana çok bağlanırsa ben gidincede üzülmez miydi?

İnanın nasıl davranacağım ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yok. Daha önce hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim.

Düşüncelerimi sonraya erteleyip kendimi uykuya teslim ettim.

***

Sabah gözlerimi açtığımda yanım bomboştu.

Kalkıp elimi yüzümü yıkadım üzerimi giyinip hafif makyaj yaptıktan sonra aşağı indim.

Arsel ve Serkan gelmişler. Hepsi masaya kurulmuş kahvaltı yapıyorlardı.

"Vay arkadaş kahvaltıya çağıranda yok" dedim. Gidip buz dolabını açtım. Boş boş baktıktan  sonra kapatıp çocuklara döndüm.

"Kim bitirdi lan benim çikolatalarımı"

"Kanki onlar senin miydi ya" dedi serkan. Vuracam bir gün şu çocuğu.

"Allah seni alsın ve dünyada rahat bir nefes alsın artık" dedim bıkkınca gidip kahvaltı sofrasına oturdum.

Hepimiz evden çıkıp arselin arabasına doluştuk ve okula gittik.

Sıkıcı dersler bittikten sonra birlikte canlı müzik olan bir kafeye kahve içmeye gitmeye karar verdik.

Kafeye geldiğimizde en öndeki masalardan birine geçtik. Burası çok kalabalık ama bir o kadarda sakin bir yerdi. Çok güzel bir ortamı vardı.

Bir yandan kahvelerimizi içerken bir yandan müzik dinliyorduk.

Sahnede ki bir çocuğun konuşması hepimizin dikkatini çekti "arkadaşlar bir kaç saniyenizi ayırıp beni dinler misiniz? Bu gördüğünüz cam kavanozun içine burada bulunan arkadaşlarınızdan herhangi birinin ismini yazıp atmanızı istiyorum" dedi ve cam kavanoz tek tek masalarda dolaştı.

Ne içindi bu çok merak ettim. Bende serkanın adını yazdım. Sahneye falan çıkacaksa çıkıp rezil olsun pislik diye.

Sahnedeki çocuk kavanozu karıştırdıktan sonra bir kağıt seçti ve "su güçlü seni sahneye alabilir miyiz?" dedi. Hangi namussuz benim adımı yazmış oralara.