ENDLESS JOURNEY OF LOVE

CHAPTER 3

Lezlhiana's

Nang idilat ko yung mata ko, mukha agad ng lalaking nakawhite ang bumungad sakin. Bumangon ako at biglang napahawak sa ulo ko na kanina sumasakit. Anong nangyare?

"How are you feeling?"

Napatingin ako dun sa nagsalita. "I-I'm fine?"

Bigla naman siyang may sinulat sa folder na hawak niya.

"I think we need to run some tests to you since hindi pa namin confirmed kung meron ka nito but I'm hoping na huwag sana. And, someone informed na recently, you have just recovered your memories. Is it true?"

Ang dami namang dada ng doctor nato. "Yes." napasagot nalang ako ng wala sa oras.

"Is it okay kung magii-stay ka dito?"

"No."

"Well then, I'm expecting you to check up every week to see some changes to you."

Tumingin ako diretso sa mata niya. "I don't usually give attention to my health so please, don't expect baka kainin pako ng konsensya ko. Where are all my things?" I said habang tumatayo paalis sa higaan. Argh. Nakakasuka ang amoy ng hospital. Sino ba kasi ang nagdala sakin dito?

"Nasa waiting area po ang guardian niyo. Pwede na po kayo umalis kung gusto niyo po." the doctor said at saka siya lumabas. Kung alam niya lang na kanina ko pa gustong umalis, tssk.

Lumabas nako ng kwarto at buti nalang at hindi ko suot ang mga white na damit nila. Hospital sucks. Fvcking hospital sucks.

Pagdating ko sa waiting area, hinahanap ko kung sino man yang guardian ko. Hindi ko na inexpect na siya pa. Nilapitan ko siya. Mukhang napansin niya yung presence ko dahil napatigil siya sa pakikinig sa headset niya. He stood up at saka niya hinandover sakin yung bag ko as I step my foot in front of him.

"Where's my son?" I asked in a mad tone dahil gustong-gusto ko ng umuwi. Puro pasakit sa ulo lang ang nangyari sakin ngayong araw na'to.

"He's not your son." kalma niyang sagot.

I smile at him. "Buti alam mo. Now, regret what you've been thinking of me all this time." I told him at saka ko siya nilagpasan. Bwisit siya. Sana pagsisihan niya yun.

I took out my phone and dialled my bodyguard's number kung sakaling alam niya kung nasaan si Tim. Well, panigurado, alam niya kung nasaan si Tim. Hinire ko siya hindi dahil para bantayan ako kundi dahil para bantayan si Tim.

"Hel--"

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil may biglang humablot ng phone ko and in a blink of an eye, may bumuhat sakin parang sako ng bigas. Gago ba to? Nakashort lang ako. I tried to peek kung sino yung bumuhat sakin.

"Ian, put me down!! Ano ba? I will report you as a kidnapper sa ginagawa mo!! Wala akong panahon sa kalokohan mo!!"

"My uncle is the owner of this hospital kaya may karapatan akong gawin kung anong gusto ko." he said as if nothing was wrong.

"Do you want me to buy it?" hamon ko sa kanya. Totoo naman eh. Kayang-kaya ko tong' bilhin.

"Then,.. do it."

Arrgh. Mygod.

Hinayaan ko nalang siya na bitbitin ako ng ganun ganun lang. Kainis. Akala niya ayos pa kami? Huh. Hindi ko makakalimutan ang mga masasakit na salita na binitawan niya sakin kahapon. Dinala niya ako sa parking lot hanggang sa ibaba niya ako sa isang tapat ng itim na kotse.

As I land my foot to the ground, hindi nako nagdalawang isip pang tumakbo papalayo. I hate him. Wala akong panahon makipagtalo sa kanya or whatever.