ENDLESS JOURNEY OF LOVE

CHAPTER 44

Christian's

"She's going to live with us."

"Agh!" Lez exclaimed.

"Ma!" I worriedly said at saka ako bumaba sa paa ni Lez. Fuck naman oh. Bigla ba namang nabitawan ni mama yung basong hawak hawak niya. What's worst is bumagsak sa paa ni Lez.

"Fuck, nagdudugo!" alalang-alala kong sabi. "Manang!!" I yelled.

Nang makarating sa harap namin si manang, inutos ko kaagad sa kanya na ihatid sa kwarto si Lez at linisin ang paa para magkaiwas ng infection. Inutusan ko rin siya na ihanda ang first aid kit at ako mismo ang gagamot ng sugat sa paa niya.

Sinimulan ng alalayan ni manang si Lez pataas at nang marinig ko na pinasok na siya sa kwarto. Hinarap ko si mama na ngayo'y nakaupo na sa couch.

"She barely recovered tapos susugatan niyo lang siya?" I scold to her.

Tiningnan niya ako ng masama. "What happened? Bakit siya buhay?" tanong niya sakin na may halong kaba.

Tinaasan ko lang siya ng kilay. "She was in a coma for six years. At ang taong gusto niyong patayin ay sinalba nila Ray at Eljon doon sa cliff kung saan inihulog ni Atrina si Lez."

"What are you talking about? Sinisisi mo ba kami sa nangyare sa kanya? It was her fate. May evidence ba kayo?"

"Wala!" I yelled to her na ikinagulat niya. "We don't have evidence and I'm so mad about it. Lez lost her memories at hindi ko siya pipilitin na ibalik niya ang masamang alaala na yun. Our only evidence ay ang konsensya niyo!" galit na galit na sabi ko sa kanya. Bastos na kung bastos sa nanay pero kung ang nanay mo ay nagawang pumatay ng isang tao, wala ng pami-pamilya dito. Gagawin na dapat ang kung anong tama.

"Wala kaming kasalanan kaya wala kaming ikokonsensya!" buong tapang niya pang sabi. I can't believe her pero oras na para malaman niya to'.

Nilapit ko ang mukha ko sa kanya na ikinaiwas niya. "Dapat ka pa ngang magalit kay Atrina." I whispered to her. Hindi pwedeng marinig ni Lez to kung sakaling nakikinig man siya.

Nakita kong kinakabahan siya kaya lumapit ako sa bandang tenga niya. "Because Lez was one month pregnant when she pushed her... but now he died." at saka ako umayos ng pagkakatayo at kitang-kita ko na hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.

Napatingin ako sa pinto namin na pumasok ang tatlong bodyguards. "Nasa taas siya." I told them at saka sila umakyat.

"Sino yung mga yun?" nakakunot-noo niyang sabi.

"Bodyguards lang naman sila ni Lez. Kahit nasa bahay ko na siya, wala akong tiwala na wala kayong gagawin sa kanya." I smiled at her. "Maya-maya, bababa na kami para kumain." at saka ko siya tinalikuran at umakyat.

Pagkadating ko sa taas, laking gulat ko na nakatayo silang lahat sa labas ng kwarto namin pati si manang.

"Bakit kayo nasa labas?" tanong ko sa kanila at kitang-kita ko sa kanila na may halong pagaalala ang mukha nila.

"Pinalabas po niya kami saglit." nagaalalang sabi ni manang.

Nakaramdam agad ako ng pagaalala kaya lumapit agad ako sa pinto at kumatok. "Lez, nandito nako. Can you now please open the door?"

Maya-maya, binuksan na ni Lez ang pinto at saka ko siya tiningnan. Wala namang nangyare sa kanya and she's perfectly fine. "Why did you lock out the maids?" I said at naagaw bigla ang attention ko ng sugar niya. Sht, ang tanga. Bakit ko pa siya pinagbuksan ng pinto?