Shaina POV
We're now here at our room. Walang ibang students dito maliban saming tatlo. Nagsipagrecess yata. Eh kami naman ni Ash. Inaaya na si Ai but she always says NOthing kaya hindi kami makaalis. May problema 'to for sure.
"Ai, Girl! I thought, you have to say something? We're here.. Open na open for you."
"Ai, alam naming may gumugulo sa isip mo. Magsabi ka naman."
"Girl! You know? Thats the effect of your with June. More often, sya na kasama mo. Kami dati lagi mong kasama. Nagtatampo na kami oh."
"Sabihin mo, nagseselos ka."
"A-ano? Uhmm.. Siguro, nagseselos na rin."
"Sabi na nga ba eh! Selos! Selos!"
"Hey, Ash! Stop teasing me!"
Bigla kaming napatigil ng mapansin naming wala parin sa sarili nya si Ai kahit na nagkakagulo na kami. Usually kasi, nakikisali sya samin. Mas maingay! I missed her a lot!
"Ash! I have a plan. Come."
"Ayoko nga! Baka batukan mo ko eh."
"Hindi no! Masyado 'tong advance thinking. Tara na kasi!" Lumapit sya sakin. Binulong ko sa kanya ang plano. Habang binubulong ko yun sa kanya, tatawa-tawa sya, I think she also imagine whats going on my mind. Hehe. Katulad dati.. Hehehe..
"GIRL! SUNOG! MAY SUNOG!" Sigaw namin ni Ash. Bakit ganun? Dati-rati natataranta sya dun? Bakit ngayon di na effective?
"Si Baste." Woah! Halos mapaurong kami ni Ash mula sa pwesto namin when we heard Ai's voice. Waaa! Kami yata nagulat nya eh. Huhuhu.
Wait nga. B-baste ba kamo? "W-whats with B-baste?" Oh come on, Shaina! Please, calm down.
"So, alam mo na?" I said when I reach the energy to be calm.
She looked at me straight. Ohmygosh! I feel nervous! "What? Do you mean, alam mo na, Shai? Why? How?" Napatungo ako.
"A-ano kasi.." Sasabihin ko ba o sasabihin?
I feel someone who tap my shoulder, she said, "Ako na.." But I just smiled to thank her for her concern.
whew! Here I go, I took a deep sigh, then, " I kept this for a long time, I feel guilty na, girl. I don't have any strength to say but I need to be fair. About Baste eh. You're my bestfriend. And I only want you to be happy, from Baste. Though yes. I've been jealous everytime I'm looking the both of you with the person I like. Then Yes again. Its June. I feel sorry for my selfishness. Sorry girl." Ohmy. I might cry. Tears. Stop.
"Stop. Don't cry. I might cry too. I understand your feelings Shai-girl. If I were you, I will be jealous too if it happens to me. Its normal. But don't worry. Bestfriend lang kami. Huh?" She smile bitterly. Then hugged me. But parang may naalala sya. Kumalas sya sa pagkakayakap atsaka nagsalita. "Wait. Ano pala yung tinatago mo?" I can't be lie now to her. I will tell her the truth. Hope he can't be mad at me.
Deep sigh again, "I already knew na Baste was that you called Mr. Papeymus."
Nanlaki ang mata nya. "W-what?"
"Sorry, Ai. I kept that fact to you. S-sorry." Omg! Nagsimula ng tumulo ang luha nya. Oh no! What have I done?! Its my fault. Sorry, girl.
I hug her tightly while Ash tapping her back to comport, "Bakit, Shai? Bakit?"
Now, Airene's crying. I can't stop my tears because of her. Though I don't her reasons to cry for Baste. I thought she would be happy from Baste thats why I'm letting her to with him than to be with my June. But It wasn't happen. She's now crying for him. It's definely my fault. Sorry.
"S-sana Shai sinabi mo na lang.. Para hindi ako ngayon nasasaktan." Bakit sya nasaktan? Dahil kay Baste.
"Alam nyo yung nainlove ka sa kanya sa ayaw nyang side? Yung parang nanumbalik yung friendship nyo nung past? Si Papeymus. Tapos nalaman mong sya ang bestfriend mo? Si Baste pa. Yung bestfriend mong may girlfriend na? Hahaha" She now pretending her self. Smiling sarcastically. Madali mong malalan na nasasaktan nga sya. Nang dahil din sakin. "Namimiss ko yung parehong side nyang yun. Pero pinaasa nya ko! Nasasaktan tuloy ako ngayon." We still comporting her.
"Ok lang, Ai. Sige lang.." Si Ash umiiyak na rin.
"Its mu fault, Ai. Sorry."I said while hugging her more tightly.
How can I back her to the cheerful her?
Airene's POV
Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Hindi ko alam kung bakit andrama ko. Bakit ba kasi pinanganak akong mababaw eh. Yung tipong madaling masaktan? Sinabi ko na simula ng iwan kami ni papa, hindi na ko iiyak. Lalo na dahil sa lalaki dahil naaawa ako kay mama kapag naaalala kong pag-iyak nya dahil kay papa. Hindi nya kami mahal. Iniwan nya kami ng wala man lang pasabi. Tapos nang makabalik sya after 10 years may iba na sya? Ganun na lang ba kadali yun? Pareho sila, paasa! Micro! *sniff*
"Guys! Nandito-- Anong nangyari? Namamaga mga mata nyo? Umiiyak kayo? Ayos lang ba kayo?" Tumingin sya sakin. "Love." Bigla ko tuloy syang nayakap habang umiiyak ako.
"June! Hehe.. Pasensya na!" Sabi ko ng kumalas ako sa pagkakayap sa kanya saka ako nagpunas ng luha.
"Kumain na ba kayo? Ito, kainin nyo. Luto yan ni papa. Especialty nya. Hehe." Inamoy ko muna yung nilapag ni June sa lamesa ko. Wow! Adobo! Ang sarap yata nito. Especialty daw eh? Hmmm.. Ganito rin kaya yung mama.
"Thanks for this, June." Nagsmile lang sya.
Tumingin sya sa relos nya. "4:55pm na pala. Nga pala, wala ng klase ah? Kanina ko pa kayo hinihintay sa may gate nandito pa pala kayo." Teka? Oo nga no? Dapat pumasok na yung next teacher namin nung 4:45 eh 10mins. Na ang lumipas ah? Saka oo nga pala, may meeting yung mga heads and teachers naalala ko na.
"Sorry! Di namin napansin eh. Hehe"
"Sabay na tayo pauwi."
*krruuu*
"Pwede naman siguro kumain saglit? Gutom na ko eh."
"Kami din!" Sabay na sambit ng dalawa kong girl.
Tama! Kapag problemado ka kumain ka! Naku! Sorry! Nakalimutan kong motto ko rin pala yan. Hehehe.
Sana makamove on ako. Iiwasan ko na sya ngayon. Habang maaga pa.
Bakit ba kasi maiinlove ka, sa taong taken na?
Hayys..
BINABASA MO ANG
Mr. Famous and I
Ficção AdolescenteNagsimula sa isang plug alert. Naging textmate. Chatmate. Then Friends. Kahit never pa silang nag-meet, naging komportable sila sa isa't-isa. Yun tipong nandyan sila para damayan ang isa't-isa sa tuwing may problema. May tiwala rin sila sa isa't-isa...