Η Απογοήτευση

Η ΓΕΝΝΑ

6 μήνες μετά.

Είχαν περάσει έξι μήνες ούτε που το κατάλαβα πως πέρασαν. Η Νικόλ είχε μπει ήδη στο μήνα της το μωρό είχαμε πει να το βγάλουμε όπως την μητέρα της Νικόλ δηλαδή Χρυσάνθη αλλά μας άρεσε και πολύ αυτό το όνομα. Είχαμε ετοιμάστει και θα βγαιναμε έξω. Φορεσαμε τα καλά μας ρούχα. Θα πηγαίναμε σε ένα εστιατόριο για να κάνουμε μια συνάντηση με κάτι μετόχους για την εταιρεία όπου δούλευε ο Αλεξ.

Μόλις ετοιμαστικαμε και θα φεύγαμε.

Αλεξ

Αγάπη μου τα πήρες όλα;

Νικόλ

Ναι, ναι φύγαμε!

Μόλις κατεβηκαμε τις σκάλες ξαφνικά νιώθω ένα πόνο στην κοιλιά και ένιωθα ένα υγρό να κοιλα από τα πόδια μου.

Νικόλ

Αχ, αγάπη μου ποναω και σπάσανε τα νερά.

Και κρατούσα με το χέρι μου την κοιλιά μου.

Αλεξ

Τι δηλαδή γεννας; έρχεται το κορίτσακι μας;

Νικόλ

Ναι, Αλεξ ποναω πάμε αμέσως στο νοσοκομείο.

Είχαμε πανοικοβλιθει και οι δύο.

Τότε ο Αλεξ με πήρε, με σήκωσε και με πήγε στο αμάξι.

Έτρεχε γρήγορα και φτάσαμε γρήγορα στο νοσοκομείο. Όταν φτάσαμε αμέσως με σήκωσε και με πήγε μέσα. Τότε οι γιατροί έφεραν ένα φορτίο και με ανέβασαν πάνω κρατούσα το χέρι του Αλεξ μέχρι που με πήγαν στο να γεννησω.

Αλεξ

Σε αγαπώ!

Νικόλ

Και εγώ αγάπη μου.

Και πήγα να γεννησω.

Ύστερα από ώρα με πήραν από το ραντεβού το είχα ξεχάσει εντελώς.

Παρακαλώ;

Κύριε Μπρίστολ γιατί δεν έχετε έρθει ακόμα;

Κοιτάξτε θα το κανονίσουμε αλλη ώρα η γυναίκα μου τωρα γεννάει δεν μπορώ να σας μιλήσω θα σας πάρω αργότερα.

Και το έκλεισα.

Τότε ήρθε μια νοσοκόμα και την ρωτήσα τι γίνεται.

Αλεξ

Αδελφή τι γίνεται μέσα;

Ν.