Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 3

POV Rachel,

Ik bestel een treinkaartje op het station naar een zo ver mogelijk en afgelegen plek. Ik stap in de trein en ik wacht rustig af.

Als de trein begint te rijden gaat er een goed gevoel door me heen. Ik ben na 15 jaar eindelijk van alle ellende af. Ik ga naar een plek waar niemand mij nog vinden kan. Ik ga naar een plek waar ik mezelf kan zijn zonder er op beoordeeld te worden. Ik ga eindelijk naar een plek waar ik een leuk leven kan lijden en waar ik voor het eerst in mijn leven gelukkig kan zijn.

Als na een uur en twintig minuten de trein stopt. Stap ik uit, het is een drukke stad. Iets wat ik niet verwacht had. Totdat ik achter het spoor een groot afgelegen plek zie. Ik loop er naar toe en kruip achter een oud schuurtje. Ik loop tussen de bomen door het bos in en ik kom na een kwartier lopen bij een ingesloten natuurplek uit. Het is een klein cirkeltje van natuur. Er stroomt een mini waterval en er groeien tropishe en verschillende planten. Het is er vochtig en afgelegen, precies wat ik zoek.

Met een glimlach op mijn gezicht zet ik mijn tent uit. Ik richt een bosplekje in met kussens waar ik rustig kan zitten tussen de planten. Ik blijf hier voorlopig nog wel even, dus ik doe mijn op het er gezellig te maken. Ik voel me nu al goed en op mijn gemak, voor het eerst durf ik te lachen en te denken dat ik mag bestaan, want als je let op woorden van mensen dan kan je nog lang wachten.

Ieder jaar was er wel iemand die mij het leven zuur maakte. Ik werd uitgescholden voor langpoot en ik werd gedwongen om toe te geven. Als ik naar huis wilde fietsen was mijn band door gesneden of ik werd opgewacht. Ze duwde me van fietsenstalling naar fietsenstalling. Ik werd omgeduwd en mishandelt. En al die jaren heb ik niks kunnen zeggen, omdat ik maar allen was. Ik had geen steun om me heen of een helpende hand. Ik was alone en dat ben ik nu nog, maar deze keer voelt het goed om alleen te zijn. Ik ben nu op een andere manier alleen nu ben ik letterlijk, figuurlijk en geestelijk. ik ben er helemaal klaar voor om mijn leven op een goede manier te starten. Op de manier zoals ik het wil, op de manier hoe ik het fijn vind en op de manier hoe ik het hebben wil. Dit is mijn wereldje en dat kan door niemand verstoord worden!

------------------------------------------------

Hiernaast foto van Rachel

--------------------------------------------

Na een kwartier heb ik alles wel verkent hier, het is niet zo groot, maar wel groot genoeg voor mij alleen. Ik ga in mijn kussen hoekje zitten en ik open mijn koffer, ik pak mijn tekenboek eruit en mijn fijnschrijvende potlood erbij. Ik teken om even alles om me heen te vergeten de omgeving om me heen. Ik kijk rond en ik teken de verschillende planten om me heen, het ziet er tropisch uit. Echt zo'n reclame voor Adam en Eva ofzo. Ik probeer het na te tekenen en ik voel de waterspetters van de waterval in mijn nek spetteren. Het voelt goed hier te zijn. Ik denk dat dit mijn verlangen was. Hier heb ik in mijn leven naartoe gewerkt, innerlijke rust. Voor het eerst ben ik blij en durf ik blij te zijn. Ik durf blijheid uit te stralen. Lekker mezelf zijn dat is waar ik voor leef. Nooit is het me opgevallen dat het zo leuk kan zijn met niemand om je heen, maar het is idieal voor iemand met zo'n rot leven als ik.

Ik gun het niemand zo hard gepest te worden als ik. Mensen spugen naar je als je langs loopt. Mensen schelden je uit, ze wenzen je ziektes toe die je niemand toe hoort te wenzen, maar dat zijn alleen nog maar mensen die mij niet eens kennen zoals ik ben. Eigenlijk weet niemand hoe ik echt ben, maar als je ze je dood toe wenzen denk ik ook niet dat ze je willen leren kennen. Mensen zien je hoe je ervan buiten uit ziet dat je dik/dun bent, lang/klein, jong/uit, lelijk/knap, maar niemand die kijkt of je aardig/stom bent, niemand die weet dat je goevelig kan zijn al ben je dan zo lelijk, niemand die weet dat ik ook een emning heb over zijn/haar uiterlijk, maar iedereen die wel weet dat ik het niet leuk vind en dat maakt het juist zo leuk voor hen om door te gaan. Alsof ik ze doorzettingsvermogen geef, en zeg ja goedzo ga door met het pijn doen van mijn hart, ja ga door met het ruïneren van mijn leven. Niemand die weten welke gevolgen het kan hebben op jou en welk invloed het heeft op mij, maar ik weet wel dat ik nu in een betere plek ben beland dan daar en dat niemand mij hier ooit zou vinden.