Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 13

POV Rachel,

Met veel pijn loop ik de aula weer in, alle ogen kijken me aan. En het voelt alsof iedereen het weet over wat er net tussen mij en Perrie is afgespeelt. ik besluit me er niets van aan te trekken en wil naar het lokaal lopen, als ik wordt beet gepakt bij mijn arm ''Sorry voor vancohtend.'' Hoor ik een bekende stem zeggen. Als ik me omdraai wil ik weer zo snel mogelijk terug, ''Zayn ik kan niet met je praten.'' Ik wil me uit zijn grip trekken, als Perrie aan komt lopen. Ik voel de rillingen over mijn rug glijden en het duurt niet lang dat Zayn ook doorkrijgt dat zijn meisje achter hem staat. Hij laat mijn arm los, en slaat zijn armen om haar middel. Op dat moment ben ik hem dankbaar dat hij haar bezig houdt, voor mij de perfecte timming om te ontsnappen. Ik wurm me tussen ze door de trap op, ik kijk nog één keer om naar Perrie die uitgebreid staat te knuffelen met haar vriendje.

Eenmaal boven slaak ik een diepe zucht, de dag is nog niet voorbij en de pijn ook nog niet. Het hoeft maar met woorden te zijn of ze kan me al breken laatstaan, als ze haar handen naar me uitrekt. Met het rooster in mijn handen zoek ik het juiste lokaal op, 2 maanden lijkt zo lang geleden. Al die tijd dat ik hier op school zat. kende ik alle gaten en plaatsten op deze school, ik kon mezelf naar een lokaal wurmen met mijn ogen dicht. En nu 2 maanden later het voelt alsof ik weer voor het eerst, nieuw op deze school zit. Dat is trouwens wel de bedoeling, dat ik nieuw ben op deze school. Dat het tijd wordt om de nieuwe Rachel te leren kennen, maar elke keer als ik in de buurt sta van Perrie klap ik dicht. Ik moet moeite doen om te happen naar lucht. Ik kan alleen verbijsterd toe kijken naar haar lippen die haar perfecte tanden laten zien. en de klappen voelen die ik elke keer weer opnieuw op me krijg gericht.

En dat niet alleen op school, thuis is het t zelfde verhaal. Mijn enige stortpaal was Jimmy, bij hem kon ik al mijn gevoelens kwijt, aan hem kan ik de verwondingen laten zien die ik elke keer weer opnieuw mezelf aan doen om te verdwijnen van deze keiharde wereld, maar elke keer weer zie ik in hoe pijn ik hem daarmee doe. En ergens blij elke keer weer dat het mislukt is.

Het wordt tijd om te stoppen met de sneeën en over te gaan op het echte werk. Ik wed op een miljoen euro dat niemand me mist. Dat niemand ook maar iets over me gaat vragen, de enige persoon wie dat zou doen is er niet meer. Het wordt tijd om naar mijn verlangingsplek te gaan, tijd om naar de gene te gaan wie om mij geeft en samen met hem te rusten.

---

De hele middag heb ik moeten kijken naar de dodelijke blikken van Perrie, maar op dat moment wenste ik dat ze echt konden doden. Ik stap op de fiets ik zet mijn elastiekje nog wat straker in mijn haar, als er een meisje naar me toe komt gelopen, ze geeft me een flyer met daarop een dansende vrouw. De vrouw is mooi slank en heeft mooie danskleding aan ''Kom je volgende week vrijdag ook naar het dans gala?'' Ik knik en pak de flyer van het meisje aan, ze loopt weg en geeft nog snel een flyer aan Perrie die de stalling in omt lopen. Ik doe alsof ik haar niet zie maar te laat. Ze ziet mij al, ''Dametje komt ook naar het gala?'' Ik knik kattig en kijk haar diep in haar ogen aan. Ik verzamel al mijn moed en stap op mijn fiets ''Is dat zo verkeerd?'' Perrie begint te lachen en duwt Zayn in zijn maag, ''Hoor je dat liefje, stinkdier komt iedereen vergassen daar. Maar ja daar hebben wij geen last van, we komen toch niet.'' Er valt een last van mijn schouders en meteen krijg ik een zoete glimlach op mijn gezicht, als Perrie niet komt dan kan ik komen en krijg ik misschien wel een leuke avond. Nog voordat Zayn kan reageren trekt ze hem mee naar zijn scooter. Perrie doet haar knalroze helm op en start de scooter, Zayn knipoogt naar me en duwt haar op het achterzitje, ''Let the boss drive babe.'' Ik glimlach terug en daar vertrekken ze dan, de uitlaatgassen worden midden in mijn gezicht geblazen. Maar dat is voor mij geen slecht nieuws, dat is voor mij een teken van een verdwenen Perrie

Nadat ik naar huis ben gefietst met een stile Thirza, zit ik nu met een glaasje warme chocolade melk op de bank, ik heb een warme huispak aangetrokken en ik lees de flyer goed door. Mijn vader is mijn moeder het nieuws gaan vertellen van Jimmy en ik wed dat het gaat eindigen in een ruzie, dus ik wilde wel alleen thuis blijven.

De vond is gevallen en de kleine lichtjes staan aan. Mijn vader is er nog steeds niet, maar ik vermaak me wel. Als ik geklop op de tuin deur hoor, ik probeer te zien wie dat is, maar het is dnker buiten dus dat gaat een beetje slecht. Ik open het deurtje en ik kijk recht in de donker buine ogen van Zayn. Het is koud dus ik laat hem binnen, ''Zayn, wat doe jij hier?'' Zayn glimlacht lief en werpt mij een beertje toe, het beertje heeft een kleine traan hangen aan zijn oogjes en hij heeft een foto lijstje vast met daarin een plekje voor een foto en daaronder de letters 'I miss you' ''Voor je broertje. Gecondoleert'' Zegt hij zacht en ik krijg een kus op mijn voorhoofd. Ik bloos en kijk voorzichtig naar de grond. 10 tallen vragen tollen door mijn hoofd, wat doet hij hier? En hoe weet hij waar mijn vader woont? Ik merk dat de stilte te lang duurt dus ik vraag hem om te zitten. Zayn weigert niet en ploft op de bank neer die achter hem staat. ''Wil je wat drinken?'' Zayn knikt en wijst naar mijn beker. Ik glimlach en loop naar het apparaat op de keukentafel.

Met een mok chocolade melk en slagroom loop ik de kamer weer in. Zayn pakt de mok vriendelijk aan en wijst op de plek naast hem op de bank. Ik bloos alweer en blijf mezelf afvragen hoe hij hier komt? Waarom komt hij ij opzoeken? De lelijke heks van de school? Waarom zit hij niet een avondje bij zijn vriendin een romantische film te kijken ofzo? Zayn neemt een slokje chocolade melk en nadat hij zijn mok bij zijn neus vandaan haalt, zie ik een witte slagroom snor boven zijn lip verschijnen. We lachen veel en gek genoeg vind hij het leuk met mij. Na een  kwartiertje plezier wijst hij naar de flyer op de salon tafel ''Ga je erheen?'' ik knik ''Jij ook? of..?'' ik kijk hem lief aan als ik een kleine glimlach op zijn gezicht zie verschijnen. ''Tuurlijk!'' en hij tiikt met zijn wijsvinger op mijn neus. ''En Perrie dan?'' Zayn's glimlach verdwijnt. Hij haalt verveeld zijn schouders op en staat op. Ik krijg nog een stevige knuffel en een kus in mijn haren, en daar gaat hij weer. Op zijn scooter crost hij de achtertuin uit.

ik plaats mezelf terug op de bank en pak een dekentje dat bovenaan de bank ligt. Ik leg het over mezelf heen en druk de tv aan. ''Merry Christmas'' zucht ik diep. Maar ergens is het toch wel een Merry Christmas geworden. Ik denk even snel aan wat er is gebeurd net 'De grootste super hunk van de school zat net naast me op de bank, hij stond in mijn huis. hij gaf me twee kussen. Hij knuffelde me, hij klierde met me... hij tikte op mijn neus en gaf me een cadeautje' is dat niet een super vrolijk kerstfeest. Ik heb geen famillie nodig om kerst te vieren, met een beetje geluk krijg je vanzelf de goeie mensen om je heen. Of beter gezegt de mensen naar waar je verlangt, ik heb mijn alcoholiste moeder niet nodig, mijn nerdie vader die me nooit is opkmen zoeken en mijn broertje die de wereld heeft verlaten en het boven beter heeft. Zolang ik mezelf maar heb. En zelfs als Zayn er niet was geweest heb ik me kunnen vermaken deze avond met Home Alone op tv. Kerst is een dag van gezelligheid, maar het meest draait het om jezelf, dat jij zelf goed in je vel zit en dat jij jezelf accepteert zoals je bent. Met die woorden val ik in slaap.