Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 20

POV Rachel,

Liggend op Zayn's borstkas luister ik naar het spannende verhaal van Perrie, Bailey en hij als vader. Al begrijp ik nog steeds niet waarom ze uitelkaar zijn gegaan?

Ik durf het ook niet te vragen eigenlijk. Ondanks dat hij zo open is ober het onderwerp. "Waarom vertel je Bailey dat ze je zusje is?" Durf ik uit te brengen. Ik knijp mijn ogen samen hoprnd dat Zayn niet uitbarst. Maar gelukkig blijft hij rustig.

Na een aantal minuten stilte durf ik niet te bewegen of te praten. Ik gok erop dat hij zichzelf in moet houden mij niet te slaan. "Ik praat niet graag over mijn gevoelens." Brengt hij dan uit terwijl hij zijn borst aanspant. "Dat is oke.." Probeer ik hem te onstpannen. Ik hoor hem zachtjes vloeken.

Ligt het zo gevoelig? Zijn ademhaling wordt zwaarder. Ik bereid me vast voor op uitbarsting, maar het enige wat hij doet is mijn hand vast pakken en er een klein beetje in knijpen. "Respect!" Zegt hij zacht. Ik moet tien keer denken voordat ik kan opmaken uit zijn woorden wat hij zei.

"Voor wie vraag ik zacht?" Ik durf eigenlijk niets meer te vragen. "Voor jou..." Ik glimlach. Het is lief om te weten dat ik respect verdien. Dat ik toch nog ergens goed voor ben. En dat er toch iemand in het leven is die van me houdt.

Ik wil eigenlijk doorvragen waarom, maar dan ben ik bang dat ik teveel vragen stel en dat ik dan weer gehaat wordt. Ik weet niet beter, maar dit is toch wel een fijn gevoel.

Nu heb ik mijn plekje wel een beetje gevonden. Ik altijd alleen getwijfeld aan mezelf.Thirza was de gene die me de energie gaf om toch door te gaan. Ik had geen nut hier. Jaren lang werd me verteld dat alles aan mij lag. Alle negative dingen waren mijn fout en alle postive dingen werden over het hoofd gezien.

Perrie heeft me wijs gemaakt dat ik dik was. Tijdens gym werd er niet eens naast me gestaan tijdens het omkleden. Ik had de hele kleedkamerkant voor mezelf zonder kapstokjes. Mijn kleren moest ik op de grond leggen en wachten tot iedereen klaar was. Want uitkleden durfde ik niet. "Al dat vet! Ik wordt misselijk!" Werd er geroepen.

Met voetballen werd ik als laatst gekozen omdat ik 'slecht' was. Ze konden me wel opeten wanneer de meester me liet kiezen bij wel groep ik wilde. Ik durfde niet te kiezen, bang dat ze me na school terug pakte!

Deze liefde heb ik te danken aan Thirza. Überhaupt dat ik er nog ben heb ik van Thirza. En moet je me nu zien. Zelfs de broek van Perrie is te groot. Wie is hier nu dik?

"Gaat het?" Ik kom lanhzaam weer bij waar Zayn met zijn telefoon speelt. Ik haal voorzichtig mijn neus op. Huil ik? Ja shit!

"Jah hoor." Lach ik. Ik veeg de tranen weg en loop dan naar de badkamer. Zayn snapt mijn situatie en blijft liggen.

Het raam staat open een een briesje wind doet mijn haren overeind staan. Zayn had zo'n warme borstkas en al dat warmte is me door een windvlaagje ontnomen. Ik maak mijn bril schoon en veeg de tranen onder mijn ogen weg.

Ik zie hoe mijn slappe huid mee gaat, met iedere beweging die ik maak. "Je bent gaan afvallen of niet?" Zayn staat charmant in de deuropening met zijn telefoon nog steeds in zijn hand. Ik knik en glimlach dan kort.

Ik loop naar achter en ik ga op de badrand zitten. "Wat moest ik dan? Uitgelachen blijven worden?" Ik begin weer te huilen. Zayn zucht wat "Hey schatje. Ik snap dat het moeilijk is." Hij stopt nu wel zijn telefoon weg en komt naast me op de rand van het bad zitten. Zijn hand legt hij om mijn middel, als ik mijn hoofd op zijn schouder laat vallen.

"Je snapt het niet Zayn. Ik heb me rot gewerkt om me aan te passen aan iedereen om me heen, maar niets was goed. Ik werd uitgelachen, in elkaar geslagen. Ik was anders! Maar hoe dan? Hoe was ik anders dan alle andere mensen op school. Er waren genoeg mensen did nog wel 10x erger waren dan ik. Maar het is toch hun leven..." Zayn knikt en drukt me iets meer tegen zich aan. Ik laat me nu volkomen gaan en de tranen stromen als een open kraan over mijn wangen.

"Die bitch heeft je zoveel pijn gedaan. Dus ze verdient wel meer klappen dan alleen dat kleine duwtje van vanmiddag." Grapt Zayn. "Nee, ze wordt ooit nog wel eens gestraft!" Zeg ik moedig. "Zo is het!" Zayn pakt mijn hand en klemt zijn vingers tussen de mijne.

"Waarom is het uit?" Probeerde ik toch maar. Nu huil ik toch, dus dan valt het niet op als hij uitbarst.  Maar gek genoeg blijft hij cool. "Ik had nies met dat rijkeluis gedoe! Ik heb liefde nodig geen geld. Want..." Zayn zucht. Ik wurm me uit zijn grip. En kijk hem meelevend aan. "Want wat Zayn?" Hij schudt zijn hoofd. "Nee laat maar.." Hij wil alweer opstaan maar ik hou hem tegen. "Vertrouw me. Alsjeblieft vertel het me." Na enig twijfelen trekt hij zich terug en gaat hij weer terug zitten op de rand van het bad. "Ik heb nooit liefde gekent..."