Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 28

POV Rachel,

Ik liet Perrie achter op het podium terwijl ik weg liep, de woonkamer uit. Hoe surft ze mijn moeder uit te nodigen. Dit had de dag van mijn leven moeten zijn. "Rachel? Rachel wacht!." Hoorde ik een stem achter me. Maar ik negeerde de stem. Ik had geen zin in de gezeik. Ik wist wat er ging komen. Een verhaal, dat mijn moeder van me houdt en dat we het goed moeten maken. Zeker Zayn's idee!

Ik voel een hand op mijn schouder en ik kijk dan recht in vier bekende ogen. Het zijn die van Zayn en Perrie. Ze zijn zo leuk samen misschien is het beter als ik ze laat gaan en mijn oude leventje weer oppak. Zelfmoord pogingen om hier weg te mogen. Om dit gedoe niet meer mee te hoeven maken.

"Luister." Zegt Zayn dan, na een lange stilte. "Ik wil dat je naar binnen gaat en je moeder knuffelt. We hebben haar een brief gestuurd met leuke foto's van jou. En we hadden nooit gedacht dat ze zo zou veranderen." Perrie knikt instemend mee. "We zaten die avond op de bank en echt ik meen het Zayn en ik dachten hetzelfde. Jij en je moeder houden zielsveel van elkaar. Al die pijnlijke woorden heeft ze nooit gemeent." Ik schud direct mijn hoofd en wil mijn mond open te doen om wat te zeggen, maar dan bedenk ik me dat ze me nooit zullen snappen en dit allemaal leek als een mooi leven. maar het is ingestort. Meteen is mijn goede hoop weg!

Dit kan geen leven zijn. Zo mooi Zo helder. Ik had het moeten weten. Alleen een droom kan zo mooi zijn.

"Rachel ga terug de woonkamer in. En luister naar wat je moeder te zeggen heeft." Beveelt Zayn me. Maar ik luister niet. Zijn woorden vloeien langzaam weg en het enige wat ik hoop op dit moment is een moment om in te vluchten. Een moment waarin mijn leven voorgoed voorbij is.

Dat is pas een droom. Een droom waarvan ik wens dat hij uitkomt. Het liefst vandaag nog!

"Nee, ik ga niet naar binnen en al die mooie zinnen hebben jullie gehaald van internet ofzo. Mijn moeder en zielsveel van me houden. Laat me niet lachen! Ze heeft mijn broertje verdomme nooit gezocht nooit gemist en nooit gecondoleert! Dat mens is van steen! En ik ga niet naar haar toe!" Schreeuw ik hard. Ik hoor de muziek gelukkig aan gaan in de woonkamer zodat niet iedereen mee luistert met ons oh zo bijzonder gesprek.

"Ze is gestopt met drinken! Ze heeft haar tanden laten bleken. Ze probeert te stoppen met roken en alles is opgeruimd bij jullie thuis. Ik heb ook je vader opgezocht en ze zijn weer samen. Alles is weer zoals vroeger schatje. Ga met je moeder praten, ze heeft je gemist." Zayn is zo rustig genleven na mijn uitbarsting.

Wauw, mijn moeder en gestopt met roken en drinken? "Ik geloof je niet!" Floept er ineens uit. Ik wil gelihk blijven hebben dat ze ze heeft omgekocht. Ze zal die foto's vast in de brand hebben gestoken.

Zayn komt dichterbij gelopen en legt zijn armen in mijn nek en ik voel zijn warme adem in mijn nek. "I promise you! Ik ben langs haar gegaan. ik heb samen met Perrie en jou moeder het huis opgeruimd." Fluistert hij zacht. "We hebben alle flessen leeg gegooid en weg gepleurd." Ik krijg kippenvel van zijn stem.

Ik hou van hem en ik hoop hij van mij, want wat hij nu voor me heeft gedaan is officieel het beste wat een vriendje voor je kan doen!

Hij mag dan wel kortlontig zijn, maar lief is hij zeker!

"Waatom heb je nooit jou moeder opgezocht? Waarom doe je zoiets wel voor mij?" Ik hoor zijn ademhaling zwaarder worden.

Ik sluit mijn ogen en bid dat hij niet boos gaat worden nu, na zo'n mooi moment.

Hij duwt me zachtje van hem af en houdt mijn handen vast. "Dat is niet belangrijk. Ik doe dit voor jou omdat ik van jou hou!" Ik moet moeite doen om niet de tranen te laten vallen die ik achter mijn oogkassen voel branden.