Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 10

Hey,

Ja, I know sorry voor de lange wachttijd. Ik heb weer eens inspiratie dus ik kan weer schrijven, want ja zonder inspiratie gaat dat moeilijk. Oke, ik hoop dat dit hoofdstuk jullie weer blij maakt en jullie mij vergeven dat jullie zolang hebben moeten wachten X

-------------------------

POV Rachel,

Daar sta ik dan na 2 maanden voor het huis waar ik 2 maanden geleden het liefst weg wilde, waar ik bang voor was om binnen te gaan maar nu ben ik sterk, sterk genoeg om ervoor te strijden. Ik rij mijn koffer de stoep op en loop het hek binnen, als ik het schuurdeurtje open ruik ik de geur van sigaretten mijn neus al binnen gaan en de zure geur van alcohol is ook al zover. Met samen gespleten ogen loop ik verder het huis in, er is niets veranderd of opgeruimt, misschien is er wel meer rommel bij gekomen. Ik loop verder de woonkamer in en ik kijk vluchtig om me heen, de bank is niet meer zichtbaar en de vloer ligt vol shekk. Vluch snel ik de trap op en loop naar mijn kamer, het ziet er nog precies hetzelfde uit. Ik gooi mijn koffer op het bed en ik maak vast een beginnetje met uitpakken. Tot nu toe voel ik me nog goed. Ik kijk alleen op tegen het moment wanneer ik mijn moeder weer onder ogen moet komen en school. Een kleine rilling glijdt over mijn rug naar beneden. Ik walg al van het woord, een diepe zucht verlaat mijn mond, hoe zou het met Thirza zijn. Zou haar vader haar gemist hebben of kraakt hij haar net zo hard af als 2 jaar geleden. Het is niet lullig bedoeld, maar het doet me goed om te weten dat ik niet de enige ben met zo'n situatie en al helemaal niet zo erg als Thirza. Natuurlijk gun ik niemand zo'n onveilig thuis, mijn grootste vijand niet.

Als ik mijn koffer half heb uitgepakt loop naar de douche om mijn badspullen neer te leggen, als ik de deur hoor dichtgaan beneden. Een angstig gevoel kruipt in me, een raar bijna pijnlijk gevoel. Alsof mijn hart bijeen wordt gedrukt en mijn neus en mond tegelijk dichtgeknepen worden. Ik hoor de stem van mijn moeder die een liedje zingt van Amy Winehouse. Een klein gilletje verlaat mijn mond, meteen sla ik mijn hand voor mijn mond, dit is niet waarvoor ik 2 maanden in het bos heb gezeten, het was wel nodig en ook even plezierig, maar ik ga dit doen voor Thirza, zij is bij me gebleven en is nu terug gegaan naar een plek waar ze als de dood voor is. Ik leg mijn shampoo op de douche plank en mijn conditioner in de kast, ik kijk nog even om in de spiegel en zet mijn bril recht op mijn neus.

Voorzichtig loop ik de trap af naar beneden waar mijn moeder tussen rotzooi ligt te roken. Ik loop naar voren en ik ga voor haar staan, maar er komt geen beweging in haar lichaam. Ze blijft liggend naar de tv staren, als ik dichter naar haar toe loop begint ze te schreeuwen ''Ga uit mijn zicht dom wicht! Zie je niet dat ik tv kijk?!'' Daar was het weer, het irritante geluid wat me nachten achtervolgde in mijn dromen, de stem van mijn moeder. Het doet haast pijn aan mijn oren om het aan te horen, ik luister niet naar haar en blijf staan waar ik sta ''Godsallemachtig ben je doof ofzo?'' ze staat vermoeit op van de bank en komt dreigend op me afgelopen. Ik weet nu precies wat er gaat gebeuren, na 2 maanden is mijn lichaam weer genezen alle pijnlijke schrammen, blauwe plekken en tandenbeten zijn eindelijk verdwenen, alleen de littekens zijn nog over en nu precies na 2 maanden komen ze er weer, maar ik heb het ervoor over voor Thirza.

Mijn moeder komt dreigend voor me staan ''Waar was jij al die tijd?'' vraagt ze zacht, maar vreselijk arrogant, alsof ik een één of andere ijdeltuit ben en niet haar dochter. ''Ik was weg, ver weg van hier, ver weg van jou'' sis ik langzaam terug. Ik schrik van de woorden die ik mijn moeder toe sis. ik heb altijd mijn mond gehouden, hoeveel pijn ze me ook aandeed, maar nu? Nu ben ik geen Rachel de zwakke sukkel meer, nu ben ik Rachel, de Rachel die doet waarvoor ze geboren is. Mijn moeder haalt arrogant haar rechter wenkbrauw op en neemt weer een hijs van haar sigaret ''Nou donder dan weer op, terug naar dat verre geval van jou. Ik had het wel rustig hier zo alleen'' Ik luister goed naar de woorden van mijn moeder, ze raken mij stuk voor stuk, maar ik moet sterk blijven. ''Alleen?'' zeg ik verbaast. ''Ja alleen ja, je bent echt doof zeker. Waar zat je joh ergens dicht bij een discotheek ofzo? Dikke hoorbeschadiging opgelopen zeker? Ooh onee wacht, daar laten ze je nooit binnen met die zwerver kleding van jou'' De woede begint zich op te stapelen en ik voel mijn bloed koken. ''Ik kan moeilijk blood over straat lopen, als jij geen geld aan mij uitgeeft als MOEDER dan zal ik zelf wat in elkaar moeten flanzen!'' schreeuw ik hard, ik verlies de macht over mijn arm en ik hoor een harde klap, ik besef het pas nadat het is gebeurd. Ik sla mijn moeder volop in haar gezicht en ze houd er een handdruk van mij achter.

Verbaast staat mijn moeder voor me met haar op haar wang kijkt ze me streng aan ''zat jij in een mafia bende ofzo, waar heb jij leren slaan. Het kleine lelijke Racheltje is groot geworden, maar niet veel wijzer kreng. Donder op mijn huis uit!'' Ze blijft rustiger dan normaal en houdt haar handen dit keer bij zich, wat mij super verbaast. ''Mensen veranderen, ook weer een bewijs voor jou dat ik een emns ben en dat je me niet hoeft behandelen als een ding of een niet bestaand dier!'' Met die woorden laat ik haar nog steeds verbaast achter en loop ik de woonkamer uit.

-------------------------

Het is heel kort weet ik, maar zo kan ik wel vaker schrijven, want anders zet ik al mijn ideeën in één hoofdstuk en dan duurt het weer zoalng voor een volgend hfdst. Comment, Vote, Fan? Dankjewell xxjes