Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 21

POV Rachel,

Mijn ogen rolden naar Zayn die teleurgesteld voor zich uit keek. Ik kon eerst niet geloven wat hij zei, maar hij zag er ineens heel onschuldig uit en zwak. ''Hoezo?'' Zayn haalde zijn schouders op. ''Ik was een probleem. Ik was mezelf kwijt. Was op straat van s'ochtends tot s' avonds en had alleen maar de verkeerde vrienden, dus dan kun je de rest zelf wel invullen.'' Ik knipperde even een traan weg, toen Zayn opstond. ''En de rest doet er niet toe.'' Hij zuchtte even en ging toen voor het raam staan, met zijn handen in beide zakken. Even was het stil. Ik wist niet zo goed wat ik moet zeggen. Al die boze buien had het hiermee te maken? En badboy Zayn bestaat dus eigenlijk helemaal niet! Dat was een grote opluchting, maar ik vond het ergens ook wel jammer. Hij was een goeie badboy geweest.

''Maar..-'' Ik wordt afgekapt door Zayn. ''De rest doet er niet toe zei ik toch!'' Ik schrik van zijn geschreeuw. ''Ik snap je woede ergens ook wel. Het is je gewoon teveel. Je weet niet meer wie je zelf bent. Je hebt zoveel vragen die je jezelf moet vragen, maar zelf niet kan beantwoorden. En daar komt bovenop dat je niet graag over je gevoel praat, dus ook niet met je gevoel om kan gaan. Je wil alles het liefst weg stoppen en er nooit meer over beginnen omdat je denkt dat het laf is om over je gevoel te praten. Dan voel je je zwak, terwijl je vroeger wijs werd gemaakt dat je sterk was. En dat gevoelens voor meisjes zijn. Maar ik kan je vertellen dat dat bullshit is, ik heb alles ook weggestopt en voor mezelf gehouden. Thirza en jij zijn de enige die weten wat ik heb doorstaan. Ik wilde mezelf van het leven beroven zo gek werd ik van mijn gevoelens en van de mensen om me heen. Maar ik heb geleerd dat zelfmoord op de laatste plaatst staat...'' Durf ik heel zacht uit te brengen. het blijft even stil als Zayn zich omdraait.

''Mijn moeder heeft me weggeven, omdat mijn vader alcoholist was en daarom al het geld bij haar weg roofde. Ze werd geslagen en gewurgd. Redenen genoeg om mij weg te geven. Ik kwam bij jeugdzorg en daar wilde niemand me hebben. Iedereen vond dat ik te ruig was voor een 7 jarig jongetje. Ik sloeg mensen omdat ik niets anders zag thuis. Alles moest schreeuwend. alles moest met geweld en alles moest met pijn. Ik ben zelf nooit geslagen, maar mijn vader vond dat ik mensen af moest maken die mij niet blij maakten. Hij maakte me wijs dat ik alles was en dat niets of niemand beter was dan ik. Ik had dus een mega echo zou je denken?'' Ik durf bijna niet te knikken, maar ik neem toch het initiatief.

''Nee, ik deed het omdat ik bang was voor mijn vader, alleen doordat ik het deed uit angst begon ik het te geloven. Ik geloofde op een gegeven moment in zijn woorden. Ik was de beste en ik was alles! Had ik tegen mezelf gezegd.''

Hij haalt kort zijn neus op en gaat dan weer terug op het bad zitten met nog steeds zijn handen in beide zakken. Ik klem mijn handen om zijn arm heen en luister aandachtig naar zijn verhaal.

''Ik zat dus z'n 9 jaar bij jeugdzorg, maar niets of niemand wilde me hebben. En omdat mijn zelfvertrouwen toen steeds slechter werden ben ik weggelopen. Ik had dus het risico genomen op straat te slapen. Maar ja gelukkig duurde dat niet lang. Ik kwam in contact met de grootste criminele bendes van Miami. Ik deed wat ze van me vroegen en bij alles wat ik deed voelde ik me machtig. Toen kwam ik aan bij de stap drugs, wiet, drank en vrouwen...'' Zayn stopt en haalt zijn hand uit zijn zakken. ''Mag ik stoppen?'' Terwijl hij aan zijn ogen zit. Ik gok erop dat hij huilt. ''Het maakt niet uit liefje, jij bent ook een mens met een hart en dus ook emoties. Waarom ben je nog steeds zo moedig? Ik ben het maar, Rachel of ook wel het lelijkste mens op aarde genoemd.'' Hij kijkt me aan en geeft me een kusje op mijn wang. ''Als je dat was at je nu niet naast me... Ik hou van hoe je bent en zo ben je dus perfect genoeg.'' Ik glimlach naar hem en veeg een traan weg die over zijn wang rolt. ''Ik hou ook van hoe jij bent, dus ook als je emotioneel wordt en ook als je huilt. We hebben een relatie, dus we moeten samen kunnen huilen en samen kunnen lachen.'' Zijn hand gaat naar mijn middel. Ik wordt tegen hem aangedrukt.

''Ik moest dus doen wat zij ook deden anders hoorde ik er niet bij. Ik kwam terecht in een vrouwen handel situatie en echt ik heb respect voor alle vrouwen. Maar op dat moment voelde me ik zo machtig en zo groot dat het toen grappig was. Ze werden vol gepompt met drugs en drank. Ze betaalden ons, terwijl zij moesten werken. Ik was zoo rijk, maar wel op de verkeerde manier...  Ik heb na 4 jaar daar werken Perrie ontmoet. Ze was ontvoerd door één van die jongens, maar toen ik haar zag voelde ik iets wat ik bij andere niet voelde. Uit haar ogen kon ik verdriet opmaken en door haar handen stroomde geen bloed meer. Het was alsof ik dat gevoel van haar ook kon voelen. Ineens werden ook mijn handen lam. En ook mijn ogen begonnen te prikken. Ik stond op en vroeg aan de jongens dat ik haar meenam. Ik deed alsof ze ervoor ging boeten, maar ik deed het om haar te redden. Ik naam haar mee naar boven deed de deur op slot. Ik gaf haar medicijnen en een zakdoek voor haar uitgelopen mascara. Daar was ze zo zwak en eenzaam. Ook zij heeft dus heel wat achter de rug. Want ze vertelde me -nadat ik haar had duidelijk gemaakt dat ze veilig was bij mij- dat dit de vierde keer was dat ze verkocht was. Ze was meegesmokkeld op een drugsboot en zo is ze vier keer verkocht tot ze bij ons terecht kwam. Ze heeft heel wat doorstaan en dat raakte me waardoor ik zag dat ik helemaal niet hoog en machtig was. Voor hetzelfde geld was ik Perrie.''

Mijn hart kwam nu wel weer een beetje boven water. ''Dus ook zij deed dit allemaal niet voor de lol. Zij heeft zich ook altijd laag gevoeld. Ook zij is onderdruk geweest en ook zij heeft een rotleven achter de rug?'' Zayn knikt en kijkt me waarschuwend aan. Ik had dit eerlijk gezegd nooit verwacht. Ze weet niet hoe het voelt om buitengesloten te voelen maar wel hoe het voelt om gebruikt te worden. ''Maar wat ik dan niet begrijp is, waarom is anderen dan gaan lastig vallen. Dat zij zich ook minder waardig voelen?'' Zayn schraapt even zijn keel ''Omdat zij zich altijd eenzaam heeft gevoeld en zij wilde dat andere mensen haar leven begrijpen en doormaken.'' Ik vindt het een onlogische reden, want als jij iets niet leuk vind moet dat hetzelfde zijn voor een ander. Maar ergens is nu wel duidelijk waarom ze me dit alles heeft aangedaan.

''Ik heb een idee.'' Roept Zayn na het wegvegen van zijn tranen.

Ik schrik op als ik bij mijn arm mee wordt getrokken door opgewonden Zayn. ''Zayn! war gaan we heen?'' Gil ik als we bij de voordeur aan zijn gekomen. ''Momentje.'' Zegt hij droog als hij de autosleutels pakt.

Het begint schemerig te worden en Zayn en ik rijden nog steeds door de straten. Een groot huis komt ons tegemoet. Ik herken de straat en een branderig gevoel betreedt mijn lichaam. ''Nee, ik wil niet Zayn!'' Kan ik eindelijk uitbrengen als de auto stopt. Zayn is gestopt voor het huis van Perrie. Ik weet niet wat hij van plan is, maar ik wil niet dat hij doorgaat.