Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 12

POV Rachel,

Na een vreselijk weekend moet ik dan toch verder met mijn leven, de begrafenis van mijn broertje was één grote huilfestijn en niemand was erbij. Ik en mijn vader keken naar hoe Jimmy werd begraven het deed me pijn, pijn om te zien dat ik er nu alleen voor stond, maar ook pijn dat hij van alle gezeik af was en ik er nog midden in stond. Het was vreselijk om hem op de grond te zien liggen met zijn gezicht bedekt onder al het bloed. Het was nog erger om te zien dat niemand er wat aan deed. Iedereen keek naar me alsof ik gek was. Niemand die mee hielp of ingreep, iedereen die er met een bocht om heen liep, maar ik ben blij voor Jimmy dat hij nu wel gelukkig kan zijn onder de grond. Geen Perrie die hem lastig valt en geen Zayn die hem in elkaar slaat.

---

Ik sta al een tijdje bij de brug te wachten op Thirza, als ze er is fietsen we samen naar school, alleen beide zijn we bloed nerveus. Het is alsof mijn benen niet de richting van school op willen fietsen, het liefst willen mijn armen draaien aan het stuur dat ik terug ga. Terug naar huis een andere kant op, een andere weg.

Na een kwartiertje gefietst te hebben, moet Thirza afslaan. Ze heeft zich opggegeven voor een studie in een kapperszaak en ik? Ik moet nog 5 minuten verder fietsen om bij school te komen.

Met veel tegenzin pak ik mijn tas van achter mijn snelbinders vandaan en loop ik met lood in mijn schoenen het schoolplein af naar binnen. Ik moet door de aula om bij mijn kluisje te komen, ik voel alle ogen prikken in mijn rug en iedereen merkt gelijk op dat ik op school ben.

Als ik mijn jas en boeken voor na de pauze in mijn kluisje heb gestopt, wil ik weglopen als er een blond meisje achter mijn kluisje staat. Ik herken de blonde haren en de valse blauwe ogen. Ze kijkt me arrogant aan en ze komt zelfverzekerd op me afgelopen. ''Hey Nerd, waar ben je geweest, 2 maanden?'' Ze klinkt heel treiterend, maar ook weer nieuwsgierig. Ik wil verder doorlopen, als de woorden van Thirza me te binnen schieten 'Laat ze zien wat je waard bent Rach, jij bent een persoon net als ieder ander. Kom voor je rechten op meid' Ik ben 2 maanden weggeweest, en ik heb veel geleerd. Ik ben weer terug dus ik zal alles moeten toepassen. Ik neem een arrogante houding en leun tegen de zijkant van mijn kluisje aan ''Gewoon" zeg ik met gefronste wenkbrauwen, met een kleine trilling in mijn stem, dat ervoor zorgt dat Perrie verbaast opkijkt ''Wauw! Madame heeft een tong, stembanden en er komt geluid uit. '' zegt ze half lachend. Ik knik met een neppe glimlach en ik loop met een boog om haar heen.

---

In de duitse les verveel ik me al snel, de man is heel geconstreerd bezig op zijn computerscherm voor een filmpje, terwijl de rest zijn weekend belevenissen verteld. Ik zit in een gemengd groepje, waarbij ik naast het vriendje van Perrie zit. Ik voel zijn ogen telkens in mijn ogen op mijn zijkant branden. Het is eng dat zo'n stoere badboy als Zayn mij aankijkt. Hij is wel het vriendje van Perrie Edwards, de grootste bitch van school. Ik heb niks met al die mensen te maken dus ik slaak een diepe zucht en ik kijk naar buiten, er lopen twee kinderen voor hen moeder uit, zo leuk en gezellig rennen ze achter elkaar aan en zo lief ziet die moeder eruit...

Algauw verdrink ik in een zoete dagdroom, als ik een hand op mijn schouder voel. Langzaam maar zeker draai ik mijn hoofd om en sta ik oog in oog met de donkerbruine van badboy Zayn. Ik slik even en wil weer wegdraaien, als hij begint te praten "Hoe was jou weekend?" Ik kijk even om me heen en ik zie dat Perrie al in de gaten heeft wat er gebeurd. Ik twijfel even of ik antwoord terug zou geven, als ik weer denk aan de woorden van Thirza. Ze heeft gelijk ik moet me niet zo laten weg cijferen door een één of andere kreng hier op school. Ik ben geboren met een mond, een tong en hele goede stembanden en aar ga ik gebruik van maken ook. "Ik ehmm.." Ik weet niet goed wat ik moet zeggen er is zoveel gebeurd dit weekend, waar moet ik beginnen. Ik besluit toch maar niet te beginnen over mij en Thirza "ehmm, mijn broertje is overleden dit weekend." Zeg ik snel. En ik moet moeite doen om niet te huilen. Ik voel de tranen achter in mijn oogkassen prikken en mijn keel begint pijn te doen. Zayn kijkt me meelevend aan "Ooh gecondoleerd." Is Zayn's antwoord en ik voel zijn hand over mijn schouder wrijven. "Het komt wel goed" Zijn hoofd is nu iets dichter bij mij en ik wordt wat meer getroost. Ik schrik op en ik merk dat ik huil, Zayn's vinger aait nu over mijn wang en hij veegt de als maar komende tranen weg, "Sorry" snik ik snel en ik wurm me uit zijn houding. Snel ruim ik alles op en loop ik de klas uit. Waarom is hij zo aardig tegen mij? Of is dit een truc? Ooh god!

In de pauze loop ik de wc's in om mijn handen te wassen, als Perrie en haar meiden groepje binnen stappen. Ik slik even en doe alsof ik ze niet zie. Als ik stevig beet wordt gepakt, het duurt maar heel kort of ik wordt met mijn rug tegen de muur aan geduwd en ik kijk recht in de vuur spuwende ogen van Perrie "Wat ben je van plan?" Sist ze hard. Ik voel de spetters op mijn gezicht vallen en mijn bril verdampt door haar adem. "Ik ben niks van plan." Probeer ik, maar meteen daarna heb ik spijt waarom ik dat heb gezegd. Ik krijg een klap in mijn gezicht en Perrie neemt afstand. "Ik hou je in de gaten Rachel, je gaat het zwaar krijgen." Na die woorden loopt ze naar de spiegel en begint ze aan haar make-up. Als ze de wc verlaten blijf ik alleen achter, wat bedoeld ze met zwaar? Heb ik het niet al zwaar genoeg gehad? Meteen slaat mijn gedachte over aan mijn eerste pesterij met Perrie. Precies hier in deze wc werd ik in elkaar geslagen, hier op deze wc heb ik een gebroken been opgelopen doordat ik een klap deur tegen mijn been aan geschoten kreeg. Hier is er haar uit mijn hoofd getrokken toen ik mijn lunch geld niet wilde geven. En omdat ik daarna huilend op de wc zat is er een foto van mij op de school site geplaatst. Perrie heeft mij genoeg aan gedaan en ik heb nooit geen woord tegen haar gesproken. En dit jaar zit ik dus bij haar en haar geweldige vriendje in de klas.

Ik ga tegen de muur aanstaan en ik zak voorzichtig naar beneden. Hij is zo knap, zijn perfect gewaxte haren. Die super mannelijke armen die mij vanmiddag aantikte en troosten. Die super mooie tanden als hij lacht. Zijn prachtige bruine ogen, alleen helaas dat ze alleen zo blind zijn. En dat ze vallen op Perrie, ze verdiend hem niet en hij kan wel beter krijgen. Ze vind hem niet eens leuk, ze doet het voor de eer. Juist omdat hij zo knap is en hij haar gekozen heeft omdat ze zoveel lef heeft en daarom vrienden. Maar eigenlijk heeft ze niet eens een hart, ze is van steen pure haat vanbinnen. En dan hebben we het nog niet eens over haar camouflage van de buitenkant.

Alleen Zayn is badboy, hij heeft Perrie maar intussen ook vijf anderen die veel beter zijn dan haar mag ik hopen. Ik vind hem leuk, ik bloos van mijn eigen gedachtes. Zou dat van vanmiddag een teken zijn?

---/---

Comment, vote, fan! X