Over Again (Little Mix/1D Dutch Story)

Hoofdstuk 15

POV Rachel,

Ik wil dit niet. Ik wil wel dood weg van dit alles, maar niet op de manier waarop zij me straks gaat vermoorden. Als de bel gaat pak ik mijn spullen en loop ik meteen naar de meldkamer. Ik ga naar huis, ik ben misselijk en de wereld draait om me heen. Perrie is woedend en ik ga hier zo hard voor boeten.

Ik loop het klaslokaal uit meteen door de klapdeuren naar de gang. Er staat een lange rij bij de meldkamer. Ik zucht even en slik dan de brok in mijn keel weg. Perrie denkt dat vast dat ik weer bij het muurtje sta pauze te houden. Ik hoop dat ze me niet opmerkt. Ongeduldig wacht ik achter de rij met kinderen die maar niet korter lijkt te worden.

Mijn ogen slaan telken om naar de klapdeuren. Elke keer weer kijk ik door het raampje achter de plant door naar de aula. In de hoop dat Perrie mij niet opmerkt. Als ik bijna aan de beurt ben voel ik een warme hand op mijn schouder. ''Rachel, wacht wat ga je doen?'' Ik verstijf even, maar als ik opmerk dat het een mannelijke stem is en dus niet die van Perrie zakt de last van mijn schouders weg. ''Ik voel me niet lekker. ik wil graag naar huis, plus dat Perrie me wil killen en -'' Zayn komt naast me staan en legt zijn vinger op mijn lippen. ''Perrie is jaloers, omdat ik van jou hou. Maar ze kan mij niks maken, dus denkt ze dat ze alle schuld op jou kan afschuiven.'' Mijn ogen worden een tikkeltje groter en ik laat de woorden van Zayn stuk voor stuk door mijn hoofd tollen. Zayn houdt van mij?! Dit is een droom. Dit moet in scène zijn gezet. Ik ben de lelijkste nerd van de school en Zayn de grootste hunk! ''Wat?!'' komt er verschrikt uit mijn mond. Ik schrik van mijn eigen toon, maar ik kan het niet geloven.

''Je hebt me wel gehoord Rachel, niet zo onzeker. Ik wil jou en dat kan niemnd van mij afnemen...'' Zijn grijns verschijnt, maar dit keer iets breder dan ik verwacht had.

---

Met een grote hoeveelheid hoofdpijn loop ik de stoep af en steek ik de straat over. Dit is de raarste dag van mijn leven. Dit is niet te vergelijken met de pakslagen van mijn moeder, haar baan en haar dronkenheid. Dit kan ik niet vergelijken met de dood van mijn broertje. Dit is allemaal veel erger. Sterker nog dit is iets wat ik liever niet meemaak. Zayn die mij wil, Zayn die van mij houdt en dan die nare grijns op het einde het bezorgt me kippenvel. Ineens vind ik het gala een stuk minder leuk worden. Ik wil absoluut niet naar dat gala mt Zayn. Ik ga niet, ik sluit me de hele dag op in mijn kamer. Ik ga niet naar school die dag, ik blijf thuis onder de dekens wachten totdat de nacht doorbreekt en ik met een gerust hart weer kan ademen.

Of toch niet... Ik hoor een scooter achter me rijden. Hij komt steeds dichter bij me en ja, ik wist het hij gaat langzamer naast me rijden. ''Rachel heb je een lift nodig?'' Zayn zet zijn helm af en wil dat ik stop met lopen, maar ik luister niet. ''Zayn ik heb hier geen behoefte aan.'' Zayn geeft niet op. ''Rachel stop nou verdomme ik wil je even spreken over vanmiddag. Ik weet dat het geen gepast moment is, maar dit is hoe ik over jou denk.'' Ik kijk niet op of om naar Zayn die steeds een stukje rijd om naast me te blijven rijden. ''Sorry, oké? Sorry dat ik gevoelens voor je heb. loop maar door, stop maar niet! Ik verdien je niet!'' Bij dat laatste draai ik me om. Zayn wil zijn helm weer opzetten als ik mijn lichaam met veel tegenzin zijn kant op laat gaan. Zayn bedenkt zich toch en hangt zijn helm weer aan zijn stuur. ''Maar Perrie dan?'' Ik kijk Zayn diep in zijn ogen aan en ergens zie ik dat hij het meent.

''Perrie staat hier buiten. Zij is mij niet waard en jou al helemaal niet. Alleen omdat haar vader alles voor haar kan kopen voelt ze zich zo hoog en groot. Eigenlijk is zij helemaal niet zonder haar vader.'' Ik knik en voel hoe de regendruppels over mijn hoofd naar beneden lopen. Mijn bril zakt langzamerhand van mijn neus en de glazen raken beslagen. Als ik ineens twee vertrouwde handen om mijn middel voel en de warme lippen van Zayn op de mijne voel. Ik schrik er zelf van. Betekent dit nu dat ik een relatie heb met hem? Er gaan echt honderd vragen door mijn hoofd op dit moment, maar het zijn er teveel om antwoord op te krijgen, dus ik besluit het zo te laten als dat het nu is.

---

Ik kan niet slapen, de minuten vliegen voorbij en uren lijken ineens eeuwen te duren. Het wordt langzamerhand later en ik blijf met de gedachte liggen dat Zayn me vanmiddag heeft gezoend. Ik kan het nog steeds niet geloven, waarom zo ineens? En meent hij dit echt?! Ik geloof het niet, al doet het me wel goed. Ik ben 15 jaar en in 15 jaar is dit mijn enige en echte zoen van een jongen. Zelfs mijn moeder is nooit zo blij met me geweest dat ik een kus kreeg van haar. Dat vond ze nooit nodig, terwijl ze een klap in het gezicht met veel liefde gaf.

Een diepe zucht verlaat mijn mond. Pijnlijke steken steken door mijn hart. Nog nooit heb ik iemand gezien met zo'n raar leven. Jaren gaat het slecht en ineens gebeuren er dingen die je zelf niet eens begrijpt. alleen soms denk ik gewoon dat het mij zo is geschonken door god. Ik vind mezelf geen slecht persoon, maar waarom dan zoveel haat? Alhoewel een zoen van hunkie Zayn is natuurlijk altijd welkom. Na 2 uurtjes nagedacht te hebben over mijn rare leven besluit ik dan toch nog een poging te doen tot slapen. En geloof het of niet het lukt!

---/---

Hey,

Beetje een slecht hoofdstuk, maar ik kreeg reacties van jullie dat ik snel weer eens moest updaten en ik had nu even de tijd. Dus ik dacht ik ga lief zijn en ik upload een hoofdstuk.

Hebben jullie intresse in een pure badboy verhaal lees dan mijn nieuwe boke 'Afraid to love you' En dan zie ik jullie snel weer.

ps: Bedankt voor jullie leuke en lieve berichtjes, sorry dat ik niet altijd reageer, maar dat komt gewoon omdat ik ze eventjes snel tussendoor check en daarna vergeet te antwoorden, maar anyway. Ik hoop dat jullie nu weer een weekje rustig kunnen slapen! Xxjes!