Θα Σ' αγαπω Για Παντα

Κεφαλαιο 5

Ειρηνη
Πηγα στο δωματιο μου, εβγαλα τα αθλητικα μου, αφησα την τσαντα μου και εκανα τα μαθηματα μου. Αφου τελειωσα πηρα το κινητο μου και κατεβηκα στο σαλονι. Φτιαξαμε ομαδα στο viber με τα κοριτσια και η Βιολετα ειπε πως τελικα δεν γινετε σπιτι της. Πηρα τηλεφωνο την μαμα μου και την ρωτησα αν γινεται να γινει το μπιζαμα παρτι σπιτι μας και μπυ ειπε ναι μιας και δεν θα ερθει σημερα σπιτι επειδη εχει νσ κανεο 3 εγχηρησεις οχι ρουτινας. Νσι τοσο καλη γιατρος ειναι. Εστειλα στα κοριτσια πως μπορουμε να το κανουμε σπιτι μου και συμφωνησαν. Εκατσα και ειδα τηλεοραση μεχρι που πηγε 8 η ωρα το βραδυ και χτυπησε το κουδουνι. Ανοιξα και ειδα τα κοριτσια. Αγκαλιαστηκαμε και μπηκαν μεσα.
Βιολετα: Ωραιο σπιτι.
Ειρηνη: Ευχαριστω.
Οτομν: Και τεραστιο.
Ειρηνη: Χαχα παμε στο δωματιο μου να αλλαξουμε;;
Βιολετα, Οτομν: Ναι παμε. Ειπαν και ξεσπασαμε σε γελια. Μολις μπηκαμε μεσα τα κοριτσια εμειναν με ανοιχτο το στομα. Κυριολεκτικα.
Βιολετα, Οτομν: Wow! Ειπαν και χαχανισα.
Ειρηνη: Λοιπον ας αλλαξουμε. Εγω εβαλα τις μπιζαμες μου με τον batman και επιασα τα μαλλια μου αλογοουρα (εικονα), η Βιολετα εβαλε τις μπιζαμες της με τον superman (εικονα) και επιασε κι εκεινη το μαλλι της αλογοουρα και η Οτομν εβαλε τις μπιζαμες της με τον spiderman (εικονα) και επιασε κι εκεινη το μαλλι της αλογοουρα.
Οτομν: Συμφωνησαμε να γραψουμε τις εκθεσεις για την εικογενεια μας μαζι σωστα;;
Βιολετα: Ναι και μετα θα τα δωσουμε η μια στην αλλη να τα διβασουμε.
Ειρηνη: Ας αρχισουμε λοιπον. Να πω το παρελθον μου στα κοριτσια μιας και κολλητες μου ειναι;; Οοοχι καλε. Πες το παρελθον σου στον χειροτερο εχθρο σου. Μου ειπε η συνηδηση μου. Καλα καλα το πιασα. Της απαντησα. Αρχισα να γραφω.
" Η οικογενεια μου.
Την μαμα μου την λενε Angie Σαμερς η περιφημη γιατρος. Μετακομιζουμε πολυ συχνα λογο της δουλειας της αλλα φετος μου υποσχεθηκε να μεινουμε εδω μεχρι να μπορω να ζησω μονη μου. Ο πατερας μου κι ο μεγαλυτερος αδελφος μου παιθαναν οταν ειμουν 5 χρονον. Τον πατερα μου τον ελεγαν Λεον Σαμερς και ειχε καστανα μαλλια και καστανα ματια. Τον αδελφο μου τον ελεγαν Φεντερικο αλλα ολοι τον φωναζαμε Φεντε. Ειχε καστανα μαλλια κσι καστανα ματια. Η μαμα μου εχει ξανθα μαλλια και καστανα ματια. Ευχομαι ο να ηταν εδω ο μπαμπας μου κι ο αδελφος μου γιατι μου λειπουν αλλα αυτο δεν γινεται φυσικα. Αγαπω την μαμα μου. Αλλα αγαπω και τον πατερα μου και τον αδελφο μου ακομα κι αν δεν ειναι εδω τωρα."
Ειρηνη,Βιολετα,Οτομν: Τελειωσα. Ειπαμε και ξεσπασαμε στ γελια.
Ειρηνη: Λοιπον. Πρωτα θα διαβασου με της Βιολετα, μετα της Οτομν και μετα την δικια μου.
Βιολετα,Οτομν: Οκ. Εγω κι η Οτομν διαβασαμε την εκθεση της Βιολετας. Ειναι μοναχοπαιδι και εχει ενα σκυλακι. Μετα εγω κι η Βιολετα διαβασαμε της Οτομν και ειναι κι αυτη μοναχοπαιδι. Μετα τα κοριτσια διαβασαν την δικια μου και με κοιταξαν.
Βιολετα: Ξερασε τα ολα.
Οτομν: Απο την αρχη μεχρι το τελος.
Ειρηνη: Καλα αλλα μην πειτε τιποτα σε κανεναν. Μονο στον Λεον και τον Φεντε. Ενταξει;;
Βιολετα,Οτομν: Οκ. Πηρσα μια βαθια ανασα.
Ειρηνη: [Λοιπον. Ο αδελφος μου ηταν δυο χρονια μεγαλυτερος μου. Ενα βραδυ τον χειμωνα, χιονιζε και επρεπε να παμε καπου αλλα εγω δεν μπορουσα να παω γιατι ημουν αρωστη και η μαμα μου εμεινε στο σπιτι για να με φροντισει. Την επομενη μερα στις ειδησεις εδειξαν δυυ προσωπα που ειχαν σκοτοθει σε τροχαιο. Αν και ημουν πολυ μικρη καταλαβαινα παρα πολα για την ηλικια μου. Ειδα οτι ηταν ο μπαμπας μου και ο Φεντε στις φοτογραφιες και ελεγαν πως παιθαναν. Εκλαψα τοσο πολυ εκεινη την μερα μεχρι που απαικτησα και προβλημα αναπνοης. Οταν κουραζομαι,ανχωνομαι, βλεπω εφιαλτες και κλαιω δεν μπορω να αναπνευσω. Εκλαιγα ολη μερα και η μαμα μου προσπαθουσε να με καθησυχασει αν και απο μεσα της ηταν ρακος. -Μου ξεφυγε ενα δακρυ- Οταν πηγα 16 χρονον μετακομισαμε στην Αμερικη. Δεν ειχα ξεπερασει οτι ειχε γινει. Δεν εκανα ποτε μου φιλες. Απο την πρωτη φορα που πηγα σχολειο δηλαδη στα 6 μου κανενα κοριτσι δεν με εκανε παρεα και δεν ειχα ποτε φιλες. Το ειχα συνηθησει. Απο την πρωτη μερα κιολας που μπηκα στο γυμνασιο ολα τα κοριτσια με εβριζαν και με ελεγαν ασχημη και εγω τις πιστευα. Τα αγορια με εβριζαν και με χτυπουσαν καθε μερα. Δεν ηθελα να το πω σε κανεναν. Ουτε η μαμα μου το ηξερε. Επειδη τους πιστευα και μισουσα τον εαυτο μου αναρωτιομουν γιατι υπαρχω. Ετσι αρχισα να κοβω τον εαυτο μου καθε μερα και δεν ετρωγα. Η μαμα μου με ρωτουσε τι ειχα και της ελεγα πως δεν ειχα τιποτα αν και δεν με πιστευε. Με ρωτουσε αν εχω φαει και της ελεγα πως ναι αν και παλι δεν με πιστετε. Ενα βραδυ εβλεπα εφιαλτη και εκλεγα οσο κοιμωμουν με αποτελεσμα να μην μπορω να παρω ανασα. Ηταν 12 η ωρσ το βραδυ κι η μαμα μου δεν με αφηνε να βγω να παρω αερα μεχρι που κατερευσα στο πατωμα. Επεσα και εβηχα και δεν μπορουσα να παρω ανασα. Ετσι αναγκαστηκε να με αφησει. Βγηκα και ειχε πολυ αερα και η αναπνοη μου ειχε γινει πιο σταθερη. Εκει που θα εστρειβα να φυγω καποιος με επιασε απο τον αγκωνα και με γυρισε γισ να τον κοιταξω. Ηταν ο Τζος. Αυτος ηταν ο χειροτερος απο ολους. Με τραβουσε για να παω μαζι του και εγω προσπαθουσα να φυγω αλλα χωρις αποτελεσμα γιατι ημουν πολυ κουρασμενη και δεν ειχα δυναμεις. Με πηγε σε ενα δωματιο σε ενα σκοτεινο σοκακι και αρχισε να με σφαλιαριζει. Με εριξε αποτομα στο σκληρο κρεβατι που υπηρχε εκει και εγδησε τον εαυτο του. Δεν μου αρεσε καθολου το θεαμα. Αρχισε να με γδυνει και οσο και να προσπαθουσα να τον σταματησω δεν μπορουσα. Καθε φορα που πηγαινα να τον χτυπησω η να τον σταματησω με χαστουκιζε. Με βιαζε για 3 ολοκρηρες ωρες. Πονουσα παρα πολυ και τον μισουσα γι αυτο που μου εκανε. Μολις τελειωσε ντυθηκε κι εφυγε. Σηκωθηκα, ντυθηκα και πηγα σπιτι. Η μαμα μου ηταν σηκωμενη ανυσηχη και θυμωμενη. Οταν με ειδε ομως η εκφραση της αλλαξε αμεσως. Εκλαψα για παρα πολυ ωρα και παλι δεν μπορουσα να παρω ανασα. Μολις ηρεμησα της ειπα τα παντα. Οχι μονο για εκεινο το βραδυ αλλα ολα. Την επομενη μερα πηγαμε να παρουμε ενα τεστ εγκυμοσυνης. Το τεστ ηταν θετικο. Εκλαψα πολυ χειροτερα εκεινη την μερα. Την αλλη μερα ειπα στην μαμα μου πως θελω να παω σχολειο. Με τα χιλια ζορια την καταφερα να πει ναι. Πηγα και περιεργος κανεις δεν μου εκανε τιποτα. Στο πρωτο διαλειμα ο Τζος με τραβηξε και με πηγε σε μια ντουλαπα. Του φαναξα <Τι θες;;; Αρκετα δεν με πονεσες εκεινο το βραδυ;;;> ενω δακρυα επεφταν απο τα ματια μου. Εκανε κατι που δεν πιστευα πως θα εκανε. Με αγκαλιασε και μου ζητησε συγγνωμη. Τον εσπρωξα και του φωναξα < Συγγνωμη;;; Συγγνωμη;;; Περιμενεις να σε συγχορισω μετα απο ολα οσα εχεις κανει;; Μισουσα τον εαυτο μου και κοβομουν. Δεν ετρωγα τιποτα και μερικες μερες πριν με βιασες. Και οχι μια ωρα αλλα ΤΡΕΙΣ. ΤΡΕΙΣ. Και τωρα ειμαι εκγυος στο παιδι σου μαλακα. Πες μου τι να κανω;;; Εε;;; Τι να κανω να σε συγχωρησω κι ολα καλα;; Πες μου. Τι να κανω;;;> και απειρα δακρυα επευταν στα μαγουλα μου. Αυτος καθοταν εκει και με κοιτουσε. Ξαφνικα αρχισε να με ποναει η κοιλια μου παρα πολυ και κατερευσα στο πατωμα φωναζοντας. Με πηρε σε στυλ νυφης και με πηγε στο νοσοκομειο που δουλευε η μητερα μου. Μας ειδε και ηρθε τρεχοντας. Με πηγαν για εξετασεις και ο Τζος εξηγουσε τι εγινε στην μητερα μου. Η μητερα μου τον σφαλιαρησε τοσο δυνατα που του εμεινε σημαδι. Οι εξετασεις ελεγαν πως το μωρο παιθανε στην κοιλια μου απο το πολυ στρες, την πολυ κουραση, την πολυ στεναχωρια και τον πολυ θυμο. Κατερευσα. Ο Τζος δεν ξαναηρθε σχολειο και εγω ειχα καταθληψει για ολο τον υπολοιπο χρονο. Οταν μετακομισαμε ειδα ενα ονειρο με τον Φεντε και τον πατερα μου που μου ελεγαν να συνεχισω και νσ προχωρησω στην ζωη. Αν και ολα αυτα δεν τα εχω ξεπερασει ακομα και τα θυμαμαι καθε μερα που παιρνα προσπαθω να ειμαι χαρουμενη για μενα και τους γυρω μου.]
Και μολις τελειωσα με την διηγηση τα δακρυα εγιναν ποταμια και μετα λιγμοι. Δεν μπορουσα να τα σταματησω. Τα κοριτσια με αγκαλιασαν και μου ελεγαν πως ολα ειναι καλα ομως εγω δεν μπορουσα να σταματησω. Ξαφνικα δεν μπορουσα να αναπνευσω και εβηχα. Η Βιολετα ανοιξε το παραθυρο του δωμαριου μου και με πηγε προς τα εκει για να πσρω αερα και η Οτομν μου εφερε νερο. Το ηπια και μετα απο λιγο ηρεμησα και τα κοριτσια με αγκαλιασαν.
Βιολετα: Ηρεμησε. Ολα τελειωσαν. Τωρα εχεις εμας. Μην ανυσηχεις.
Οτομν: Και αυτο σε εκανε πιο δυνατη. Κοιτα πως υποστηριζεις τον εαυτο σου τωρα. Η Βιολετα της εριξε ενα δολοφονικο βλεμα.
Βιολετα: Εεε κοριτσια τι λετε να παμε να δουμε καμια ταινια για να ηρεμησουμε;;;
Οτομν: Ναι παμε.
Ειρηνη: Κοριτσια μπορειτε να παρετε τον Λεον και τον Φεντε;;
Βιολετα,Οτομν: Γιατι;;
Ειρηνη: Θελω να τους πειτε αυτα που σας ειπα για να μην ξαφνιαστουν αυριο. Και να τους βαλετε να ορκιστουν να μην το πουν σε κανεναν. Καντε το οσο θα φτιαχνω τα ποπ κορν.
Βιολετα,Οτομν:Οκ.
Πηγα κατω και εφτιαξα τα ποπο κορν. Εκανα καλα που τους το ειπα;;; Εκανα καλα που τις ειπα να το πουν και στα αγορια;; Σκεφτηκα. Ναιιιιιι μωρε. Εκανες κατι πολυ καλο που θα σε οφελησει στο μελλον. Τι τεραστιο λαθος εε;; Ειπε η συνηδηση μου ολο ειρωνεια. Καλα δικιο εχεις. Της απαντησα. Το ξερω. Αφου παντα εχω δικιο και το ξερεις. Μπορει να ειναι ψωνιο η συνηδηση μπυ αλλα δεν μπορω να διαφωνησω εφοσον εχει δικιο.
Βιολετα: Ηρθαμε κι εμεις.
Οτομν: Καλε τι ειναι ολα αυτα;;; Ειπε διχνοντας τα ποπ κορν, τις κρεπες που μαγειρεψα, τα ζελεδακια, τα ζαχαρωτα, τα τηγανητα παγωτα που μαγειρεψα και τα αναψυκτικα.
Ειρηνη: Τι;;; Ειμαι πολυ καλη μαγειρησα.
Βιολετα: Υπαρχει κατι που να μην μπορεις να κανεις;;;
Ειρηνη: Μμμμμμ μπα δεν νομιζω.
Οτομν: Καλα τελος παντων. Ελατε γιατι αρχησε η ταινια τωρα. Γελασαμε και κατσαμε. Η ταινια ηταν θριλερ. Να και κατι αλλο που εχουμε κοινο. Καθησαμε και την ειδαμε. Η ωρα πηγε 12 και πηγαμε για υπνο.