Θα Σ' αγαπω Για Παντα

Κεφαλαιο 20

Ειρηνη
Ξυπνησα. Εχω χερια γυρω απ'την μεση μου. Γυρησα απ'την αλλη και ειδα τον Μιχαλη. Τι εγινε παλι και καταληξαμε ετσι ξανα;; Σοβαρα τωρα;;; Εχεις άιτς χάιμερ η τι;; Θυμηθηκα τι εγινε χθες. Τον φιλησα πεταχτα στα χειλει.
Μιχαλης: Να με ξυπνας ετσι πιο συχνα. Ειπε κοιμησμενος.
Ειρηνη: Αντε σηκω να παμε σχολειο.
Μιχαλης: Οοοοοχιιιι. Ασε που ειναι 6:30 το πρωι.
Ειρηνη: Οχια δυμουτσινη. Ειπα και πηγα να σηκωθω αλλα με τραβηξε κοντα του. Μουγκρησα και ελευθερωθηκα απο την λαβη του. Τον αγαπω αλλα μου την σπαει ωρες-ωρες. Πηρα μια πετσετα  και τα ρουχα που θα βαλω και μπηκα μεσα. Εκανα μπανιο για καμια ωρα και στεγνωσα τα μαλλια μου. Εβαλα ενα ανοιχτο γαλαζιο τζιν, μια εξοκοιλη μαυρη μπλουζα και τα μαυρα τακουνια μποτες μου (εικονα). Αφησα τα μαλλια μου στο φυσικο τους (ισια) και βαυτηκα λιγο οπως παντα. Πηρα την τσαντα μου και εβαλα μεσα το κινητο μου, το καυρευτακι μου και τα βαυτηκα μου και βγηκα εξω. Ο ηλιθιος ακομα κοιματε. Η ωρα ειναι 8:00. Πηγα απο πανω του (αυτος ξαπλωμενος εγω ορθια).
Ειρηνη: Μιχαλακι αν δεν σηκωθεις ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ θα σε ξυπνησω οπως την προηγουμενη φορα. Του φωναξα. Σηκωθηκε ξαφνιασμενος.
Μιχαλης: Σοβαρα τωρα;;; Στρυφογηρησα τα ματια μου.
Ειρηνη: Αντε σηκω. Γιατι ΑΝ αργησουμε σε προηδοποιω πως δεν θα την γλιτωσεις. Ειπα και πηγα στο σαλονι. Εκανα ενα τοστ και το εφαγα. Στις 8:20 βγηκε απο το δωματιο ΜΟΥ ντυμενος. What the actual fuck;;;; Πηρα τα κλειδια και πηγα να τον περμενω στο  αμαξι. Γιατι του εισαι θυμωμενη ειπαμε;; Με ρωτησε η συνηδηση μου. Γιατι δεν καταλαβαινει πως μπορει αυτον να μην τον νοιαζει  το σχολειο αλλα εμενα με νοιαζει. Της απαντησε. Μετα απο λιγο ο Μιχαλης μπηκε στο αμαξι. Κοιταξα αμεσως εξω απο το παραθυρο. Δεν ξεκιναει.
Ειρηνη: Θα ξεκινησεις η θα αργησουμε παλι;;; Του ειπα εμφανως θυμωμενη.
Μιχαλης: Μπορεις να μου πεις γιατι εισαι θυμωμενη;;; Ουτε μια μερα δεν τα εχουμε και εσυ εισαι θυμωμενη! Μου φωναξε.
Ειρηνη: Γιατι το σχολειο μπορει να μην ειναι τοσο σημαντικο για σενα αλλα ειναι για μενα! Του φωναξα κι εγω.
Μιχαλης: Δεν σε καταλαβαινω ωρες-ωρες!
Ειρηνη: Φυσικα και δεν με καταλαβαινεις! Σκευτηκες ποτε πως το σχολειο ειανι οτι μου εχει απομηνει για ενα καλο μελλον;;; Σκευτηκες πως δεν εχω τιποτα και κανεναν αλλον;;; Φωναξα και βγηκα απο το αμαξι. Αρχησα να περπαταω για το σχολειο. 8:25. Τελεια! Τωρα θα αργησω. Ακουστηκε μια κορνα. Ξανα ακουστηκε και μολις καταλαβα πως ηταν για μενα γυρησα το κεφαλι μου. Ο Μιχαλης. Ανοιξε το παραθυρο.
Μιχαλης: Θα εχεις παντα εμενα. Συγγνωμη. Το χαμογελασα και μπηκα μεσα. Ξεκινησε και λιγα λεπτα αργοτερα φτασαμε. Μπηκαμε στην ταξη και ειχε το χερι του γυρω απο την μεση μου, εγω γυρω απο την δικια του κια ειχα το κεφαλι μου στο στηθος. Εχουμε ποιηση. Με την στριμενη που να παρει.
Δασκαλα: Ειρηνη και Μιχαλη! Μας φωναξε.
Ειρηνη: Τι καναμε παλι κυρια;;
Δασκαλα: Αυτα που κανετε ειναι απρεπες για το σχολειο! Αααα τωρα θυμωσα.
Ειρηνη: Μιλατε σοβαρα τωρα κυρια;; ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΒΑΛΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΑΣ Η ΕΙΣΤΕ ΤΥΦΛΗ;;;; ΕΕΕ;;; ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΓΑΛΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ! ΛΕΤΕ ΠΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΡΕΠΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! ΕΕΕ ΆΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ! Φωναξα και βγηκα εξω. Ακουσα φωνες οποτε μαλλον ο Μιχαλης λεει κατι δεν ξερω. Για την ωρα θελω απλως να χαλαρωσω. Το κινητο μου χτυπαει. Παλι αυτος γαμωτο;;
Τηλεφωνικη συζητηση
Αφνωστος: Γεια σου Ειρηνακη.
Ειρηνη: Τι θες κι εσυ γαμωτο;;
Αγνωστος: Απλα να σε προηδοποιησω. Σου δινω μια συμβουλη. Η ερχαισε μαζι μου σε δυο βδομαδες η πες αντιο στον Μιχαλακη σου.
Τελος τηλεφωνικης συζητησης.
Γουρλωσα τα ματια μου. WHAT THE ACTUAL FUCK;;; Τι θα κανω;; Την μερα που θελει να φυγω ειναι τα γενεθλια μου. Αλλα.... Δεν προκειτε να ρισκαρω την ζωη του Μιχαλη. Θα τον σωσω. Θα παω μαζι με τον μαλακα. Δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου. Μετα απο λιγο ενιωσα δυο χερια γυρω απ'την μεση μου. Ηρθε κι εκατσε με τα χερια του ακομα γυρω απ'την μεση μου.
Μιχαλης: Τι εγινε;; Σε πηρε παλι;; Ωχ! Τι του λεω τωρα;;;
Ειρηνη: Οχι. Απλως η στριμενη με νευριασε τοσο που ξεσπασα. Ψευτραααααααα. Ειπε η συνηδηση μου. Ναι το ξερω. Αλλα ελα τωρα. Δεν χρειαζετε να μου τι λες. Πανω που τα βρηκαμε. Της απαντησα. Καλα συγγνωμη. Μου ειπε. Καλα δεν πειραζει. Της απαντησα. Καλα. Παλι στην πραγματικοτητα. Ο Μιχαλης με κοιταζει καχυποπτα.
Μιχαλης: Εισαι σιγουρη;;; Αληθεια μου λες;;;
Ειρηνη: Ναι. Αληθεια σου λεω. Να!Και τωρα που ηρθες νιωθω ειδη καλυτερα. Βλεπεις;;; Χαμογελαω και νιωθω καλητερα μονο και μονο επειδη εσυ εισαι εδω.
Μιχαλης: Ναιιιι δικιο εχεις. Ξερεις. Δεν το εχω πει σε καμια αυτο.
Ειρηνη: Τι πραγμα;;
Μιχαλης: Οτι σ'αγαπω. Οταν το ειπε αυτο χαμογελασα ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
Ειρηνη: Κι εγω σ'αγαπω. Και Θα Σ'αγαπω Για Παντα. Με κοιταξε απορημενος. Τον φιλησα. Πρεπει να περασω οσο περισσοτερο χρονο μπορω μαζι του. Τον αγαπω πολυ και ειναι ο μονος που μου εχει απομηνει. Απομακρυνθηκαμε.
Μιχαλης: Ξερεις-
Δεν καταφερε να ολoκρηρωσει την φραση του επειδη χτυπησε το κουδουνι. Πηγα και πηρα ενα τοστ και εναν χυμο πορτοκαλι και ο Μιχαλης πεντε χοντ-ντογκ και μια κοκα κολα. Αγορια. Πηγαμε και κατσαμε. Μετα απο λιγο τα παιδια ηρθαν κι εκατσαν διπλα μας. Ο Μιχαλης εβαλε το χερι του γυρω απ'την μεση το,εγω τα χερια μου γυρω απ'την δικια του και το κεφαλι μου στο στηθος του.
Βιολετα: Ωστε τα εχετε εε;;
Ειρηνη: Ναι.
Οτομν: Ναι;;; Μονο αυτο εχεις να πεις;;;
Λεον: Εσυ δεν εισουν αυτη που ειχες πεσει ψυχολογικα επειδηβπηγε να σε βιασει;;;
Τζος: Και εγω δεν σε εσωσα εκεινη την μερα;;;
Ντιεγκο: Και πως γινεται να τον συγχωρησες ετσι;; Τωρα δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου ενω ο Μιχαλης με κρατησε ακομα πιο σφιχτα για να με ηρεμησει κατι που δουλεψε.
Βιολετα: Τι;; Δεν θα πεις τιποτα;;; Σηκωθηκα ορθια.
Ειρηνη: Τι θελετε να πω;; Και τι ειστε εσεις που τον κρινετε;;; Εκεινος δεν με παρατησε οταν η μητερα μου δολοφονηθηκε απειδη ειχα πεσει ψυχολογικα, ηρθε και ακομα κι αν του ειμουν θυμωμενη με υπερασπιστηκε με την Βαλερια, με εκανε να νιωσω καλυτερα. Εμεινα ορφανη και εσεις ουτε που νοιαστηκατε. Βοηθησα τον καθεναν απο σας με τον τροπο μου και εισεις με προδοσατε. Εμεινα χωρις σπιτυθ. Και αυτο το μαθετε και ουτε μια λεξη δεν μου ειπατε. Θα εμενα στον δρομο! Εμεινα ορφανη! Θα εμενα στον δρομο! Και εσεις ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΝΟΙΑΣΤΗΚΑΤΕ! ΤΟ ΚΑΤΛΑΒΑΙΝΕΤΕ;;; ΕΙΧΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΠΩΣ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΥΠΟΣΤΥΡΗΖΑΝ ΒΓΗΚΑ ΛΑΘΟΣ. ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΜΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΤΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ! ΤΟΣΟ ΕΓΩΙΣΤΕΣ ΕΙΣΤΕ! Ειπα ενω δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου. Εφυγα αφηνοντας τους ολους αφωνους. Ηλικρινα ΔΕΝ το περιμενα αυτο απο αυτους. Αφου ζητησα αδεια απο την διευθυντρια πηγα σπιτι. Εβαλα τις μπιζαμες μου και ξαπλωσα. Λεω να κοιμηθω ολη την μερα και ολη την νυχτα. Δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα.