Θα Σ' αγαπω Για Παντα

Κεφαλαιο 19

Ειρηνη
Δεν το πιστευω. Στο πατωμα ειναι η μαμα μου. Επεσα στα γονατα με δακρυα στα ματια. Βλεπω την σφαιρα ακριβως κατω απο την καρδια της. Βλεπω το αιμα που εχει στεγνωσει στα ρουχα της. Δεν το πιστευω. Δεν το πιστευω. Η μαμα μου. Η μαμα μου ειναι τωρα εδω. Ξαπλωμενη γεματη με αιμα μπροστα μου. Σηκωθηκα τρεμοντας ακομα ποταμια να τρεχουν απο τα ματια μου. Οταν κοιταξα τον τοιχο σοκαρηστηκα. Εγραφε: ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΚΠΛΗΞΗ ΜΟΥ ΕΙΡΗΝΑΚΙ. Με κοκκινα γραμματα. Συνηδητοποιησα πως δεν ηταν μπογια αλλα αιμα. Το αιμα της μαμας μου. Αρχησα να κλαιω με λιγμους. Ο Μιχαλης ηρθε και με αγκαλιασε. Μου ειπε να ηρεμησω αλλα εγω δεν μπορουσα. Οχι με το θεαμα που εβλεπα μπροστα μου.
Μιχαλης: Ελα Ειρηνη. Ηρεμησε. Πηγαινε στην καφετερια να ξεχαστεις λιγακι και θα τα κανονησω εγω τα υπολοιπα.
Ειρηνη: Δεν μπορω Μιχαλη. Δεν μπορω.
Μιχαλης: Μπορεις. Το ξερω. Εισαι δυνατη και θα τα καταφερεις. Μην ανυσηχεις. Σηκωθηκα και πηγα στο μπανιο. Ξεπλυνα το πρωσοπο μου και ξαναβαυτηκα. Βγηκα απο το μπανιο και πηγα στο σαλονι. Αγκαλιασα τον Μιχαλη και ξεκινησα για την καφετερια.
Μιχαλης
Με αγκαλιασε και εφυγε. Δεν τον πιστευω αυτον τον μαλακα. Οποιος κι αν ειναι θα τον βρω και θα τον σκοτοσω. Η καημενη η Ειρηνη. Υποφερει και ποναει με ολα αυτα που της συμβαινουν. Την αγαπω πολυ για να την βλεπω να ποναει και να υποφερει ετσι. Και ναι. Την αγαπω. Την αγαπω με ολη μου την καρδια. Θα εκανα τα παντα για να δω αυτο το τοσο υπεροχο χαμογελο της. Θα την προστατεψω απο αυτον τον μαλακα ακομα κι αν εξαρτατε και η ζωη μου απο αυτο. Καθαρησα τον τοιχο και πηρα την μαμα της και την πηγα στο νεκροταφιο. Ειδα μια αδεια ταφοπλακα. Πηγα και την εθαψα εκει. Εγραψα το ονομα και το επιθετο της. Στολησα τον ταφο της και της αφησα μερικα λουλουδια. Τριανταφυλλα απο την Ειρηνη και ορχιδεες απο μενα. Μπορει να μην την γνωρησα ποτε αλλα ειμαι σιγουρος πως ηταν πολυ καλη γυναικα. Πηγα σπιτι και η Ειρηνη δεν εχει ερθει ακομα. Ειναι 9 το βραδυ. Κι αν της εχει συμβει κατι;;; Εχω ενα κακο προαισθημα. Πηρα την ζακετα μου και τα κλειδια μου και πηγα στο αμαξι. Μπηκα μεσα και αρχησα να οδηγαω προς την καφετερια που πηγε η Ειρηνη. Σταματησα αποτομα το αμαξι οταν εκουσα ενα ουρλιαχτο. Μια φωνη ζητουσε βοηθεια. Θα την αναγνωριζα απο παντου αυτη την φωνη. Βγηκα απο το αμαξι και πηγα απο εκει που ακουγοταν η φωνη της. Ηταν ενα σοκακι. Ενας μαλακας της ειχε βγαλει την μπλουζα, το τζιν και το σουτιεν της. Η Ειρηνη εκλαιγε και φωναζε αλλα αυτος δεν ακουγε. Την δαγκωνε στον λαιμο και της αφηνε πιπιλιες. Πηγα και τον τραβηξα αποτομα απο πανω της. Του εριξα μια μπουνια και επεσε αμεσως κατω. Επεσα πανω του και αρχησα να του δινω μπουνιες.
Μιχαλης: *μπουνια* Μην *μπουνια* τολμησεις *μπουνια* και *μπουνια* την *μπουνια* ξανα * μπουνια* ακουμπησεις *μπουνια* μαλακα. Σηκωθηκα και αρχησα να τον κλοτσαω. Μετα τον σηκωσα και τον εριξα στον τοιχο. Του εσπασα τα πλευρα, το ενα του χερι και το ενα του ποδι. Η Ειρηνη καθοταν κατω κουλουριασμενη κοιτοντας με τρομο αυτο που συνεβαινε ενω εκλαιγε σιγανα. Πηγα κοντα της. Ειναι ακομα μονο με το εσωρουχο της. Το σουτιεν, η μπλουζα και το τζιν της ηταν σκισμενα. Πηγα και την αγκαλιασα. Περιεργος δεν την ενοιαζε που την εβλεπα ημηγυμνη και αρχησε να κλαιει στην αγκαλια μου. Η ζακετα μου ηταν γεματη αιματα απο τον μαλακα που εσπασα στο ξυλο ετσι δεν μπορουσα να της την δωσω. Ναι σιγουρα. Παραδεξου απλως πως σου αρεσει που την βλεπεις ετσι. Ειπε η συνηδηση μου. Καλα ειναι και αυτο. Της απαντησα. Την πειρα σε στυλ νυφης ενω εκεινη εκλαιγε ακομα και την εβαλα στην θεση του συνοδηγου. Γαμωτο δεν υπαρχει τιποτα για να την καλυψω. Ναι λες και δεν σου αρεσει αυτο που βλεπεις. Μου ειπε η συνηδηση μου. Δεν ειπα αυτο αλλα.... Μετα απο λιγο φτασαμε σπιτι. Ακομα εκλαιγε. Την κουβαλησα παλι σε στυλ νυφης και την πηγα στο δωματιο της. Πηρα της μπιζαμες της και πηγα να την ντυσω αλλα με σταματησε.
Μιχαλη: Ελα ρε Ειρηνη. Τοση ωρα ετσι σε βλεπω. Μην ντρεπεσε. Πριν της βαλω ομως τις μπιζαμες της πρεπει να δω τις πληγες της. Θυμηθηκα εκατο χρονια μετα ο μαλακας. Αλλα τι να κανουμε. Καλλιο αργα παρα ποτε οπως λενε. Πηρα το κουτακι των πρωτων βοηθειων και μετα απο μιση ωρα ειχα τελειωσει. Την εντυσα και την ξαπλωσα στο κρεβατι. Εκει που πηγα να φυγω μου μιλησε.
Ειρηνη: Μιχαλη ελα κατσε μαζι μου. Σε παρακλω. Πηγα κι ξαπλωσα διπλα της.
Ειρηνη: Μιχαλη.
Μιχαλης: Οριστε.
Ειρηνη: Σε ευχαριστω. Της χαμογελασα.
Μιχαλης: Μην το ξαναπεις αυτο. Σου υποσχομαι πως θα σε προστατευω οτι κι αν συμβει. Μου χαμογελασε αδυναμα.
Ειρηνη: Να σου πω κατι;;;
Μιχαλης: Πες.
Ειρηνη: Πλεον φοβαμαι να ειμαι χαρουμενη. Γιατι καθε φορα που ειμαι χαρουμενη κατι κακο γινετε παντα.
Μιχαλης: Μην το λες αυτο.
Ειρηνη: Κιομος ειναι αληθεια. Την μια μερα ειμαι χαρουμενη και ευτυχησμενη και την αλλη ολα πανε στραβα. Απορω γιατι ζω.
Μιχαλης: Εχω να σου πω μερικους λογους.
Ειρηνη: Για πες.
Μιχαλης: Τα μαθηματα σου, οι φιλοι σου, εμενα. Ειπα και την φιλησα απαλα στα χειλη. Με φιλησε κι αυτη. Κατι που δεν περιμενα αλλα το εκανε. Μετα απο λιγο απομακρυνθηκαμε. Ανοιξα τα ματια μου. Εκεινη τα ειχε κλειστα λες και δεν ηθελε να τα ανοιξει. Λες και φοβοταν κατι.
Μιχαλης: Ειρηνη. Δεν απαντησε.
Μιχαλης: Ανοιξε τα ματια σου. Σε παρακαλω. Τα ανοιξε διστακτικα και με κοιταξε.
Μιχαλης: Ειρηνη. Θες να γινεις το κοριτσι μου;;; Σου υποσχομαι πως δεν θα σε πληγωσω. Πως θα ειμαι παντα εκει για σενα. Με φιλησε.
Ειρηνη: Νομιζω πως πηρες την απαντηση μου. Γυρησε απο την αλλη και εβαλα το χερι μου γυρω απο την μεση της τραβωντας την κοντα μου.
Μιχαλης: Σ'αγαπω πολυ πριγκιπισσα. Της ψυθηρησα και κοιμηθηκα κρατωντας την στην αγκαλια μου.