Broken Home - (L.H./5sos fanfiction)

4

~~POV Jara~~
"Shht straks maak je d'r wakker!" "Shht jezelf!" "Ze is best cute zo" "Doe normaal!" . Ik opende langzaam mijn ogen en slaakte een kleine gil voor ik rechtop in mijn bed zat. 8 ogen keken me aan. "Uhm Goodmorning." Zei Michael. "Hi...?" zei ik. "Waarom staan jullie allemaal hier?" vroeg ik. "Nou ja, gister avond had je je telefoon beneden laten liggen en toen belde je moeder en ze klonk heel boos..." zei Calum. "Mijn moeder?! Oh god..." fluisterde ik.

"Ze zei dat ze van ja vader had gehoord wat er was gebeurt of zoiets..." Zei Ashton. "Ughh..." volgends mij konden ze die zucht aan de andere kant van de wereld hoorden. Mijn ouders hebben hier zelf voor gezorgd hoor. "Kan je ons alsjeblieft vertellen waarom je ouders hier niks van snappen?" Smeekte Ashton bijna. Ik knikte en de jongens gingen op het bed zitten.

"oké...dus mijn ouders hebben eigenlijk altijd ruzie over super stomme dingen enzo en ik was er echt wel een keertje klaar mee omdat ik er altijd tussen in zit en mijn vader-" ik besloot niet te vertellen over mijn vader die zijn woede soms op mij afreageert. "Je vader wat?" vroeg Luke. "Niks." ik schudde mijn hoofd. "en zijn ze gescheiden of..." vroeg Michael voorzichtig. Ik haalde mijn schouders op "zal niet lang meer duren denk ik..." zei ik zachtjes. Ze namen me in een groepsknuffel. Ik mag ze misschien nog maar met kennen maar ze voelen als de beste vrienden ooit.

De jongens waren al een tijdje beneden terwijl ik nog in mijn kamer zat. Ik hoorde een klop op mijn deur. "binnen." zei ik. Luke kwam de kamer binnen en glimlachte naar me. Ik glimlachte terug. Hij kwam naast me zitten op het bed, ik keek hem aan. "Weet je, je kan hier zo lang blijven als je wil." zei hij met een lach. Ik knikte "maar ik wil Jullie niet tot last zijn..." zei ik. "Tot last?! je bent ons echt niet tot last het is heel gezellig!" zei Luke. Ik glimlachte verlegen en keek naar mijn voeten. "Maar uhm... ik had het gevoel dat je net niet alles hebt verteld..." zei hij. Ik keek nog steeds naar de grond en zuchtte. "klopt." zei ik. "M-mijn vader reageerde zijn woede soms af op mij..." zei ik steeds zachter. "Wat?!" zei Luke. "Mijn vader sloeg me regelmatig oké!" zei ik hard terwijl tranen zich in mijn ogen vormde. Het duurde niet lang voor ze over mijn wangen stroomde. Luke trok me in een knuffel, daar zaten we dan een tijdje op mijn bed. Het voelde veilig, alsof ik hem al jaren kende. Hij veegde mijn tranen weg met zijn duimen. "niet huilen beautiful." zei hij zacht en wreef over mijn rug.

"B-bedankt." zei ik met een waterige glimlach. "No problem babe." zei hij. Ik werd warm van binnen. Wacht wat?! ik.. ik kan toch niet verlieft op hem zijn! Hij is gewoon een goede vriend. Hij duwde mijn kin omhoog met zijn wijsvinger zodat ik hem wel aan moest kijken. Hij keek in mijn ogen en kwam steeds dichter bij....

Sorry not Sorry ;p
Wat vinden jullie van de nieuwe Cover?