Broken Home - (L.H./5sos fanfiction)

10

WARNING: LANG HOOFDSTUK :)

~~POV Jara~~
Ik werd zoals gewoonlijk weer vroeg wakker 8:03 Ugh. Nee ik ga nu gewoon uitslapen. Ik trok de dekens over mijn hoofd en sloot mijn ogen opnieuw. Ik viel opnieuw weg.

"Is ze al wakker?"  "Wat denk je zelf als je zo hard praat!" siste iemand anders. "3-2-1!" zei iemand. Ineens voelde ik een golf ijskoud water over me heen komen. Ik schoot open gilde het uit. "Dat is je payback!" knipoogde Ashton naar me. "Waarom moest het water zo koud!" bibberde ik. "Ahw je zit helemaal te trillen." ik hoorde toch wat medelijden in Luke zijn stem. "Ja duh." zei ik. Ik grijnsde en keek ze 1 voor 1 aan. "KNUFFEL!" riep ik en rende als eerste op Michael af. "NEE! GA WEG!" riep hij. Ik sloeg mijn armen om hem heen en nu was zijn shirt doorweekt. Ik keek trots naar hem en hij moest lachen. "Volgende!" riep ik en draaide me om. Ik liep naar Calum, "Nee, Jara! NIET DOEN!" Ik sloeg mijn armen om hem heen en grijnsde. Hij keek me aan en Rolde toen lachend zijn ogen.  Ik keek maar Luke en Ashton en spreidde mijn armen. "Wie nu?" vroeg ik zo lief mogelijk. Ze liepen allebei langzaam naar achter. Michael, Calum en ik trokken ze allebei in een groepsknuffel.

"Jullie verdiende loon!" zei ik blij. "Jij bent echt erg." zei Luke. "Helemaal niet!" zei ik nep beledigd maar schoot al snel in de lach. "Nou, ga je aankleden luilak." zei Ashton. "Waarom?!" vroeg ik. "Omdat wij naar de studio moeten en we jou meeslepen." zei Luke met een grijns. "Ohh leuk!" zei ik. "Ga dan me kamer uit dan kan ik me aankleden." zei ik. Ze liepen allemaal de kamer uit en ik opende mijn kast. Ik keek uit het raam en zag dat de zon scheen maar er wel wind stond. Ik pakte een zwart shirt met kwart mouwen waar Crazy Opstond. Ik pakte zwarte ripped jeans en mijn vans.

De jongens stonden beneden op me te wachten. We liepen naar de auto, Ashton ging rijden. Op de bijrijders stoel zat Luke, Ik zat in het midden op de achterbank met Calum en Michael naast me. "Wat moeten jullie eigenlijk doen?" vroeg ik. "We gaan liedjes opnemen en wat schrijven voor det 2e album." zei Michael. "Hoe heet het album?" vroeg ik. "Sounds Good Feels Good." zei Calum. "Wauw." zei ik lachend. "C'mon hij is leuk bedacht!" zei Ashton. "Okay ja hij is wel leuk." gaf ik toe.

Ashton stopte de auto en we stapte allemaal uit. Ik volgde de jongens naar binnen. Er stond een man op ze te wachten ik liep stilletjes achter ze aan en wou niet al te veel opvallen dus ik hield me stil. "Ik ben John Feldman." zei de man en stak zijn hand uit. Ik schudde zijn hand, "Jara Smith." zei ik met een glimlach. Hij knikte "de jongens hebben me al het één en ander over je verteld." zei hij met een lach.

De jongens zaten op stoelen en banken met papier en een pen in hun handen. Ze verzonnen allemaal teksten, John was heel aardig en relaxed, hij was net even weg om koffie te halen. "Kan jij zingen, of schrijven?" vroeg Ashton mij ineens. De jongens keken me nieuwsgierig aan. "Uhm, Ik kan wel een beetje zingen en ik schreef vroeger voor de lol een paar teksten..." zei ik. "Heb je die teksten nog?" vroeg Luke. "Ik heb nog wel een refrein van een liedje op me telefoon staan...maar het is niet echt vrolijk of zo..." zei ik. "mogen we het zien?" vroeg Michael. Ik knikte en ging naar de notitie's in mijn telefoon. Ik gaf hem aan Ashton en de jongens gingen achter hem staan. "Het klinkt mooi..." zei Ashton. "Kun je het zingen?" vroeg Luke voorzichtig. Ik schudde snel mijn hoofd. "Ik kan niet heel goed zingen!" zei ik snel. "We doen wel mee, maar dan moeten we de melodie weten." zei Calum. Ik knikte en begon voorzichtig.

Hey mom, hey dad
When did this end?
Where did you lose your happiness?
I'm here alone inside of this broken home
Who's right, who's wrong
Who really cares?
The fault, the blame, the pain's still there
I'm here alone inside of this broken home, this broken home....
"Het klinkt geweldig...!" zei Luke. "Writing from personal experience." zei ik zacht. "Zouden we het mogen gebruiken voor een liedje op het album, en dat je ons helpt schrijven?" Vroeg Michael. Ik knikte "Ja tuurlijk!" zei ik met een glimlach.