--
Faith's pov
Nakabalik na kami school at eto na nga magkahawak nga kami ng kamay ni allan.
Emeged! It's killing me softly.hahah kumanta daw ba promise talaga. Pero nakakahiya naman sa mga tao kung pag usapan ako nagbulungan pa kunwari. Rinig ko naman
sa sobrang inis ko. Tumayo ako sa ibabaw ng lamesa at tska ako sumigaw.
"Kayo! Kayong lahat kung pag-uusapan niyo ko pwede ba sa harapan para naman alam ko."--sabay baba sa lamesa at iniwan ko silang lahat na nakanganga.
"Oy hintay naman cool mo don angel"--si allan yan hingal na hingal hinabol pala ko.
"E peste sila e! Pag-usap ba ko sabagay sino ba naman kasi ang kasama ko ang 'soon to be' president lang naman ng campus na to"--i said sarcastically. siya naman tawa lang nakakainis to a! Baka naman pamaya pipe pala to.AHAHHAA! Tas pag nagusap kami sign language lang omo! Grabe pero ayos lang bawi na sa itsura pero atleast di na halata.
Wild naman ng isip ko.di ko tuloy maiwasan ang di mangiti.
"Ngiti ng ngiti parang baliw"--fravis
Nasa room na pala kami at binangga pa niya ko talaga.epal talaga yon.
"Wala kang paki"--sabi ko naman at pinagdiinan ko yung salitang" PAKI"
uupo na sana ko ng makita kong papalapit si fravis yumuko na lang ako sa desk ko at matutulog na sana ko ng biglang may humampas sa desk ko na ikinagulat ko.
Blaaggg**
Masakit nakakabingaw ng tenga
"Ano ba?! Ha?!"--si fravis lang yun. Epal nya ha.
"Hindi to bahay kaya wag kang matulog dito"--aba! At nakikialam talaga
"Bakit sayo to?! Pag-aari mo"--ganti ko banas na banas na ko apakayabang po nya.
"Hoy! Engot baka nakakaklimutan mo SY ang aplido ko at akin ang paaralan na to"--fravis
"Oh e di kainin mo gago!"--narinig kong napa'ooh ang crowd
Kinakabahan na ko pero akmang lalabas na ko ng room ng bigla niya kong higitin at dinala sa gitna ng classroom.
"Gusto ko lang malaman niyong lahat na ang babaeng to ay isang mahirap lang kaya lang siya nakapag-aral dito ay dahil sakin,alam niyo kung bakit kasi pag-nagsilbin siya sakin bilang personal maid o alalay ko babayadan ko ang utang niya kaya kayo utusan niyo to hanggang gusto niyo o pagtripan niyo."--then binitawan niya yung wrist ko at lumakad na siya palabas kasama ang mga kaibigan niya.
Tumakbo ko palabas at hinabol ko siya i mean sila.
"Hoy!"--at nung lumingon siya
"IKAW tandaan mo yung araw na to,wag na wag mong kakalimutan na ipinahiya mo ko,oo maaring tama ka na mahirap ako baon sa utang ang pamilya ko pero kahit ganon may pamilya ko na nagmamahal sakin e ikaw sinong nagmamahal sayo mga katulong niyo sa bahay niyong mansyon,yan mga kaibigan mong kasama mo lang kasi mayaman ka wag ka sanang mawawalan baka kasi hindi mo kayanin"--then i left them at tumakbo na umiiyak at pupunta na lang ako sa mommy ko.
--
Chap.9
Seeyou!
