--Author's note:
So for the long wait guys! Kung may naghihintay man! Sorry hahah :) ngayon lang ako gumana
HAPPY READING!
Chapter41
Migie's pov
Ayun oh! Nagkapov din ako :D thankyou author! :))
** simula nung malaman ko yung plano niya hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin sa kanya wala din ako sa lugar para pigilan siya pero bakit may kakaiba sakin na para bang gusto ko na wag na lang siyang umalis. Hindi ko na mawari at maintindihan.
"Ang kumplikado talaga ng pag-ibig minsan hindi mo na maidifferentiate kung alin ba talaga yung totoo sa hindi"-migie
Nakaplano na din yung bakasyon ko sa states muna ko para makasama sina mom at dad tska medyo magulo na din yung mga kaibigan ko.
Mauuna lang umalis sakin si allan pero hindi niya alam na aalis din ako.
"Hatid mo ko sa airport"--allan asking me pero ayoko ngang umalis siya tas ako pa maghahatid sa kanya. Labo naman oh.
"A-yo-ko"--sabi ko naman kay allan.while making some hands gesture na ayoko talaga.
"Please"--si allan pa rin yan ang kulit ng lahi mo sabay non umakbay pa siya napatingin tuloy ako sa mukha niya agad naman akong lumayo sa kanya nakaramdam ako ng kakaiba
"Layuan mo nga ako! Allan"--sabay non iniwan ko siya mag-isa ayokong nagpapacute siya sakin "AYOKONG MAINLOVE TAPOS NA KO DYAN NAPAGDAANAN KO NA YAN"-migie
Allan's pov
Problema nung si migie nagpapahatid lang naman ako tska siya lang naman kasi may alam na aalis ako.
Bago umalis may ihohost pa kong event dito sa Einstein university kaya medyo magiging busy din ako this week mas mabuti yon para hindi ko sila laging nakikita o nakakasama.
"Kailangan ko din tulungan yung sarili ko,para makalimutan ko yung nararamdaman ko para sa kanya, masaya na kong masaya siya"--allan.
--
The next day
Faith's pov
Happy 1st monthsarry lang naman samin bukas I was thinking kung anong ibibigay ko sa kanya lahat ata ng pwedeng ibigay ko sa kanya meron na siya.
Hirap na hirap ako sa pagdedecide so i call allan na para matulungan niya ko di ba ganon yon kapag lalaki yung bibigyan mo dapat lalaki din ang mamimili or vice versa di ba?
A few minutes dumating si allan sabi ko na nga ba kahit busy to dadating at dadating siya para sakin
"I'm so lucky to have a friend like you"--sabi ko kay allan while looking at his eyes and i saw sadness in his beautiful eyes.
"Alls,are you ok?"--i asked him again while we are walking inside the mall.
"Yes there's no reason to be sad"--allan said then he smile to me but there's a strange feeling that makes me feel worried.
Pumasok kami kung saan saang shop tapos nagulat ako ng bigla siyang nag-paalam sakin
"Faith wait lang i'll be back may bibilin lang ako just promise me hindi ka aalis dyan"--then he walked away tiningnan ko siya hanggang sa mawala siya s paningin ko.
"Pano kaya kung ikaw yung pinili ko allan mas masaya kaya tayo"-i murmured then nagulat ako may nagtakip sa mga mata ko.
"Alls,ikaw yan noh?tanggalin mo nga wala ako makita"--sabay non hinawakan ko yung kamay niya
