Geçmiş

Huzur..

E:Ya Eren telefonlarını açmıyor diyorum!
Er:Sakin ol belki sarjı bitmiştir.Gelir şimdi.
E:Sabahtan beri onu arıyorum ama yok!
İki saattir Erenle tartışıyoruz.Beren şuan ortalıkta yok ve ben kendine zarar vermesinden çok korkuyorum.
Kapının açılma sesiyle ikimizde kapıya doğru döndük.Semih ve kucağında Berenle girmesiyle Erends bende şok olmuş bir şekilde onlara bakıyorduk.
S:Şş sessiz olun.
Dedi ve Bereni odasına çıkardı.
Er:Bak ben sana demiştim.İyi işte.
E:Semih aşağı insinde bakalım nerdeymişler öğrenelim.Meraktan çıldırdım burada.
Hah sonunda inebildi.
E:Nerdesiniz siz?!
S:Beren kendine zarar verecekti engelledim.Onun şuanda hepimizin sevgisine ve yalnız kalmamaya ihtiyacı var.Uyuyor şuan.
E:Ya sen olmasaydın?! Of ya..
Sinirle ayağa kalkıp bahçeye çıktım.İnanmıyorum ya Berene birşey olsaydı.Gerçekten çok kötü bir duygu bu.O benim kardeşim.Tamam bir kaç ay önce öğrenmiş olsan dahi hemen alıştım ve annenim emaneti o ayrıca aramızda çok güçlü bir bağ olduğudunu hissediyorum.Kardeşim o benim.Ve ona zarar gelmesine asla izin vermem.Bahçedeki salıncağa oturdum.O sırada arkamdan biri örtü örttü omuzlarıma.Tabikide Eren kokusundan,yürüyüşünden nefes açısından tanırım ben onu.
Er:Sakin ol.Onu koruyacağız.Bu zamanlarıda atlatacak.
E:İnşallah.
Er:Gel geç oldu dinlenmelisin.Havada soğuk zaten üşürsün.
Gülümsememe engel olamadım.
E:Uyuyana kadar benimle yatarmısın?
Er:Gel bakalım küçük cadı.
Beraber içeri girdik.O mutfağa girdi.Su içecek heralde.Hemen pofuduk pijamalarımı giyip örtünün altına girdim.O da geldi.Tüşörtünü değiştirip eşofman giymişti.Örtünün altına girdi.Alnıma öpücük kondurup kollarını bana sardı.Huzur...İşte tamda burasıydı.Bende onun o huzurlu kolları arasında uykuya daldım.
Biliyorum kısa bir bölüm oldu.Ama okuldan hiç zamanım kalmıyor.Yakında daha uzun bölüm ile geleceğim.
Öpüldünüz...