Trust, Love Fight. || Ft. Zayn Malik

Hoofdstuk 6

"Stap in!" Zegt Tyler. Twijfelend sta ik voor zijn auto. 'Kom op Em! Je kunt niet altijd bang blijven voor auto's!' Zeg ik streng tegen mezelf. Wel in mijn hoofd natuurlijk, anders zou Ty denken dat ik gek ben! Misschien ben ik ook wel gek. Zou me niks verbazen. 

"Kom je nog?" De stem van Tyler ontwaakt me uit mijn gedachten. 

"Oh, eh.. Ja!" Ik stap snel in en sluit de deur, Mijn gordel klik ik vast en gebaar dan naar Tyler dat hij kan rijden. 

Als we op de weg zijn, zie ik opeens de groene Jaguar weer op me af komen. Meteen knijp ik mijn ogen dicht en wacht op de klap. Maar die komt niet.

*Flashback* 

"Ik heb honger!" Zeur ik. 

"Ik weet het liefje, we zijn bijna weer thuis. We zijn bijna bij London." Zegt mijn moeder. Ik zucht even en ga verder met mijn tekening. Het wordt een meisje met donzen engelenvleugels, die zich als een hart om haar heen vouwen. Het is al bijna af. Op het moment dat ik op kijk om te zien hoe ver we al zijn, zie ik een groene Jaguar recht op ons af komen. Ik geef en gil en voel dan hoe ik met mijn hoofd tegen de stoel voor me aan val. 

Ik open moeizaam mijn ogen weer. Ik zie bijna niks, maar ik voel een stekende pijn in mijn buik en hoofd. Ik open met al mijn kracht de deur en val half uit de auto. Ik kan nog maar net op mijn benen staan en zie alles dubbel. Ik knijp mijn ogen samen om zijn zicht weer scherp te krijgen. 

Wanneer ik naar beneden kijk, zie ik dat het potlood waar ik mee aan het tekenen was, in mijn buik steekt. Mijn ogen worden goot. Er stroomt allemaal bloed uit. Ik pak het potlood vast, bijt op mijn lip en trek hem ruw uit mijn buik. Ik schreeuw het uit van de pijn.  

Dan zie ik opeens alleen nog maar rood. Ik wrijf even door mijn ogen en zie dat er allemaal bloed aan mijn handen zit. Ik voel mezelf misselijk worden. Nog misselijker dan dat ik al was. Ik voel aan mijn voorhoofd, waar het helemaal nat is van het bloed. Dan kijk ik naar beneden, waar er nog steeds allemaal bloed uit mijn buik gutst. Alles zit onder het bloed. Mijn bloed... 

Ik kijk even om me heen, en zie dat het helemaal verlaten is hier. Op de groene Jaguar, waar nu allemaal bloed uit loopt, waarschijnlijk van de bestuurder, en onze auto na. 

Papa en mama! Schiet er opeens door mijn hoofd. Ik vergeet al mijn pijn voor even en struikel naar de auto. Ik probeer de deur open te maken, wat niet lukt. Met veel geweld weet ik hem open te krijgen. Ik zak op mijn knieën. "Papa, mama, wordt wakker. Alsjeblieft." Smeek ik. Mijn zicht wordt weer wazig, dit keer van de tranen. Ze zitten helemaal onder het bloed, net als ik, en reageren nergens op. Ze liggen voorover gebogen op het dashbord met hun ogen gesloten. 

"Laat me niet in de steek!" Zeg ik zacht. En ik schud ze even door elkaar. Nog altijd geen reactie. 

"WORDT WAKKER!" Schreeuw ik nu. Maar er is niemand die me kan horen. Niemand die me kan helpen. Ik ben alleen...

----------- 

Heyy guys! 

Sorry voor het korte hoofdstukje!! Ik vond gewoon dat dit het perfect einde was voor dit hoofdstuk. 

Vote/Comment/Tips/Ideas??  

Xxxxx me