Trust, Love Fight. || Ft. Zayn Malik

Hoofdstuk 40

Wanneer ik wakker word, is de kamer nog donker. Ik graai onder mijn bed naar mijn mobiel en kom er achter dat het pas half 2 is. Sloom van de slaap sta ik op en slaapwandel half naar de badkamer. Daar knip ik een klein lichtje naast de spiegel aan.

Omdat ik het heel erg warm heb, besluit ik een plens water in mijn gezicht te gooien. Dus buk ik boven de wasbak en gooi wat koud water in mijn gezicht. Wanneer ik weer overeind kom zie ik via de spiegel dat er iemand achter me staat. En die iemand is Zayn. Mijn hart blijft letterlijk even stil staan. Ik knijp mijn ogen dicht. Het is niet echt! Het is niet echt! Hou ik mezelf voor.

"Zozo, ons kleine meid dacht weg te komen." Ik krimp ineen bij het horen van zijn stem terwijl mijn ademhaling onregelmatig en trillend is.

Drie...

"Misschien had je het jezelf makkelijker gemaakt als he niet was gevlucht."

Twee...

"Of dacht je soms dat ik je niet zou vinden? Hm?"

Een!

Bijna automatisch beginnen mijn voeten te rennen, langs hem heen, de badkamer uit, langs het bed van Harry, de kamer uit. Misschien moet ik Harry even waarschuwen, maar wanneer ik een blik achterom werp, komt Zayn mij al achterna, dus ik denk niet dat ik me daar zorgen over hoef te maken. Nog iets valt me op, het bed van Harry is opvallend leeg. Maar ik heb geen tijd om me daar nu druk om te maken, ik moet weg hier!

Ik race de trap af, waardoor ik de laatste paar treden naar beneden struikel. De voetstappen achter me dwingen me op te staan en verder te gaan, maar plots blijf ik staan. Mijn voeten willen niet meer rennen bij dit aanzicht. De plek waar de woonkamer was, is nu een ravage. Banken en tafels zijn omgegooid, de tv ligt aan diggelen op de grond, en er hangt een dikke stofwolk in de lucht. Die stof zat waarschijnlijk op en in de meubels en tussen de kieren van de vloer.

En middenin de ravage zitten mijn vrienden. Allemaal ineengedoken en voor zover ik kan zien in het donker - het enige licht wat ik heb is dat wat ik in de badkamer aan heb gelaten en de schijnselen van de maan door de ramen heen - zijn ze vastgebonden.

"Ah, je hebt je vrienden gevonden, zie ik." Zayn komt grijnzend voor me staan. In tegenstelling tot net wil ik nu op hem af rennen, hem pijn doen, zo veel mogelijk. Met mij mag hij doen wat hij wil, maar van mijn vrienden blijft hij af! Maar hoe graag ik dat ook wil, ik word tegen gehouden van achteren. Twee paar armen houdt me in een soort houdgreep en een derde paar dwingt me te kijken naar het tafereel voor me.

[WARNING: In dit stukje komt veel bloed voor.]

"Jij bent als laatste, eerst mag je kijken hoe je vrienden sterven." Met een gemeen lachje trekt hij een van de lichamen omhoog uit de groep. Als hij iets dichterbij komt, zie ik dat het Summer is.

"Blijf van haar af, Zayn!" Gil ik hem toe, proberend mijn tranen in te houden. "Je mag met mij doen wat je ook maar wilt, maar blijf van hen af!" Een traan, slechts eentje, rolt over mijn wang heen.

"Te laat, Emily," Zayn trekt iets uit zien riem wat glinstert in het maanlicht. Een mes! "Dàt" Hij heft zijn arm boven de borstkas van de hevig snikkende, doodsbange Summer. "Had je je eerder moeten bedenken." Bij dat laatste woord, haalt hij vol uit en steekt het mes tussen Summer haar ribben. Ik laat een hoge gil ontsnappen terwijl de tranen nu rijkelijk over mijn wangen stromen.

Haar shirt, wat hij eerder vast had, laat hij nu los, waardoor Summer naar adem happend op de grond valt. Zayn bukt even om het mes te pakken, steekt nog een paar keer. Elke keer komt er een piepje uit mijn keel. Uiteindelijk laat hij haar leeggebloede, levenloze lichaam liggen en loopt weer op de groep af. Niall, die - net als de rest, maar het meeste van allemaal - zit te huilen van angst en om Summers dood, wordt omhoog gerukt. Hij ondergaat dezelfde behandeling als Summer en valt dan naast haar neer.

Ik wil gillen, schreeuwen, naar Zayn roepen dat hij ze met rust moet laten, allemaal tegelijk, maar er komt niks meer uit mijn keel dan een zielig gepiep terwijl ik onbedaarlijk huil. Zayn loopt op me af en gaat even met het bebloede mes langs mijn wang, wat ervoor zorgt dat het bloed van mijn beste vriendin en een van mijn beste vrienden nu op mijn rechterwang gesmeerd zit.

"Niet huilen, straks is het allemaal over." Met die woorden kiest hij nu Eleanor uit de groep. Ze klampt zich uit alle macht vast aan Louis, maar wordt hardhandig bij hem weg getrokken. Zayn houdt het mes dreigend bij haar keel en duwt tergend langzaam door, waardoor bloed langs haar hals naar beneden druipt. In één snelle beweging snijdt hij haar hele keel open en El valt met een verschikkelijk geluid - iets tussen een schreeuw en gegorgel - gepaard met het hartverscheurende gekrijs van Louis op de grond. Waar ze uit alle macht adem probeert te krijgen. Zayn wacht niet eens tot ze dood is en trekt Liam omhoog.

Als iedereen bebloed en levenloos op de grond ligt behalve Harry, doet heel mijn lichaam pijn en de plek waar mijn hart zit nog wel het meest. De tranen zijn nog niet op. En ik hang slap in het web van armen dat elke beweging die ik wil maken tegen houdt.

Harry kruipt al vastgebonden naar me toe, Zayn had alleen iedereens polsen aan elkeer vastgebonden, dus dat is een geluk voor Harry. Pas wanneer hij voor mijn neus staat, heb ik weer een beetje energie. Ik probeer me uit alle macht los te rukken om bij Harry te komen.

"Emmy, luister." Begint Harry. Ik stop met spartelen en kijk hem aan. Mijn zicht is wazig door de tranen die maar blijven komen. "Vlucht. Wees-" Er klinkt een schot, er spatten spetters van Harry's bloed op mijn gezicht. Harry kijkt verbaasd naar zijn borst, waar de bloedvlek snel groter wordt, dan kijkt hij mij nog even aan en zakt in elkaar.

Op dat moment komt er weer geluid uit mijn keel. Ik zak gillend, huilend, schreeuwend door mijn knieën, bij het lichaam van Harry.

Zayn heeft me volledig gebroken.

-----------

Heei peepz,

dit was misschien niet het smakelijkste hoofdstuk, maar het is wel een belangrijk hoofdstuk.

En ik ga deze a/n écht kort houden!

VRAGEN VOOR DE Q&A KUNNEN NOG STEEDS WORDEN INGELEVERD

dat was het wel, nu moet ik echt opstaan :/

byeee

xxxxxx me