Trust, Love Fight. || Ft. Zayn Malik

Hoofdstuk 30

Met bonzend hart open ik de voordeur, waarom weet ik zelf ook niet. Ja, ik weet het wel, ik ben bang om Zayn te zien, hij weet immers waar ik woon.

Eerst zet ik de deur op een kiertje met de ketting er tussen zodat hij niet verder open kan, maar tot mijn verbazing kijk ik in een paar ernstig staande groene ogen.

"Harry?" Vraag ik met een mengeling van verbazing, opluchting en angst. Ik ben natuurlijk nog niet vergeten wat hij heeft geprobeerd te doen..

Toch open ik de deur helemaal, omdat ik een gevoel heb dat hij iets belangrijks te zeggen heeft. En dat gevoel is juist. Harry stapt naar binnen en sluit de deur zorgvuldig achter zich.

"Emily luister goed, je kan hier niet blijven, Zayn komt. Hij is woedend op je. Hij vindt dat het jouw schuld is dat wij ons tegen hem hebben gekeerd en hij heeft een pistool. Hij heeft al op Louis en mij geschoten, maar hij miste omdat hij niet zorgvuldig was. Gelukkig." Harry stopt even om op adem te komen en dit allemaal te laten bezinken bij hem.

"Wacht, hij staat er dus alleen voor?" Een beetje onzeker of dit geen val is kijk ik hem aan, maar Harry is bloedserieus. En voor zover ik gemerkt heb toen ik nog bij hen thuis was, kan hij absoluut niet liegen.

"Je moet me geloven Emily, je bent in gevaar. Liam en Niall weten het ook al en Louis heeft zelfs een verblijf voor ons geregeld." 

"Ons?" Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen.

"Wij kennen hem het beste, Em, wij zijn de enige die je tegen Zayn kunnen beschermen. Summer , Danielle en Eleanor gaan ook mee, zij lopen ook gevaar." Legt Harry uit. Wie Eleanor is weet ik niet, Danielle ken ik wel. Ze is een keer in het ziekenhuis geweest en toen hebben we wat gepraat.

"Dus je bedoeld dat ik weer weg moet?" Vraag ik zacht, waarop Harry knikt. Ik sla mijn blik neer en bijt op de binnenkant van mijn lip. Wanneer de deur open gaat, kijk ik op. Het is Summer, die de gang in komt gelopen.

"Je bleef zo lang weg, dus ik dacht i-" Ze valt stil bij het zien van Harry. "We gaan zeker zo?" Raad ze. 

"Zo snel mogelijk, we moeten een grote afstand tussen Zayn en ons zien te houden." 

"Dan gaan we afscheid nemen." Summer pakt mijn pols vast. 

"Wat? De rest weet het dus al?" Koppig blijf ik staan. 

"Ja, maar we wilden je niet onnodig in de stress zetten. Kom nou?" Summer kijkt me aan.

"Dus dit is eigenlijk een afscheidsfeest?" Tranen beginnen achter mijn ogen te prikken. Summer slaat haar blik neer en achter me hoor ik Harry ongemakkelijk kuchen. "Ja dus... Ik kom al." Sjokkend ga ik achter Summer aan, de woonkamer in, waar de vrolijke sfeer ook is verdwenen. Iedereen kijkt me aan, ze weten wat er nu komt. 

Na iedereen gedag te hebben gezegd, besloten ze mij nog even alleen te laten met mijn familie. John verzekerd me er nog van dat ze bij de politie bezig zijn Zayn te pakken, maar dat het niet al te soepeltjes gaat. Harry, Louis, Niall en Liam zijn wel onschuldig verklaard tijdens een rechtzaak toen ik nog in het ziekenhuis lag, omdat Zayn hen alle vier chanteerde en bedreigde. 

Dan is het moment eindelijk daar, ik moet echt vertrekken. Ik knuffel Ethan en Lucy helemaal plat en daarna Margaret en John ook nog. En als laatste natuurlijk Tyler. 

"Pas goed op jezelf, we bellen af en toe nog wel." Fluistert hij in mijn oor. Ik bedank hem, druk een kus op zijn wang en draai me dan van hen weg, om me bij de rest te voegen. Louis, Eleanor, Harry en Danielle gaan in de zwarte Range Rover van Louis. Niall, Summer, Liam en ik in de Land Rover van Liam, die vrij veel lijkt op de auto van Louis. Aangezien Danielle en Eleanor elkaar kennen en ze het beter vonden voor mij om bij Niall en Summer te zijn, hebben ze de auto's zo ingedeeld.

Ik blijf naar mijn familie zwaaien totdat ze uit het zicht zijn verdwenen en leg dan mijn hoofd tegen het raam aan. Met een zucht staar ik naar buiten, denkend aan hoeveel er kan gebeuren in een paar maanden.

Eén ding is wel, mijn leven is compleet veranderd sinds mijn ouders zijn gestorven..

--------

Ik wilde dit stukje eerder posten, maar Wattpad deed vrij raar en ik kon de afgelopen drie dagen niks uppen.... Hadden meer van jullie daar last van?

Anyways, ik kreeg wel een idee een paar dagen geleden, dat is waarom ik dit hoofdstuk toen helemaal heb veranderd (toen ik klaar was kon ik dus niet uppen, dat is waarom het zo lang duurde) en ik heb goed nieuws:

Het boek is nog niet afgelopen!

hoeveel hoofdstukken weet ik niet, maar in ieder geval een stuk meer dan dat ik van plan was. Het einde wat ik in gedachten heb, weet ik nu ook niet meer zeker, ik zit te twijffelen, dus even BELANGRIJK:

HAPPY END OF SAD END, JULLIE MOGEN KIEZEN, ZET HET AUB IN JE REACTIE! THANKS

xxxxx