Trust, Love Fight. || Ft. Zayn Malik

Hoofdstuk 8

OMFG IK GA NAAR ONE DIRECTION VOLGEND JAAR!!!!!

AAAAHHH ik zit helemaal te flippen!!!

Wie gaat er nog meer allemaal??

------------

Ik zit op de bank tv te kijken. Opeens ploft Tyler naast me neer en zapt naar een andere zender. 

"Hé, dat was ik aan het kijken!" Pruil ik. 

"Jammer dan." Hij steekt mijn tong naar me uit. Ik grinnik even en kijk naar mijn tante, die aan tafel de boekhouding zit te doen. Maar ze wordt steeds gestoord door de tweeling, die hyper bezig zijn. 

"Zal ik Ethan en Lucy mee nemen naar het park?" Vraag ik. Margaret kijkt op en glimlacht even naar me. 

"Als je dat zou willen." Zegt ze. Het klinkt eigenlijk meer als een vraag. Ik knik. 

"Anders zou ik het ook niet vragen." Ik sta op en trek mijn all-stars weer aan. Het is veel te warm voor een jas, en ik heb ten slotte al een vestje aan. Een zwart kanten jurkje met een beige vestje en spijkerstof all-stars. Ik pak Ethan aan mijn ene hand en Lucy aan de andere.  

"Kom, we gaan lekker naar het park!" Zeg ik. Ze springen meteen enthousiast op en neer, zodat ik helemaal door elkaar geschud word. 

"Hé hé, wel een beetje rustig met Emmy doen!" Zegt Margaret glimlachend. 

"En Emmy, doe je voorzichtig in het park. Vooral voor.. Je weet wel.." Ik knik. 

"Doe ik," Verzeker ik haar.

In het park staan wat hanghongeren, spelende kinderen met ouders en oude mensen op bankjes.  

"Nou, lekker spelen!" Ik geef ze een zetje richting de speeltuin en ga op het bankje vlakbij zitten, zodat ik ze in de gaten kan houden. Ehan rent meteen de zandbak in en begint te graven. Ik grinnik even. Die moet straks in bad, vrees ik. Dan kijk ik naar Lucy, die van de glijbaan glijdt. Al snel ben ik in gedachten verzonken. 

Opeens hoor ik bekend gehuil. Ik sta snel op en til Lucy op. "Ze is van de schommel gevallen..." Zegt een jongetje, ik schat een jaar of 9/10 oud, die erbij staat. Ik knik even. 

"Dankjewel." Ik ga met Lucy op mijn schoot op het bankje zitten en klop het zand van haar af. 

"Hé, meissie rustig maar." Fluister ik sussend. Ik zie dat er bloed door haar legging heen sijpelt. Oké, niet goed! 

"Oh oh.." Zegt Lucy, die inmiddels is gestopt met huilen. Ze kijkt ook naar haar knieën. 

"Doet auw." Jammert ze. Ik knik. 

"Kom, dan halen we Ethan en gaan we naar huis." Ik sta op en zie dat Ethan niet meer in de zandbak is. Vrijwel iedereen is weg. Alleen een groepje jongeren verderop en het jongetje van net zijn er nog. Is het al zo laat dan? Ik kijk op mijn horloge, al 9 uur geweest.  

Oh als Margaret erachter komt dat ik hem kwijt ben geraakt, vermoord ze me! Niet echt natuurlijk, maar ik had beloofd goed op ze te passen. "Lucy, blijf hier. Beloof je dat je niet weg gaat?" Ze knikt braaf. Ik ren snel door de speeltuin, maar nerens een spoor van Ethan. Ik durf nie eens te bedenken wat er gebeurd zou kunnen zijn...  

"Ethan! Waar ben je?" Roep ik. Ik heb het hele park al doorgezocht, maar ik heb hem niet kunnen vinden. Opeens hoor ik geritsel in het struikje naast me. Ik ben best bang voor wat er in zit, maar kijk toch. 

"Ethan David Williams! Wil je me nooit meer zo laten schrikken?!" Roep ik. Ik til hem op en loop het struikje uit. 

"Ben je die andere niet ook kwijt?" Hoor ik opeens een zwoele stem achter me.

-------

Drie keer raden wie DAT is? ;)

Vote/Comment/Ideas/tips??

xxxx me