Trust, Love Fight. || Ft. Zayn Malik

Hoofdstuk 12

Ik moet in slaap gevallen zijn, want ik schiet wakker van een bonkend geluid. Mijn keel voelt droog en pijnlijk, wat aangeeft dat ik weer eens heb gegild in mijn nachtmerries..

"Zayn, doe NU die deur open of ik trap hem in!" Klinkt een geïrriteerde stem aan de andere kant van de deur. Ik kijk de kamer verbaasd rond, maar er is niemand behalve ik. Een harde bons klinkt op de deur. Ik ben nog steeds te verbaasd om iets te doen. Nog een bons en een kraak. Niet veel later een klik. Het slot van de deur is kapt gesprongen. De deur vliegt open en er verschijnen twee bruinharige jongens in de deuropening. Een met blauwe ogen en de andere met hazelnootkleurige ogen. 

Ik kijk ze met een mengeling van nieuwschierigheid, verbaasdheid en angst.

"Is Zayn er niet?" Vraagt de jongen met de blauwe ogen. Ik schud perplex mijn hoofd.

"We dachten dat hij je aan het slaan was of iets in die richting, omdat we je zo hoorden gillen." Zegt de ander hoofdschuddend. Mijn gedachten schieten naar gisteren. Zayn HEEFT me geslagen...

"Kom eens hier." Ik kijk ze argwanend aan. 

"Kom nou maar." Langzaam sta ik op en loop richting de jongens. Die met de bruine ogen strijkt met zijn vingertoppen over mijn wang. 

"Hoe kom je daar aan?" Vraagt hij. Ik voel zelf aan mijn wang en kijk hem niet-begrijpend aan.

"Kijk eens in de spiegel." Ik kijk langs hem heen. Op de muur tegenover de deur hangt een spiegel. Ik schrik wanneer ik mijn spiegelbeeld zie. Er zit een blauw/paarse plek op mijn wang. 

"D-dat heeftnZayn gedaan." Stamel ik met schorre stem. Wanneer ik mijn hoofd weer terug draai naar de jongens, zie ik tot mijn schrik Zayn iets verderop staan. Zijn koude blik doet me rillen.

"Ik eh.." Mijn blik schiet even naar Zayn en dan weer terug naar de jongens. De jongen met de bruine ogen volgt mijn blik en kijkt mij dan weer aan.

"Het is goed, kom maar." Hij pakt mijn pols vast en begeleid me, een stuk rustiger dan Zayn gisteren, door de gang. Ik werp nog een snelle blik achterom, naar Zayn. Zijn wenkbrauwen staan in een boze frons, er klopt een ader in zijn hals en zijn ogen staan donkerder dan dat ik ze tot nog toe heb gezien. Het geheel is angstaanjagend.

In een andere kamer wordt ik op een bed neer gezet. Ik volg de bewegingen van de jongen, die alle kastjes aan het doorzoeken is. Mijn gedachten dwalen weer af naar de woedende blik van Zayn. Meteen krijg ik de rillingen weer.

De jongen gooit me iets toe, maar doordat ik zo in gedachten was, ben ik te laat met het vangen en komt het harde ding tegen mijn voorhoofd aan. Ik mompel een 'auw' en wrijf over mijn voorhoofd. Ik zie dat het een haarborstel is, doordat het ding nu in mijn schoot ligt.

De jongen heeft het niet eens door en gaat rustig verder met alle kastjes doorzoeken. Ik vraag me af wat hij van plan is...

"Waarom deed Zayn dit?" Ik besluit de gok te wagen. De jongen blijft meteen verstijfd staan, waarna hij zich langzaam omdraait. Zijn ogen vinden de mijne, waarna er een zacht zuchtje te horen is.

"Sorry, dat kan ik niet zeggen.." Wat is dit nou weer?! Zayn heeft me geslagen en betast en ik mag niet een weten waarom?!

---------

Pff ben echt moe...

Vrijdag op zaterdag had ik een slaapfeest en sliepen we pas om half 5 en om half 9 weer op, toen moest ik 'smiddags nog hockeyen en vandaag ben ik de hele dag in Den Bosch geweest om met de dansgroep nieuwe kleding te kopen voor de wedstrijden.

Maar ik heb speciaal voor jullie tijd gemaakt om een nieuw stukje te schrijven, soorry dat het saai is, de volgende wordt weer spannender.

xxxx me