Trust, Love Fight. || Ft. Zayn Malik

Hoofdstuk 27

Als ik wakker word, is alles om me heen wit en het lich te fel voor mijn ogen. Voor een kort moment schiet de gedachte dat ik misschien wel dood ben door mijn hoofd, maar dan herinner ik me weer dat ik naar het ziekenhuis werd gebracht. Hoewel ik me daar niet zo heel veel kan herinneren...

"Emily, meisje, je bent wakker!" Hoor ik een opgeluchte vrouwenstem naast me zeggen. Met een langzame beweging draai ik mijn hoofd haar kant op, maar ik krijg geen scherp beeld te zien. Wat ik zie is een soort van kleurenmengeling, die in elkaar over loopt en het enigste wat ik denk ik dat ik het ontiegelijk warm heb en dreunende hoofdpijn.

"Je hebt meer dan 24 uur geslapen." Hoor ik van veraf, alsof ik onder water zit. Wat ik daarna nog mee krijg is dat er een koel doekje op mijn voorhoofd wordt geplaatst, waarna ik weer in slaap val.

Wanneer ik mijn ogen open is het al laat. Buiten is het donker en een zuster is net bezig het gordijn dicht te schuiven. "Oh sorry, heb ik je wakker gemaakt?" Vraagt ze me vriendelijk. Mijn antwoord is een simpele beweging van links naar rechts met mijn hoofd.

"Wil je wat eten?" Vraagt ze dan, waarop ik opnieuw mijn hoofd schud. Met een kort knikje loopt ze weer de kamer uit. Nu ik zo'n twee dagen lang heb geslapen, ben ik absoluut niet moe meer, dus besluit ik wat om me heen te kijken. De kamer is bijna helemaal wit. De gordijnen en deuren zijn perzikoranje. Twee deuren, eentje naar de gang en de andere waarschijnlijk naar een badkamer.

Als ik mijn hoofd verder naar rechts draai, zie ik nog een ander bed staan, wat er beslapen uit ziet, iets wat mij verteld dat er nog iemand op deze kamer ligt.

En net op het moment dat ik mijn hoofd weer terug draai, hoor ik een wc spoelen en daarna gaat de deur open. De andere patient dus.

Ik moet eerst een paar keer goed kijken, maar wanneer ik zie wie die patient is, krijg ik zo ongeveer een hartaanval. Het is Liam, en hij ziet er behoorlijk toegetakeld uit. Overal blauwe plekken en schrammen, gezowollen oog, bebloed verband om zijn hoofd en een gebarsten lip.

"Wat is er met je gebeurd?" Wil ik vragen, maar uit mijn keel komt niet meer dan schor gepiep. Met moeite schraap ik mijn droge keel en wil het opnieuw vragen, maar opnieuw alleen maar gepiep met wat hoge tonen er tussendoor.

Liam, die mij nu ook gezien heeft, schuifelt naar mijn bed toe en gaat op de rand zitten. Hoe voorzichtig hij het ook doet, het veroorzaakt toch een pijnscheut in mijn ribben. Zelfs de kleine beweging naar voren, die Liam maakt om het glas water van mijn nachtkastje af te halen doet onbeschrijfelijk veel pijn in mijn lichaam.

Liam brengt het glas naar mijn lippen toe, waar ik dorstig een aantal slokken van neem. Het water voelt aan als fluweel in mijn droge, schorre keel en het verzacht mijn gebarsten lippen enigszins.

"Zo, nu kun je praten." Zegt hij met een halve glimlach, in een poging me te laten lachen. Maar het werkt, mijn mondhoeken trekken omhoog en vormen zich tot een miniscule glimlach, die voor Liam blijkbaar toch zichtbaar is, want hij glimlacht nu breder.

"W-wat i-s er ge-b-beurd met j-je?" Hoewel het nog steeds niet als mijn stem klinkt en het er heel erg trillerig uit komt, is het toch al een hele verbetering in tegenstelling tot net. Liam's glimlach verdwijnt weer en hij krabt even aan zijn achterhoofd.

"Zayn." Zegt hij. "Hij heeft me in elkaar geslagen nadat hij ontdekte dat jij er vandoor was zonder dat ik een poging had gedaan je te stoppen." Met een niet-begrijpende frons tussen mijn wenkbrauwen staar ik hem aan.

"Ik was thuis, die middag dat jij weg ging." Bekent hij. Mijn ogen worden groter. Dan moet hij dus ook gemerkt hebben dat ik zo hard gevallen was, en hij heeft niets gedaan om me te helpen. Nou ja, ik kan het hem niet kwalijk nemen, als je ziet wat Zayn hem aan heeft gedaan nadat hij mij heeft laten gaan terwijl Zayn me zelf toestemming heeft gegeven.

"Je vraagt je nu zeker af waarom ik niks gedaan heb?" Raadt hij mijn gedachten. Een rozige kleur verspreidt zich op mijn wangen, wat ik zonder spiegel zelfs merk.

"Zayn had dat briefje niet geschreven, dat heb ik gedaan." Oké, dat verklaard ook weer wat. "Hij en de jongens waren niet thuis, dus dit zag ik als jou ontsnappingspoging. Alleen was ik vereten het briefje op te ruimen nadat jij weg was, en dat heeft Zayn dus gevonden.Hij zag het als een spelletje, dus ging hij 's nachts naar jou toe om dat briefje neer te leggen. Ik neem aan dat je dat gevonden hebt?" Ik laat een knikje zien.

"Goed, nou kwam hij er dus achter dat ik je heb laten gaan, dat ik je geholpen heb." Legt hij uit. "En hij dacht dat we sex hadden gehad." Voegt hij er vkug achteraan. Mijn ogen verrootten zich. Hij dacht WAT?!

"Hij vondt een gebruikte c-" "Stop maar, Liam." Onderbreek ik hem. Dat is dan nou net weer te veel informatie.

"Je hebt gelijk, maar alles bij alles, we liggen hier nu samen en hij kan ons op komen zoeken tijdens bezoekuren. Wees blij dat je hier dag en nacht in de gaten wordt gehouden door dokters, in tegenstelling tot thuis." Met die woorden loopt hij naar zijn eigen bed en valt daar meteen als een blok in slaap.

Ik val in slaap met nog ergere hoofdpijn dan hiervoor. Komt vast door al die informatie die even tijd modig heeft om verwerkt te worden...

--------

Oh my god,

I feel so horrible for let you guys wait so long... :(

Ik was echt totaal inspi-loos en ik opende vanavond wattpad en dit verhaal en *floep* het kwam zo allemaal uit mijn toetsenbord, meen je dees?

Ik heb jullie echt te lang laten wachten.....

Maargoed, nu projectweek, wat nog vermoeiemder is dan een normale week omdat onze mentor echr gestoord is geworden. We moeten fucking 5 opdrachten doen in 4 dagen :O

1: Een biografie van 750 woorden, in het engels, over een of ander historisch persoon.

2: stadswandeling Amsterdam voorbereiden, info opzoeken en shizzle

3: Verslag over stadswandeling maken

4: Verslag over een schilderij in het stedelijk museum maken en een oud voorwerp oppimpen geinspireerd op dat schilderij

5: een verkoop-plan maken voor dat voorwerp.

seriously, en dan valt de hele dinsdag weg door de stadswandeling en grmbl... Ze is echt gek geworden!

Dusss, denk dat ik vrijdag pas weer tijd heb om te schrijven..... Maar gelukkig is het daarna vakantie twee weken, waarin ik volop kan schrijven :)

Sorry voor mijn gezeur jongens, ik moest het even kwijt...

Comment/vote voor poor Liam en poor Emily in het ziekenhuis?

xxxx Me

btw thank you soooo much for 2,8k reads!!!!

omg mijn andere boek heeft  9,2k reads, like whuuttt 0.o