Black Magic

Chapter 11

POV Moussa

Ik open langzaam mijn ogen en kijk om me heen. Wacht.. Dit is het ziekenhuis. Wat doe ik hier. Ik heb zware hoofdpijn. Wat is er toch gebeurd. Ik knijp mijn ogen dicht en kan me alles weer herinneren. Een domme automobilist die niet goed kan opletten reed tegen mijn auto aan.

"Hallo, Moussa! Je bent wakker. Gister heb je een ongeluk gehad. We hebben net een paar minuten geleden je ouders gebeld. omdat we je identiteit niet wisten, hebben we ook pas zo laat gebeld. Ook van het meisje dat bij je was wisten we het niet, haar ouders hebben we ook net gebeld alleen zij is nog niet wakker. Jij hebt gelukkig niks, waarschijnlijk alleen hoofdpijn." Zegt de arts die binnen komt.

"Wat heeft Amira?!" roep ik. "Ze heeft een harde klap tegen haar hoofd gekregen en haar overlevingskans is erg klein, maar we zullen er alles aan doen om haar wakker te krijgen." zegt hij. Nee nee nee. Dit kan niet. Mijn princess, mijn verloofde, mijn zuurstof. Ik voel een traan over mijn wang glijden.

De arts is al weg. En kort daarna gaat de deur open. De arts komt binnen met mijn ouders achter hem aan, samen met de ouders van Amira. "Moussa! Alhamdullilah je leeft nog! Waar is Amira?!" schreeuwt mijn moeder. De arts vertelt haar alles en ik zie dat ze verdrietig knikt. Iedereen geeft me een kus op mijn voorhoofd. Adam en Mustafa komen ook naar binnen. "We gaan even naar Amira en dan komen we terug, oke Moussa?" ik knik.

"Moussa, jij mag vandaag al weg aangezien het goed met je gaat. We zullen jou en de familie van Amira op de hoogte houden van haar situatie." zegt hij. Ik knik.

Dit is allemaal mijn schuld.. Ik vroeg haar om mee te gaan naar mijn huis. Als ze nu niet wakker wordt zal dit voor altijd aan mijn geweten knagen. Ik stap uit het bed en loop de gang op.

"Waar ligt Amira?" vraag ik aan een zuster. Ze kijkt me verbaasd aan en wijst dan naar een deur. Ik ren ernaar toe.

Als ik binnen ben zie ik iedereen bij haar bed zitten. Ik loop naar het bed toe en geef haar een kus op haar voorhoofd. "Alsjeblieft Amira, wordt wakker." fluister ik. Ya rab laat haar wakker worden, alsjeblieft.

Nog nooit is mijn dua zo snel beantwoord, want het moment daarna opent Amira haar ogen. Ze kijkt om zich heen en kijkt me verbaasd aan.ik leg haar alles uit. Ze kijkt me met grote ogen aan. Haar moeder knuffelt haar stevig. 1 voor 1 geeft iedereen haar een knuffel. Een zuster komt binnen en ze ziet dat Amira wakker is. "Ik kom zo terug, ik ga even wat testjes bij je afnemen." zegt ze en loopt weg.

"We laten jullie even alleen." zegt de moeder van Amira. Iedereen loopt weg.

"Amira, ik ben zo blij dat je wakker bent. Ik hou van je." zeg ik terwijl ik weer een kus op haar voorhoofd geef. "Ik ook van jou." zegt ze met een schorre stem.

Sorry kort stukje😳😫❤️ straks miss weer nieuw deel xx
Comment/vote?❤️😘