Chapter 21

279 33 14
                                    

3 maanden later

POV Amira

Ik heb tot nu toe heel veel gebeden en heel veel dua voor mijn moeder gedaan Alhamdullilah. Ik hoorde Moussa mij vertellen wat er was gebeurt. Nuha is inmiddels opgepakt. Ik voel me veel beter nu. Ik probeer elke dag iets te bewegen, ene keer mijn hand,  andere keer mijn voet. En elke dag lukt het steeds beter. Ik denk dat ik binnenkort wakker wordt.

Ik probeer mijn ogen te openen, maar dat lukt nog niet. Na een paar keer proberen lukt het gewoon!!! Ik sluit snel mijn ogen tegen het felle licht. "Amira! Je bent wakker, Alhamdullilah. Habibti, je bent gewoon wakker!" Ik glimlach zwakjes, omdat het niet lukt om te praten, vreemd. "Ik ga de dokters roepen, oke? Blijf hier." Moussa is nog steeds hetzelfde, dat merk ik aan die flauwe grap, natuurlijk blijf ik hier ik kan nergens naartoe pfff.

Na een tijdje komt een dokter binnenlopen. "Hallo, Amira! Wat fijn dat je weer wakker bent. Je hebt ongeveer 4 maanden in coma gelegen. Naar onze verwachtingen zou je pas over een maand wakker worden. Klopt het dat je nu niet kan praten?" ik knik. "Ja dat hebben veel patiënten als ze ontwaken uit hun coma, over een paar uurtjes kun je weer praten. Ik ga nu je ademhaling en zo controleren."

"Wanneer mag ze naar huis?" vraagt Moussa. "Als de testjes positieve dingen aangeven mag ze morgen alweer weg." ik glimlach. Ik ga Adam weer zien en Mustafa, en niet te vergeten, mijn vader!!! Helaas kan ik mijn moeder niet meer zien. Maar het is wat Allah wil.

De dokter is klaar met de testjes. "Ja, je bent helemaal gezond, morgen mag je weg. Je moet wel een weekje rusten, dat betekent dat je niet langer dan 20 minuten mag lopen en niet te vaak traplopen." ik knik. De dokter verlaat de kamer. Ik ga rechtop in mijn bedzitten. Moussa knuffelt me dood. "Hayati, dit heb ik al zolang willen doen. Ik heb je zo gemist." fluistert hij in mijn oor, vervolgens plant hij een kusje op mijn wang. "Ik hou van je." zegt hij. Ik glimlach.

*

Moussa en ik stappen de taxi in. We gaan naar huis! Moussa houdt de hele tijd mijn hand vast. Wat een schatje. Ik kan weer praten Alhamdullilah. "Amira, wanneer wil je de bruiloft?" zegt Moussa. "Ik wil wel zo snel mogelijk. Zullen we over 2 maanden In sha Allah, trouwen?" Moussa knikt. "Er moet nog veel geregeld worden, maar dat lukt wel." ik knik. Ik ben blij dat Moussa mijn echtgenoot wordt.

Als we uit de taxi stappen zie ik dat alle gordijnen van mijn huis dicht zijn. Ik steek de sleutel in het sleutelgat. Als ik binnen kom zie ik een taart en allemaal slingers en ballonnen. Omg zo leuk! "SURPRISE!" schreeuwt iedereen die tevoorschijn komt. Ik schrik me dood. Ik zie Adam, Mustafa, mijn vader, een paar tantes, Hanane, een paar neven inclusief, ugh, Adil. "Bedankt iedereen! Jullie zijn allemaal schatjes." roep ik, behalve Adil, denk ik in mijn hoofd, hij is geen schatje.

Ik knuffel alle vrouwen plus mijn broers en vader en ik geef de jongens een hand, behalve Adil natuurlijk. "Hey Amira kom eens mee naar de keuken." fluistert Adil. "Waarom zou ik?" vraag ik. "Loop gewoon mee, ja? Moet je klappen ofzo?" vieze flikker die hij is. "Wat moet je?!" "Loop mee." ik loop achter Adil aan naar de keuken. "Vertel, wat is er zo belangrijk?"

"Dump Moussa, hij is aan de drugs." ik lach hem uit. "Waarom lach je?" vraagt hij verbaast. "Wat denk je zelf, Adil? Dit is sowieso weer één van jou domme spelletjes. Ik ga Moussa niet dumpen, wat denk jij. Vieze leugenaar." ik loop weg. Adil is echt een ... "Dan geloof je me maar niet, maar ik heb je gewaarschuwd vieze slet." hoor ik hem nog zeggen. Ik loop terug. "Hoe durf je mij een slet te noemen? Ik ben met niemand naar bed gegaan of iets, waarom moet je me altijd voor slet uitmaken! Jij bent echt de ergste die er bestaat. En ik kan niet geloven dat je vrienden hebt, wat zien hun in jou? Je bent een teleurstelling voor je ouders." zeg ik tegen hem.

Adil pakt mijn arm vast en knijpt erin. "De volgende keer dat je zoiets zegt, verkracht ik je. Ik meen het." "What the fuck, Adil. A3udhubilah, doe normaal, wat denk jij? Viezerik. Teleurstelling! Ik zeg het en nu, wat ga je nu doen a flikker." zeg ik.  Adil geeft me een klap en stompt me in mijn buik. "Moussa! Help." roep ik. Ik voel dat mijn neus bloedt. De keukendeur gaat open en daar zie ik Moussa met Adam staan. Ze proberen Adil te stoppen maar het lukt ze niet. "Adil stop!" roep ik.  "Ik ga mijn vader halen." zegt Mustafa. Even later verschijnt mijn vader in de deuropening. Hij pakt Adil bij zijn kraag en spuugt in zijn gezicht. "Hoe durf je mijn dochter te slaan. Ik ga dit aan je vader vertellen. UIT MIJN HUIS YALLAH" roept mijn  vader. "Wacht maar, Amira, wacht maar." fluistert Adil in mijn oor. Ik kijk hem bang aan.

"Adil, wat zei ik? WEG!" roept mijn vader. Adam geeft Adil een vuist in zijn gezicht. "Adam, stop maar. Laat hem." zegt Hanane.  Ondertussen staat iedereen in de keuken. Moussa loopt met mij mee naar mijn kamer. "Gaat het, habibti?" ik knik. Er rolt een traan over mijn wang.

"Moussa, hij noemde me een slet en ik zei toen dat hij een teleurstelling voor zijn ouders was en... en.. en toen zei hij dat hij.. Dat hij mij zou verkrachten." huil ik. "WAT?! Dat durft hij niet, vieze homo die hij is. Ik bescherm je samen met je broers en je vader, hij durft niks te doen." kalmeert hij me. Hij knuffelt me en ik huil uit op zijn schouder. "Dankjewel Moussa." hij geeft me een kus op mijn wang. "Geen dank, hayati."


"So what, if this life isn't perfect? It's not Jannah!"

- Nouman Ali Khan


Thanks voor zoveel reads!!! 300ste voter Krijgt shoutout en we zitten nu al op 297!! xx


Black Magic Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu