Black Magic

Chapter 33

POV Amira

3 dagen later
De afgelopen dagen is er niks gebeurd alhamdullilah. Anwar is heel aardig. Hij is net bij me geweest om een plannetje te maken. Morgen zijn ze allemaal weg, behalve Anwar, omdat hij zogenaamd op mij moet letten. Dan gaat hij mij helpen ontsnappen en rijden we naar mijn huis.

POV Adam

Waar is mijn zusje? Ya Rab laat haar veilig zijn! Ik veeg mijn tranen weg en sta op. Ik heb haar zo vaak proberen te bellen, maar er wordt niet opgenomen. We zijn al naar de politie geweest en ze zijn nu een zoektocht gestart. Ik wil Amira terug.. Mijn prinsesje. Allerlei herinneringen komen naar boven. Die keer dat ze viel op straat en dat ik helemaal dood ging van het lachen, of die keer dat er een vogel op haar had gepoept. Mooie herinneringen.. In sha Allah vinden we haar terug. Ik ga de hoop niet opgeven.

POV Amira

Anwar komt binnen en begroet me. "Morgen ben je vrij. Ik hoop dat alles goed komt." zegt hij. "Ja in sha Allah. Ik mis iedereen zo erg." zeg ik met gebogen hoofd. "Je gaat ze weer snel terug zien, niet verdrietig zijn, schoonheid." zegt hij met een mooie glimlach en hij knuffelt me. We horen voetstappen richting de deur. "Doe de deur op slot, snel!" fluister ik hard. Anwar doet snel de deur op slot. Even later gaat de deurklink omlaag. "Hey! Doe open, Amira." roept Moussa. "Nee, ik ben bezig als je begrijpt wat ik bedoel." zegt Anwar. "Aha, oke. Veel plezier." zegt Moussa lachend. Vuile klootzak.

Ik open mijn ogen. Het is al ochtend. Yes! Vandaag ga ik ontsnappen. Ik ben zo blij. Ik ga mijn familie weer terug zien. De deur gaat open en Anwar komt binnen. "Goede middag!" roept hij. "Middag? Heb ik zo lang geslapen?" vraag ik verbaasd. "Ja blijkbaar wel." lacht Anwar. Ik glimlach naar hem. "Ze zijn al weg, wist je dat." "Omg, yes! Dan kunnen we nu gaan!" roep ik. Hij knikt blij. Ik loop met Anwar de deur uit en we lopen om ons heen kijkend naar de auto. Mijn hart gaat wel echt tekeer nu. Stel dat ze niet weg zijn of zo. We stappen in de auto van Anwar en rijden het terrein zo snel mogelijk af. Anwar racet naar mijn huis en parkeert de auto dan voor de deur.

"Dankjewel Anwar. Echt!" roep ik blij terwijl ik hem knuffel. Ik stap uit de auto en bel aan. Adam opent de deur. "Ja?" vraagt hij, zonder op te kijken en met tranen in zijn ogen. Als hij opkijkt vlieg ik hem om de hals. "Amira? Waar zat je." vraagt hij bezorgd als ik hem loslaat. "Kom eerst in de woonkamer zitten." zeg ik. Anwar komt ook naar binnen. Als we zitten begin ik met vertellen. Zelfs over mijn maagdelijkheid die ik nu verloren heb. Ik vertel ook over Anwar die me gered heeft. "We moeten nu aangifte doen." zegt Adam. Ik knik. "Kom, ik breng jullie wel." zegt Anwar. Als we in de auto zitten belt Adam mijn vader op, om te vertellen wat er is gebeurd en dat we op weg zijn naar het politiebureau.

We hebben aangifte gedaan en ze gaan ons op de hoogte houden. Ik zit nu op de bank, samen met Anwar. Het is gevaarlijk voor hem om nu naar zijn huis te gaan, omdat het heel dichtbij het fabrieksterrein is. Dus Moussa kan hem makkelijk vinden. Ik zit te denken aan de zwarte magie. Zou alles wat ik meegemaakt heb, met de zwarte magie te maken hebben?