Black Magic

Chapter 2

POV Amira
*2 weken verder, de dag van vertrek naar Marokko*
Yeaah, vandaag ga ik naar Marokko. Eindelijk vrij van school. Het is nu trouwens 6u 's ochtends. Ik ben wel moe, maar ook enthousiast. Mijn ouders, Adam en Mustafa gaan mee. "Amira heb je mijn Rayban zonnebril gezien?!" roept Mustafa. "Ja hierzo." roep ik terwijl ik met de zonnebril naar Mustafa loop.

Hij pakt het uit mijn hand en loopt weg. "Vieze paard, geeneens dankjewel!" roep ik lachend. Mijn moeder geeft me een klap op mijn achterhoofd. Pijnlijk. We lachen ons helemaal rot. Wat hou ik toch van haar. "Yallah, we gaan. Loop naar de auto." roept mijn vader.

We lopen met onze koffers naar de auto en stappen dan in. Ik mis mijn familie, maar Alhamdullilah ik ga ze vandaag zien. Adam is weer op zijn telefoon. Waarschijnlijk aan het appen met Hanane. Hij doet ook niks anders. Sukkel. Ik pak mijn telefoon en zet When I'm Gone van Eminem op. Ik zucht. Dit gaat echt een lange reis worden.

*in Marokko*
Ik kijk om me heen, maar ik zie mijn tantes enzo niet. "Amira, benti!" hoor ik iemand roepen. Ik kijk zoekend rond en zie dan mijn oma hevig naar me zwaaien. Ik laat mijn koffers los en ren naar haar toe. Ik knuffel haar stevig. Ik heb dit zo erg gemist. "Oma, ik heb je gemist! Maar Alhamdullilah ik heb je in mijn armen nu." Zeg ik en ik geef haar een kus op haar wang. De rest van ons gezin komt ondertussen rustig aan lopen met mijn koffers die ik had achtergelaten.

We groeten iedereen 1 voor 1. Dan kom ik bij een jongen die ik nog nooit heb gezien. Hij staat naast mijn tante, Huda. Donkerbruine ogen en bruin haar. "Assalamu Aleykum, mag ik vragen wie je bent?" vraag ik zo beleefd mogelijk. Ik wil niet bot overkomen. "Wa Aleykum Assalam. Ik ben Ahmed. Ik ben de buurjongen van jouw tante Huda. Huda vertelde me veel over je en ik wou je wel ontmoeten." ik knik en geef hem een hand.

Ik voel me een beetje ongemakkelijk. Hij geeft me een knipoog en draait zich dan om. "Oh, Amira. Wil je meegaan wat eten ofzo?" vraagt Ahmed. "Uhm, oke, maar breng me daarna wel naar huis want ik ben moe." antwoord ik. Ik heb eigenlijk geen zin, maar ik wil niet gemeen doen.

We lopen samen naar een klein restaurantje. Ahmed bestelt wat te eten en kijkt me dan aan. "Vertel eens iets over jezelf." Pff, ik heb hier echt geen zin in. "Ik hou van horror en pizza. Ik ben 20 jaar oud. Ik bid 5x per dag Alhamdullilah. Ik doe opleiding journalistiek. Dit is mijn laatste jaar. En ja dat is het." zucht ik. "Je bent mijn droomvrouw, wist je dat?" Wtf creep. "Uhm oke?"

We zijn nu thuis. Ahmed is echt raar. Hij flirt de hele tijd, maar ik vind hem niet leuk. "Assalumu Aleykum, buren!" roept waarschijnlijk de buurvrouw. Ze lijkt verschrikkelijk erg op Ahmed. Dat moet zijn moeder zijn. Achter haar zie ik Ahmed lopen in pak. Staat hem wel leuk.

"Wij komen jullie om en gunst vragen." zegt de moeder. "Amira, mijn zoon wil jou voor de rest van zijn leven bij zich hebben."