Black Magic

Chapter 17

POV Sabah

Kareem was de vorige keer pas na 2 dagen teruggekomen. Daarom riep ik hem ook terug. Een keer is hij zelfs pas na een week terug gekomen. Niemand weet waar hij dan is. Ik wil het hem ook niet vragen. Kareem is namelijk heel snel gekwetst, straks denkt hij dat ik hem niet vertrouw ofzo. 

Ik schrik op uit mijn gedachten door de deurbel. Ik loop naar de deur toe en doe hem open. "Moussa, waladi! Kom binnen." roep ik blij. Maar Moussa ziet er helemaal niet blij uit. 

"Moussa, wat is er?" zeg ik terwijl we naar de keuken lopen. Hij neemt plaats aan de eettafel. Ik maak thee voor hem klaar. Daar is hij dol op. "Khalti, eerst moet je me beloven dat je me niet zult verbeiden om te trouwen met Amira." zegt hij rustig.

"Moussa.. Wat is er? Heb je iets ergs gedaan? Vertel het me." zeg ik geschrokken. 

"Khalti, ik ben.. ik ben.. Ik ben vreemd gegaan!" roept hij huilend. "Wat? Hoe bedoel je?"vraag ik verbaasd. "Ik ben in bed gegaan.. met  een andere vrouw. Het spijt me zo erg. Ik wou dat ik het nooit gedaan had." zegt hij nog steeds huilend.

"Waladi, hoe kan je zo dom zijn? Ik ga je niet verbieden om met Amira te trouwen, zo ben ik niet. Maar, het gaat om wat Amira wil. Als ze dit hoort, dan wil ze je misschien niet meer." 

"Ik durf het niet aan haar te vertellen, khalti." "Moussa, ik dacht dat je gestopt was met die zooi. Vroeger, toen waren jouw ouders en wij heel goed bevriend met elkaar. Nu nog steeds alhamdullilah. Maar toen hebben ze verteld wat je allemaal deed. Altijd naar shisha-lounge. Nooit bezig met je Deen en alleen maar bij de vrouwen te vinden. Na een hele lange tijd ben je weer veranderd. Teruggekeerd naar je Deen, je keek niet meer naar vrouwen. Maar nu is het weer gebeurd." zeg ik terwijl er een verdwaalde traan over mijn wang loopt. Moussa is net als mijn zoon. 

"Het was echt niet mijn bedoeling, ik kon niet helder nadenken. Ik zal nooit meer het bed delen met een andere vrouw behalve Amira, nooit meer wollah." huilt hij. Net op dat moment komt Adam binnen. Hij heeft zijn kaken strak op elkaar geklemd en kijkt boos naar Moussa. 

"Moussa? Je bent vreemd gegaan? Hoe durf je? Als Amira hierachter komt he. Dan krijgt ze zoveel pijn... Ga uit ons huis nu!" roept Adam boos. 

"Adam, laat hem even." "Yemma, begrijp je wel wat hij gedaan heeft? Hij heeft zina gepleegd, yemma! Zina!" roept hij. "Ik weet het Adam, maar laat het maar even. Je moet niet boos worden, oke? Ga maar door waar je mee bezig was. Moussa en ik waren in een gesprek." Adam knikt langzaam en loopt weer naar de trap. 

"Moussa, je hoeft niet bang te zijn voor hem." Moussa knikt. "Ik weet dat het fout is, maar zeg maar niks tegen Amira, oke? Ik weet niet of ze jou dit vergeeft, daarom zeg ik dit. Ik wil ook niet dat ze pijn krijgt. Doe maar alsof het nooit gebeurd is, maar waag het niet om het nog eens te doen!" zeg ik streng. Moussa knikt en geeft me een kus op min voorhoofd. "Khalti, ik ga nu naar Amira. Ik ga wel kijken hoe het met haar gaat. Wil je mee?" vraagt hij. Ik knik.

"Adam, ik ga even naar Amira samen met Moussa. Wil jij even het eten koken?" roep ik. "Tuurlijk, yemma!" krijg ik als ik antwoord terug. 

Samen lopen we naar het ziekenhuis. "Moussa, beloof me dat je het nooit meer doet, oke?" "Wollah, ik doe het nooit meer!" zegt hij. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht zachtjes terug. 

"Your sin is not greater than Allah's mercy." - Nouman Ali Khan