Black Magic

Chapter 4

POV Amira

Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Het voelt alsof ik dood ben. Ik voel geen emotie. Ik voel me misselijke en ren snel naar de wc. Daar kots ik alles uit. Ik kots heel veel bloed. Wat gebeurt er. Ik loop terug naar mijn bed en sluit mijn ogen.

"Amira benti. Wakker worden." zegt mijn moeder terwijl ze me wakker schudt. Ik open mijn ogen langzaam en zie dat ze haar telefoon in haar handen heeft. "Ik heb gebeld naar die vrouw. Ze heet Nuha trouwens en ze zei dat we over een uurtje langs konden komen dus maak je klaar." ik knik. Ik wil echt niet gaan. Ik ben echt niet gek ofzo. "Yemma, ik heb net bloed gekotst." "Zeg wollah! Ya benti, Nuha gaat je genezen in sha Allah."

Nadat ik me klaar heb gemaakt loop ik naar beneden. Ik eet snel een broodje en loop dan samen met mijn moeder naar die Nuha. Na een paar minuten lopen zijn we bij een klein gebouw. We lopen naar binnen en vragen naar Nuha. Een vrouw brengt ons naar haar kamertje.

"Assalamu Aleykum kom binnen!" Begroet blijkbaar Nuha ons. "Wa Aleykum Assalam!" begroet mijn moeder haar terug. We lopen naar binnen en gaan op de stoelen zitten. "Vertel maar waarom jullie hier zijn." mijn moeder vertelt haar alles. Ze vertelt haar over die moeder van Ahmed en ook dat van vanochtend.

Nuha pakt een blaadje en begint er allemaal tekens op te schrijven met een rode pen (Media). Ze schrijft een paar Arabische letters en een paar tekens die ik niet begrijp. Ik kan niet goed lezen wat er in het Arabisch staat omdat het blaadje te ver van mij is. "Steek je hand uit." beveelt Nuha mij. Ik steek mijn hand uit en ze zet het blaadje op mijn middelvinger.

Ongeduldig staar ik naar het blaadje. Na een tijdje begint het uit zichzelf op te rollen. Ik kijk mijn moeder geschrokken aan. Wtf gebeurt hier? Het blaadje rolt zich op tot aan mijn vingertop. Nuha pakt het blaadje van mijn hand en begint dan te praten: "Iemand heeft je boze oog gegeven. Waarschijnlijk die moeder van, hoe heet hij? Ahmed ja."

"Dat bloed kotsen kun je voorkomen door dit doosje (Media) onder je bed te plaatsen. En om geen rare dingen meer te zien moet je deze kaarsen tijdens zonsopgang en zonsondergang aansteken." ik denk dus echt dat dit zware onzin is. Raar mens. Maar ja, we zien wel of het werkt. "Dankjewel Nuha!" zegt mijn moeder en samen lopen we weer terug naar huis.

Mijn moeder zet gelijk dat doosje onder het bed waar ik op slaap. "Yemma kom samen met de rest wat leuks doen." "Zullen we weer naar een restaurant gaan?" vraagt ze. Ik knik. Ze vertelt aan de rest dat ze zich klaar moeten maken. Ik hoor mijn telefoon afgaan. Hanane.

A: Hey Hanane! Hoe is het.
H: Goed en met jou?
A: Ook.
H: Hoe is het daar? Gezellig?
A: Ja heel gezellig. Maar er is ook iets raars gebeurd maar dat vertel ik je wel als ik weer terug ben.
H: lelijk paard nu ben ik nieuwsgierig!!!
A: Sorry lieverd hahaha. Maar via de telefoon is het moeilijk. Ik wil liever face to face.
H: Is goed. Maar ik ga weer. Ik ga uit eten met die 'aap' volgens jou.
A: oh my god hahaha. Veel plezier lieverd, doei!
H: Bye!

Ik hang op en loop samen met mijn tantes en moeder het huis uit. Ik grap wat met Hala en Huda. We lopen het restaurant binnen en bestellen gelijk wat. We kletsen en lachen en na een uurtje betalen we. Samen lopen we weer terug naar huis.

Ik plof neer op de bank. Ik voel iets in me opvullen, vanuit mijn tenen tot aan mijn hoofd. Een beker wordt gevuld met water, zo voelt mijn lichaam. Echt raar. Misschien komt dat doordat ik teveel heb gelopen. Ik ga op mijn bed liggen en sluit mijn ogen. Het lukt niet om te slapen. Mijn moeder komt mijn kamer binnen.

"Ik kom de kaarsen aanzetten. De zon gaat nu onder." zegt ze. Ik knik. Oh my.. Ik heb vandaag helemaal niet gebeden. Normaal bid ik 5x per dag. Hoe kan ik dat toch vergeten. Ik wil opstaan om te bidden maar ik heb letterlijk geen kracht. Ik ben zo erg vermoeid, niet normaal. Ik sluit mijn ogen. Alweer lukt het niet om te slapen.

Ik voel me bekeken. En het voelt alsof er iemand over mij heen gebogen staat. Ik open mijn ogen. Het gaat toch niet lukken om te slapen. Huh. Ik zie iemand in de hoek van de kamer. Ik knipper met mijn ogen. "A3uzdu bilahi min alShaytan alrajeem." fluister ik. Ik knipper weer met mijn ogen en zie niemand meer in de kamer. Zie je wel. Die Nuha kraamt alleen maar onzin uit.

Na een tijdje sluit ik mijn ogen weer. Vervolgens val ik in slaap.