Black Magic

Chapter 14

POV Amira

Ik kan mijn ogen niet openen en het voelt alsof mijn handen zijn vastgebonden. Ik kan letterlijk niks, behalve ademen. Ik zie niks en voel alleen een beetje wind. Ben ik dood ofzo. Wat gebeurt er? Ik hoor een deur en even later iemand praten. Het is Moussa! Ik voel dat hij zijn hand op de mijne legt.

"Alsjeblieft laat ons niet achter. Iedereen heeft je nodig. We kunnen niet verder zonder jou. Laat ons niet alleen, alsjeblieft."

Hij huilt. Ik hoor hem voor het eerst huilen en, God, het is zo hartverscheurend. Ik zou hem nu zo graag willen knuffelen en gerust stellen en vertellen dat het allemaal goed komt, maar ik kan me verdomme niet bewegen. Wanneer houdt dit op?!

Er moet een manier zijn om hem gerust te stellen. Ik gebruik al mijn kracht om mijn hand te bewegen. Het lukt helemaal niet. Het kost teveel kracht. Ik probeer het nog eens en nu mét resultaat.

Ik hoor dat Moussa stopt met snikken. "Zuster, kom snel!" hoor ik hem roepen. "Wat is er meneer?" zegt een vrouwenstem. Waarschijnlijk de verpleegster. "Ze kneep in mijn hand, echt waar!" roept hij blij.

"Dat kan kloppen meneer, maar het zegt niks over haar gezondheid op dit moment. We zullen zo even wat testjes bij haar doen om te kijken of het bergopwaarts of bergafwaarts gaat." zegt dezelfde vrouwenstem.

Na een tijdje hoor ik Moussa weer snikken. Alsjeblieft niet huilen Moussa. Het breekt mijn hart en het ergste is, dat ik hem niet vast kan houden.

Ik kan nog steeds niks zien of bewegen en ik wordt langzaam gek. Ik voel me moe, terwijl ik niks doe. Ik voel opeens een klap tegen mijn hoofd. Omg dit doet zoveel pijn!

Droom ik of wat? Ik voel mezelf rennen en in de verte zie ik een mooi meertje. Ik ren ernaar toe en spring erin. Wat doe ik? Waarom spring ik. Ik kijk om me heen en zie dat dit geen meer is. Dit is niks, het is gewoon helemaal zwart. Net zoals eerst.

Ik voel getik om mijn schouder en kijk achterom, ik kan weer zien. Wat is dit voor raar gedoe. Achter me staat een lelijk beest met rare tanden en geen menselijke vorm. Geen neus en alleen een paar rare ogen die voor de helft uitpuilen. Een tong die gesplitst is en een rare huidskleur.

Is dit de Shaytan?

Hij kijkt me diep in mijn ogen aan en verdwijnt dan. Wat?

Naast me hoor ik zacht gefluister. Ik kijk ernaar en zie een mooi meisje. Een iets donkerdere huidskleur en mooi zwart haar en groene ogen. Ze is prachtig. Ze loopt naar me toe en zegt:

"Amira, red jezelf. Laat je Deen (geloof) niet in de steek. En het belangrijkste: laat hem je niet overnemen. Alsjeblieft, laat je geloof zien, door middel van een Hijab. Let op je zondes. Misschien weet je geeneens dat je ze begaat, maar toch zul je ervoor gestraft worden. En vergeet niet, wie lachend een zonde begaat zal huilend de hel binnen treden. Je zult me vaker zien."

En weg is ze.

Droom ik of is dit echt? Ik weet het niet. Ik ben zo verward op dit moment. Ik moet inderdaad Hijab dragen. Ik ben al verplicht. Ya rab, laat me wakker worden uit deze ellende!

Er is overgeleverd dat Abdullah, moge Allah tevreden over hem zijn, zei
'Ik bezocht de Profeet en hij had zware koorts. Ik vroeg, 'U hebt zware koorts. Zult u een dubbele beloning krijgen?' De Profeet zei, 'Ja, want geen Moslim wordt getroffen door ellende of Allah wist zijn zondes ermee af, zoals bladeren van bomen vallen zijn zonden van hem af'. (Sahih Bukhari, Boek 70, Hadith 550).

Hey! Zouden jullie het leuk vinden als ik na elk hoofdstuk een 'quote' plaats uit de Quran, of bepaalde dingen die de Profeet saw, ooit zei of andere profeten?

10 Votes for next part?