POV Amira
Ik voel me heel erg moe. Ik mag pas over 2 dagen uit het ziekenhuis. Nog steeds kan ik niks herinneren van het ongeluk, maar Alhamdullilah is het niet mijn dood geworden. Moussa is de hele tijd bij me. En ik krijg regelmatig bezoek van vrienden van mijn opleiding, waaronder jongens. Moussa is er niet blij mee, maar hij vertrouwt me.
Het enige wat er dus mis is met me is dat ik me niks kan herinneren van het ongeluk en een paar uur daarvoor. Ik herinner me nog wel dat Moussa mij belde en dat ik af zou spreken met Hanane.
"Amira, ik ga. Ik moet mijn moeder nog helpen. Doei!" zegt ze en geeft me een kus op mijn wang. "Doei!" Onze examen zijn trouwens een paar weken terug afgenomen en overmorgen krijgen we de uitslag. In sha Allah slaag ik.
"Moussa wil je een paracetamol voor me halen? Ik heb hoofdpijn!" zeur ik als een klein kind. Moussa grinnikt en knikt. Hij loopt de kamer uit. Even later komt hij weer terug met een plastic bekertje en een paracetamol. Ik neem het van hem aan en glimlach dankbaar naar hem.
Ik wil het bekertje aanpakken maar voel me zo zwak. Niet veel later val ik weg.
POV Sabah
~Ik kijk om me heen. Het is hier helemaal wit. Het lijkt wel een wit papier zonder einde, geen hoeken. Ik kijk achter me en dan weer terug en zie Amira die dood op de grond ligt. "Amira!" Gil ik. Ze opent haar ogen en zegt dan: "Ik ben niet Amira. Je had haar iman sterker moeten maken, dat is jouw taak als moeder. Maar doordat haar iman zo zwak is, kon ik haar overnemen." ik schrik me rot, want dit is haar stem niet.
"Wie ben jij en wat heb je met mijn dochter gedaan?" vraag ik. "Ik ben een shaytan. En jou dochter zal voorlopig niet meer terugkomen. Want ze zit helemaal verstopt en ik heb haar hele lichaam overgenomen. Voorlopig zal je alleen met mij spreken"~
Ik schiet overeind en veeg met mijn mouw mijn zweet van mijn voorhoofd. Ik ben in shock. Ik dacht dat Amira genezen was, maar ze zal altijd 'hem' in haar lichaam dragen. Ik loop naar de badkamer en was mijn gezicht om op te wekken en gelijk daarna doe ik de wudoo. Het is nog geen tijd voor ochtendgebed.
POV Moussa
Ik wil het bekertje aan Amira geven maar ze valt naar achter op het bed. "Amira, kap met die grapjes. Ik weet je doet nep." zeg ik. Ik zie dat ze haar ogen nog niet opent. Ik raak lichtjes in paniek. "Amira? Amira! Alsjeblieft laat me niet weer achter." ik controleer haar ademhaling. Ik zie dat ze nog ademt.
Oke rustig, Moussa. Ze slaapt vast.
3 uur later is Amira nog niet wakker. Nu begin ik echt in paniek te raken. Ik ren de gang op en haal de dichtstbijzijnde zuster. "Zuster, zuster. Kom snel. Amira opent haar ogen niet. Al 3 uurtjes . Ze ademt nog, maar hoe hard ik ook schreeuw ze wordt niet wakker."
Hey!!! Ik ben op school met Fethiye (fethiyeaslan_ ) het is nu 16:44 en we moeten om 19:00 over profielen presenteren. Voor ALLE ouders. Wens ons succes! Fethiye heeft deze chapter met mij geschreven❤️ Lees haar boek my Black Side. Het is zo spannend en gestoord tegelijk.❤️😂 Morgen nieuw stukje xx
JE LEEST
Black Magic
Romance*Deels waargebeurd Verhaal* Een paar van deze ervaringen heb ik gelezen op een forum, maar wil alsnog de namen vervalsen i.v.m. de privacy. Ik voeg dingen toe die niet waar zijn en sommige dingen laat ik weg. Mijn naam is Amira, ik ben 20 jaar oud e...
